اکبر عبدی: تفاوت میان نسخه‌ها

: این دیالوگ‌ها، حرف‌های بزرگ و معنا داری را با خود حمل می‌کنند. اگر ما صرفاً نقش زن را برای این ایفاء می‌کردیم که ادا واطوار در بیاوریم برای اینکه مردم بخندند یک بحثی بود، ولی در آن فیلم ما حرف بزرگی را می‌زنیم. متأسفانه به معانی و مفهوم آن کسی فکر نمی‌کند. به ظاهر فقط نگاه می‌کنند. حرف مان این بود که آمریکا و کشورهای دیگر ارزش این را ندارند که ما خودمان را تبدیل به زن کنیم تا از کشور خارج شویم. برای من فیلم معنا داری است. به همان اندازه‌ای که آن نقش من در فیلم آدم برفی ارزشمند بود به همان میزان نقش حاج یوسف در فیلم رسوایی برای من ارزشمند است. در کل اگر به ساحت مقدس انسانیت توهینی کرده‌ام عذر خواهی می‌کنم.

: کار هنری کار سلیقه‌ای ست. ممکن است من اینگونه بپذیرم و شما عکس آن را. شما هم مجازید و ما هم مجازیم. من نمی‌خواستم معرفت را زیر سئوال ببرم. ما با پوشیدن لباس روحانی در رسوایی هم همین انگیزه را داشتیم و می‌خواستیم در رسوایی معرفت را به نمایش بکشیم.

: بازیگران دوست دارند هر نقشی را بازی کنند؛ و اصلاً فرقی ندارد. بازیگر عشق دارد همه آدم‌ها را بازی کند. ما دوست داریم از تیپ در بیائیم و نقش متفاوت و کاراکتر جدید و قابل باور بازی کنیم. من در بعضی از فیلم‌ها کاشانی یا شمالی حرف می‌زنم و بعضی‌ها با هم شرط می‌بندند که اکبر عبدی با این لهجه در این فیلم اصالتاً شمالی ست یا مثلاً کاشانی ست و بعد وقتی می‌فهمند که من ترک هستم جا می‌خورند که این قدر متفاوت بازی کرده‌ام و لهجه و بازی را خوب در آورده‌ام؛ که البته پدرم آذری است و من تهران بزرگ شده‌ام.

: مثلاً وقتی نقش زن فیلم «خوابم می آد» می‌شوم و می‌آیم خیابان و تاکسی می‌گیرم و هیچ‌کس نمی‌فهمد که من بازیگر هستم و زن نیستم لذت بخش است. بازیگران از درون تغییری نمی‌کنند و گریم و لباس فقط نقش ماسک برای شان را دارد. البته نمی‌خواهم از خودم تعریف کنم ولی جواب سئوال تان این اقتضاء را داشت و درست این است که دیگران تعریف کنند، اگر تعریفی باشد.

: در زندگی پدرم به جرات می‌گویم نه دروغ گفته و نه دزدی کرده. یک کارگر معمولی بوده و بازنشسته است و الان در دوران استراحت به سر می‌برد. ایشان به خاطر اینکه پسرجوانش شهید شد خیلی شکسته شد.

: در بازگشت از آمریکا، یک ماه پیش یکی از دوستانم در ترکیه ماندم، و الان ایران هستم و مهاجرتی در کار نبوده است. تعجب می‌کنم چرا برخی رسانه‌ها این مطالب را منتشر کرده‌اند، و من واقعاً نمی دانم چه کسانی این مطالب را نوشته است، خدا خیرتان بدهد که در مطلبی تأکید کرده بودید که اکبر عبدی نه اپوزیسون شده است و نه ضد انقلاب و نه مملکت فروش.

: الان می‌بینیم که جوان نمی‌تواند درس بخواند و تبدیل به معضل محل شده است. خانواده با این استدلال که جوک می‌گوید و می‌خنداند، این شخص را به کلاس بازیگری می‌فرستند. خودشان هم می‌گویند عبدی هم که نشود، فلانی که می‌شود.

: خدا را شکر هنوز کارم به اینجا (دیالیز) کشیده نشده است. البته برای فعال شدن بهتر کلیه‌هایم چند بار دیالیز شده‌ام اما اینکه مطرح شده من دو کلیه‌ام را از دست داده‌ام صحت ندارد. من برای مشکل فشار خون و بسته شدن سه تا از رگ‌های قلبم در بیمارستان بستری شده بودم که در حال حاضر حال عمومی ام رو به بهبود است. البته مشکل دیابت نیز از سال‌ها قبل با من است و فعلاً با تزریق انسولین قندم را کنترل می‌کنم.

: آرزو داشتم که دخترم را در کودکی به شهربازی ببرم و شاهد شادی او حین بازی باشم ولی هیچ‌گاه نتوانستم این کار را انجام دهم. من مردم را دوست دارم و با آنها صمیمی و راحت هستم. مردم مرا مانند اعضای خانواده خود می‌دانند ولی گاهی این دوست داشتن باعث می‌شود، در زندگی شخصی خود آرامش نداشته باشم. این امر باعث می‌شود نتوانم به‌راحتی با خانواده‌ام سفر کنم یا به‌راحتی در سطح شهر تردد کنم. این حق طبیعی ما هنرمندان و بازیگران است که یک زندگی طبیعی داشته باشیم.»

: آنچه بیشتر از همه در ذهنم مانده این است که ایشان ما را حاجی کرد، دورانی بود که ایشان در وزارت ارشاد مسئولیت داشتند، یک برنامه‌ای را تدارک دیدند تا هنرمندان بدون نوبت و با نرخ دولتی و البته با هماهنگی سازمان اوقاف و حج و زیارت راهی مکه و مدینه شوند، یادم است آن موقع من از خدا شفای مادر و همسرم را می‌خواستم و ایشان هماهنگی کردند تا همراه همسر، مادر و فرزندم به سفر حج مشرف شویم، هنوز دعاگویش هستم.

: یک بار هم به دفترشان در صدا و سیما رفتم برای عرض ادب و خسته نباشید، البته بدون هماهنگی و وقت قبلی رفتم، ایشان مهمانانی خارجی داشتند اما وقتی مسئول دفترشان گفتند فلانی آمده است، بلافاصله از اتاق خارج شدند دست من را گرفتند و با خودشان به داخل دفتر بردند و پس از آن‌که با احترام من را به مهمانانشان معرفی کردند، گفتند اجازه دهید تا جلسه تمام شود و ناهار را با هم بخوریم. برای من هنرمند همین احترام کافی است، احترامی که متأسفانه کمتر از سوی برخی مدیران می‌بینیم، ولی آقای مهندس ضرغامی همواره برای کارمندانش و هنرمندان کشور حرمت خاصی قائل هستند و نوع رابطه دوستانه و صمیمانه‌شان با بنده و دیگر همکاران زبانزد و الگوست. امیدوارم خدا امثال ایشان را برای انقلاب و نظام و کشور زیاد کند.

: هنرمند با حسش زندگی می‌کند و این نوع برخورد آقای ضرغامی بالاتر از هر مبحث مالی و مادی برای من دلگرم‌کننده است و اکنون از به پایان رسیدن دوره خدمت‌شان واقعاً ناراحتم، اگرچه می‌دانم بلافاصله در جایگاهی دیگر قرار می‌گیرند و هرجا هم که بر روند آن سازمان و نهاد را احیا می‌کنند و می‌دانم برکه در اتاقشان روی امثال ما باز است.