سید موسی صدر: تفاوت میان نسخه‌ها

* «باید به همه تأکید کنم من با هیچ کسیهیچ‌کسی [[دشمن]]ی ندارم و هیچ کینه و کدورتی هم از کسی بر دل ندارم. رقابتی هم با شخصی ندارم. به تعبیر دقیق‌تر من به سبب طبیعت فعالیت‌ها و التزامات و توانایی‌هایم، که امانت خداوند هستند، نمی‌توانم تعهدات و توانایی‌هایم را در راه احساسات شخصی به کار گیرم، حتی اگر این احساسات در درون خود من باشد.»<ref>http://www.imam-sadr.com/اندیشه/نمایش-اندیشه/tabid/108/ArticleId/5560/کاش-می‌توانستم-همهٔ-محرومان-را-نجات-دهم.aspx</ref>

* [ کدام رهبر عربی را بیش از همه پسندیدی؟ ] «بدون شک [[جمال عبدالناصر]]، با اینکه تنها یک بار او را دیده‌ام.»<ref>http://www.imam-sadr.com/اندیشه/نمایش-اندیشه/tabid/108/ArticleId/5560/کاش-می‌توانستم-همهٔ-محرومان-را-نجات-دهم.aspx</ref>

* «حاکمیت ملّی، امنیت و ثبات [[لبنان]]، وظیفة پاسداری از انقلاب [[فلسطین]]، ایمان، همزیستی، یک‌پارچگی میان شهروندان یک کشور به رغم وجود فرقه‌های گوناگون، ضرورت برقراری عدالت اجتماعی و مساوات میان همة شهروندان، حفظ میهن از خطرهای وجود محرومیت‌های سیاسی و اجتماعی و معنوی، آگاهی از خطرهای ناشی از تبعیض میان گروه‌های مردمی، همهٔ این موارد، اصولی است که کشور بر پایهٔ آن‌ها استوار است و برخاسته از باور لبنانیان در طول تاریخ است.» <ref>http://www.imam-sadr.com/اندیشه/نمایش-اندیشه/tabid/108/ArticleId/9662/بیانیهٔ-اعتصاب-غذا--خاك-وطن-را-آلوده-كردند،-پس-به-خانهٔ-خدا-پناه-آوردم-.aspx</ref>

* «همگان می‌دانند که ساختار جمعیت کنونی لبنان از لحاظ تمدنی برای جهان اهمیت بسیار دارد و نشانهٔ آزاداندیشی و تسامح مسلمانان و نماد گفت‌وگوی عربی- اروپایی است؛ از این رو، هیچ کسهیچ‌کس نسبت به لبنان و این ثروت بزرگ انسانی کوتاهی و بیاعتنایی نمی‌کند.»<ref>http://www.imam-sadr.com/اندیشه/نمایش-اندیشه/tabid/108/ArticleId/9662/بیانیهٔ-اعتصاب-غذا--خاك-وطن-را-آلوده-كردند،-پس-به-خانهٔ-خدا-پناه-آوردم-.aspx</ref>

* «در [[لبنان]] [[سیاست]] به جای آنکه وسیله باشد هدف شده است؛ به طوری که افراد و گروه‌ها و رهبران با بهره‌جویی از آن زندگی می‌کنند. این خط‌مشی عامل همة حوادثی است که در برابر چشمان ما رخ می‌دهد و از حد انتظار و طاقت فراتر رفته است؛ به گونه‌ای که هر انسانی دردمندانه می‌پرسد: «آیا این همان لبنان است؟». سیاست در لبنان یعنی عامل محرومیت؛ یعنی روی برتافتن از حقایق؛ یعنی به تعویق انداختن چارهٔ کار و فراهم کردن زمینهٔ مناسب برای بحران‌ها؛ و متأسفانه هنوز بدون هیچ رحم و توجهی به بازیگری می‌پردازد و سازش می‌کند تا بی‌گناهانی دیگر قربانی شوند و مناطقی دیگر ویران گردد و زندگی عمومی از حرکت بایستد. مهم این است که بازیگری موفقیت‌آمیز باشد و معامله‌ها و سازش‌ها کارساز شود.»<ref>http://www.imam-sadr.com/اندیشه/نمایش-اندیشه/tabid/108/ArticleId/9662/بیانیهٔ-اعتصاب-غذا--خاك-وطن-را-آلوده-كردند،-پس-به-خانهٔ-خدا-پناه-آوردم-.aspx</ref>

* «از نظر [[اسلام]]، [[انسان|انسان‌ها]] همه خوب و بر [[فطرت]] پاک خلق شده‌‏اند. چه‌بسا منافع شخصی و فساد محیط از بروز آثار این فطرت جلوگیری می‌کند و انسان مرتکب [[ظلم]] یا [[فساد]] می‌‏شود.می‌‏شود؛ ولی، حتی در همان حالت، فطرت وی او را به صلاح دعوت می‌‏کند. گاهی منافع مادیْ انسان را از تشخیص خوب و بد بازمی‌‏دارد و حتی در داوری اشتباه می‌کند.می‌کند؛ ولی در مواردی که منافع مادی وجود نداشته باشد، حکم فطرت، کاملاً واضح، خودنمایی می‌کند. همین فطرت سبب پیروزی حق در [[جهان]]، سبب به‌وجود آمدن افکار عمومی و سبب ایجاد وجدان جهانی می‌گردد.می‌گردد؛ و بالاخره، همین فطرت ضامن پیروزی پیغمبران در دعوت مردم به حق می‌شود.»<ref>http://www.imam-sadr.com/اندیشه/نمایش-اندیشه/tabid/108/ArticleId/4307/ذوق-و-ابتكار-در-دعوت-.aspx</ref>

* «انتقال پیامبر از [[مسجدالحرام]] به [[مسجدالاقصی]] به مثابه ارتباط و هماهنگی با حلقه تمدنی و دینی جهانی و نیز کامل شدن آن است... مسجدالاقصی رمزی برای جهانی بودن [[اسلام]]ی است و خارج شدن آن از دست مسلمانان به معنای انزواانزواء و عقب‌نشینی اسلامی است. به همین سبب این مسجد نقشی اساسی در اسلام دارد بلکه از ارکان اسلام است و هیچ انسان مسلمان و مومنیمؤمنی جایز نیست که لحظه‌ای ساکت بماند و برای بازگرداندن این مسجد مبارک و دور داشتن آن از یهودی شدن تلاش و کوششی نکند.».<ref>http://www.fidibo.com/book/view/1896?add=1</ref>

* «با [[انفاق]] هم خود در ساختن جامعه‌مان و ارتقای سطح آن شرکت کرده‌ایم و هم افراد جدیدی را مشارکت داده‌ایم. چون سطح جامعه ارتقاارتقاء یابد. هر انسانی، چه انفاق‌کننده و چه گیرنده آن، بدون هیچ تفاوتی از آن بهره می‌برد.».<ref>http://www.fidibo.com/book/view/1898</ref>

* «تاملتأمل و تعمق در [[قرآن|قرآن کریم]] و مطالعه نو به نوی آن در برابر انسان مسلمان معانی بدیع و درستی قرار می‌دهد که با تفاسیر گذشته و آنچه از آن تفاسیر استنباط شده متفاوت است، و هیچ مانعی برای استناد و عمل به این معانی نو وجود ندارد، و هیچ تناقضی میان آنها و معانی پیشین مفسران نیست، زیرا که متکلم خداوند است و فهم همه این معانی از قرآن ممکن.».<ref>http://www.fidibo.com/book/view/1922</ref>

* «[[اسلام]] در مرحله طرح ریزی در عین حال که به طور مطلق انسانی و ناظر به انسان است، آسمانی است. مرحلهٔ طرح ریزی تنها در صورتی کامل می‌شود که مرحلهٔ اجرا، سازگار و هماهنگ با آن باشد. اگر آموزه‌های آسمانی و پاک و مجرد و پارساگونه را به دست حاکمی منحرف و هواپرست و مصلحت محور و دربند شهوت‌ها بدهیم، چگونه آن‌ها را اجرا می‌کند؟ حکم پاکِ آسمانی را در چارچوب خصلت‌های زمینی و تمایلات شخصی و مادی خود اجرا می‌کند. اگر اسلام [[فطرت]] الهی است که خدا مردم را بر آن سرشته است و اگر اسلام مقوله‌ای انسانی است، پس چرا آسمانی بوده است؟ زیرا خاکی بودن سر منشأ میل و گرایش در انسان است و دنیا را بر عواطف و اندیشه‌ها و مفاهیم او حکم فرما می‌کند. انسان آسمانی یعنی انسان پاکی که منفعت فردی یا رابطهٔ خویشاوندی یا آیین و رسوم محلی یا مصالح خاص در او اثر نمی‌کند. این انسان بی اعتنااعتناء به دنیا، این انسان رها از تعلقات دنیوی، جلوهٔ انسانی بودن آسمان و انسان مدار بودن اسلام است.».<ref>http://www.fidibo.com/book/view/1373</ref>

* «[[آزادی]] برترین ساز وکار برای بسیج کردن همهٔ توانایی‌ها و ظرفیت‌های انسانی است. هیچ کسهیچ‌کس نمی‌تواند در جامعه محروم از آزادی خدمت کند، توانایی‌هایش را پویا و موهبت‌های الهی را بالنده سازد. آزادی بهترین روش برای به کار گرفتن امکانات بشری در راه خدمت به جامعه است. آزادی یعنی به رسمیت شناختن کرامت انسان و خوش‌گمانی به انسان و حال آنکه نبود آزادی یعنی بدگمانی به انسان و کاستن از کرامت او. کسی می‌تواند آزادی را محدود کند که به فطرت انسانی کافر باشد. فطرتی که قرآن می‌فرماید: «فِطرَتَ اللهِ الَتی فَطَرَ الناسَ عَلَیها»، فطرتی که پیامبر باطنی و درونی انسان است.».<ref>http://www.fidibo.com/book/view/1370</ref>

* «تنها عمل [[انسان]] است که [[تاریخ]] را می‌سازد، آن را تغییر می‌دهد، آن را به حرکت در می‌آورد و به پیش می‌برد. عوامل خارجی در مسیر ساختن جوامع بشری تأثیر ندارند، بلکه فقط انسان است که با عمل نشئت گرفته از معرفت و شناخت یا برآمده از جهل و نادانی یا ناشی از اهمال و بی اعتنایی، فرصت میابد تا طریقی را برگزیند و گامی را بر گامی ترجیح دهد. واقعیت‌های اجتماعی همان خواهد بود که وی اختیار کرده است. تغییر و تحول تاریخی یا اصطلاحااصطلاحاً جبر تاریخی چیزی جز فعل و انفعال میان انسان و جهان نیست.».<ref>http://www.fidibo.com/book/view/1369</ref>