نادیا مفتونی

ای ماه برو مِهرِ منور بدر آمد، فرزند نبی در پی شق القمر آمد/ والفجر که رفت از رخ گیتی شب تاریک، والیل اذا یسر به لوح قدر آمد/ ابرانه بگریید ز شوق از دل دیده، کان نور برِ مردم خونین بصر آمد/ آذین شده این ملک به پیراهن گلگون، یعقوب جهان خیز که بوی پسر آمد/ ای غنچه ز آغوش رها کن گُلِ صدرنگ، آن دلبر یکرنگ کنون از سفر آمد/ عشاق بمیرید به عشق دم همدم، معشوق مسیحادمِ اعجازگر آمد/ پروانه دلان پیش به قربانگه محبوب، تا شمع ولا هست بلا پرثمر آمد/ از ترس نترسید که او عنصر ترسوست، این سایه یأس از پِیِ ما بی ثمر آمد/ اخطار مخوانید به همخانه خمار، کاین پیر خرابات، خمارِ خطر آمد/ زد حلقه به در دار به آهنگ انا الحق، منصور به رقص آمد و دیدار سر آمد/ (با امضای زهرا نوری، فریمان، 2 دی 1367)