خاقانی

خاقانی

افضل الدین بدیل ابراهیم بن علی خاقانی حقایقی شروانی در سال 595 (قمری) درگذشته است. اسم او را تذکره نویسان «ابراهیم» نوشته اند ولی او خود نام خویش را «بدیل» گفته و در بیتی چنین آورده :

بدل من آمدم اندر جهان «سنائی» را * بدین دلیل پدر نام من بدیل نهاد

---

• آن مصر مملكت كه تو ديدی خراب شد * وآن نيل مكرمت كه شنيدی سراب شد

• از مزاج اهل عالم مردمی كم جوی از آنك * هرگز از كاشانه كركس همايی برنخاست

• باور نكردمی كه رسد سوی كوه كوه * مـردم رسد به مردم باور بكردمی

كوهی بود تنم كه بدو كـوه غم رسيد * من مردمم چرا نرسيـدم به مردمی

• جان صرف كند در آرزويم * گر خود همه شير مرغ جويم

• خركی را به عروسی خواندند * خر بخنديد و شد از قهقهه سست

گفت من رقــص ندانم به سزا * مطـــربی نيز ندانم به درست

بهر حمـــــالی خواننـد مرا * كآب نيكـو كشـم و هيـزم چست

• خصم تو كور و تو آئينه * كور آئينه شناسد؟ هيهات

• دورنگی شب و روز سپهر بوقلمون * پرند عمر تو را می برند رنگ و بها

• شیر برفینم نه آن شیری که بینی صولتم * گاو زرینم نه آن گاوی که یابی عنبرم

• نشاید بردن اندُه را به اندوه * نشاید کوفت آهن جز به آهن

• وصل تو بی هجر توان ديدنی * گوشت جدا كی شود از استخوان

• همتت در جهـان نمــی گنجد * هفت دريـا سـبو نمـی دارد