ایران درودی: تفاوت میان نسخه‌ها

* «امروز حس می‌کنم چیزی به [[زندگی]] بدهکار نیستم؛ چرا که بهترین و سخت‌ترین لحظات را لحظه به لحظه و به تمامی زندگی کرده‌ام. زندگی درد را به من شناساند، [[عشق]] را به من آموخت، شور وشیدایی خلاقیت را به من داد و به من باوراند که سهم انسان از [[خوشبختی]] به اندازهٔ عشقی است که ایثار می‌کند. باور دارم که من نقاشی را انتخاب نکردم، نقاشی مرا انتخاب کرد. من دیگر نقاش نیستم، بلکه خود نقاشی شده‌ام و این پاداش من از زندگیست.»<ref>http://isna.ir/fa/news/92061106657/-ایران-درودی-77-ساله-شد</ref>

* «پیشترها نوشته بودم به [[مرگ ]]نمی‌اندیشم، به او افتخار خواهم داد که به من بیاندیشد. اکنون با از دست دادن تمامی افراد خانواده خاصّه خواهرم، که نیمهٔ راستین خودم می دانستمش و کماکان هم می‌دانم، ناگزیر شدم به این همدم ابدی خود بیاندیشم. و از او بخواهم که باز همچون [[زندگی]] به من هدیه‌ای بدهد. ژان کوکتو در جایی، در فیلم بازگشت اورفه می‌گوید فقط [[مرگ]] است که هنرمندان را جاودانه می‌سازد. در واقع این جاودانگی نیست که می‌خواهم به آن برسم آرزوی من این بوده است که عشقم را به این سرزمین بی‌واسطه نثار کرده و به نوعی، سپاسمندی خودم را ابراز کنم. در تصورم این چیزی نیست مگر اینکه همگی آثارم را در قالب موزه‌ای به او اهدا کنم. به همین خاطر راه‌ها را کوتاه می‌کنم تا ساده تر و خلاصه‌تر به خاکی برگردم که از او آمده‌ام.»<ref>http://aftabnews.ir/fa/news/106231/جهان-آرمانی-نقاش-صاحب-سبک-معاصر-در-گفت‌و-گو-با-ایران-درودی</ref>