عنایت سمیعی: تفاوت میان نسخه‌ها

== گفتاوردها ==

* «من چیز زیادی از خودم برای گفتن ندارم و ترجیح می‌دهم جای آن از شعر حرف بزنم. در دوره‌ای به سر می‌بریم که شاعری مثل شغل لحاف‌دوزی شغل منسوخی شده است. من البته چون زبان را خوب نمی‌دانم شعرها را از طریق ترجمه خوانده‌ام. تبلور فرهنگ ما در شعرمان نهفته است؛ چه شعر مدرن ما، چه شعر کلاسیک ما. عناصر دیگر فرهنگی ما جزو حواشی فرهنگ ما به حساب می‌آید.»<ref>http://www.etemaad.ir/Released/91-05-04/300.htm</ref>

* «می‌توانم بگویم که آدمی همیشه در یک حال نیست. عرصه هنر و ادبیات هم به زعم من اراده‌گرایانه نیست یعنی شما نمی‌توانید هر لحظه‌ای که دلخواهتان باشد، دست به قلم ببرید و کاری انجام بدهید. یک دوره‌ای است که شور و شوق کاری را دارید و دوره دیگر ممکن است چنین حال و هوایی نداشته باشید. اما کم‌کاری من بیشتر دلیل شخصی دارد.»<ref>http://www.etemaad.ir/Released/91-05-04/300.htm</ref>

* «عرصه هنر و تفکر در حالت‌های انفعالی بر هنرمند مستولی می‌شوند یعنی این‌طور نیست که متفکری بخواهد آرنج به زانو بزند و دست به پیشانی و درباره مساله‌ای بیندیشد بلکه سیلان یک وضعیت تاریخی است که او را با خود به حرکت درمی‌آورد. وضعیت تاریخی‌ای که اکنون در آن قرار گرفته‌ایم، به زعم من دو عنصر «تکنولوژی قدرت» و «قدرت تکنولوژی» آنچنان غالب است که سوژه انسانی را حذف می‌کند. سوژه انسانی یعنی انسانی که تجربه زیسته دارد و متفکر است و به قول کانت جرات بیان تفکر را دارد. همه اینها غایب است یا در حد نازلی دیده می‌شود. شما در چنین وضعیتی نمی‌توانید انتظار داشته باشید که هنرمند بزرگی در قالب یک فردیت تشخص یافته بخواهد عرضه شود.»<ref>http://www.etemaad.ir/Released/91-05-04/300.htm</ref>