کاریکلماتور: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴٬۰۱۵:
--------------------------------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------------------------------
'''کاریکلماتور هایی در باره
--------------------------------------------------------------------------------
• توبه... یعنی، نقطه سرِ خط.
• توبه... خط آغاز مسابقه بندگی است.
• توبه... یعنی هنوز به خدا اطمینان دارم.
• توبه... غسل عمل است، در آب امید.
• توبه... حسن نیّت بنده است به خدا.
• توبه... یک قطره اش، قاتل باتلاق گناه است.
• توبه... برادر ناتنی گناه است.
• توبه... به جوان که می رسد، کُپ می کند.
• توبه... انتخاب خدا ، برای بنده است.
• توبه... خطاکار را در میان خوبان بُر می زند.
• توبه... آتش وجدان است، گناه را خاکستر می کند.
• توبه... کار ایمان دار های نابالغ است، که می خواهند بزرگ شوند.
• توبه... تمایل بنده است، برای باز، بندگی کردن.
• توبه... اعلامیه تدفین گناه است.
• توبه... پر ستاره ترین کهکشان عالم خلقت است.
• توبه... درماندگان امت محمد(ص) را سامان می دهد.
• توبه... یک رویش پشیمانی است و نُه رویش امید.
• توبه... زورش به هر گناهی می رسد، این را خدا خواسته است.
• توبه... توانی آنهایی است ،که روی برگشت ندارند.
• توبه... ایمان فلج شده را ، شفا می دهد.
• توبه... به خدا، خدا را ، توانا دیدن در بخشش است.
• توبه... برای آنها که به خدا اطمینان ندارند، کمرنگ تر است.
• توبه... نه سبب می خواهد و نه مسبب، فقط نیّت می خواهد، بسم الله.
• توبه... درب فرار گنه کاران از آتش خشم خداست.
• توبه... قدرت مبادله با همی چیز را دارد، الا ناامیدی.
• توبه... آبیاری باغچۀ خشکیده دل است، که حتما دوباره گل می کند.
• توبه... برو برگرد ندارد، هر که شک دارد، به خدا شک دارد.
• توبه... آموزش خداست به بندگان.
• توبه... چتری است که هیچ خلقی از امان آن بی بهره نخواهند بود.
• توبه... شفاعت خالق است از مخلوق.
• توبه... برگشت به گذشته و امید به آینده است.
• توبه... فرزند خواندۀ توحید است.
• توبه... شاهراهی است که به سرزمین ایمان متصل می شود.
• توبه... جوان را خواستنی ترین، خلقت هستی می کند.
• توبه... کارش را بلد است، به ظن و گمان ما کاری ندارد.
• توبه... نامه خصوصی خداست ، به بندگان قهر کرده.
• توبه... بهارِ، زمستانِ ایمان است.
• توبه... حقیقت مهرورزی خداست با بندگان.
• توبه... واقعیتی است که اهل ایمان، با آن به حقیقت می رسند.
• توبه... بزرگ دیدن گناه بنده است، اما نه بزرگ تر از عفو خداوند.
• توبه... بذری است، که چه بسا از شکوفۀ ایمان هم، پر بار تر باشد.
• توبه... اراده خداست ، برای بازگشت دوباره بندگان.
• توبه... در هیچ شکلش، بن بست ندارد.
• توبه... یک راه زمینی دارد ، و هزارویک راه آسمانی.
• توبه... هرگز مسدود شدنی نیست.
• توبه... بهانه ای است، که بهایش را خدا می پردازد.
• توبه... یک لحظه اش، حریف یک عمر خطاپیشگی است.
• توبه... شهامت می خواهد، قبولش با خدا.
• توبه... پاکن تقدیر است، که غلط های مشق زندگی را پاک می کند.
• توبه... کارگناه را یکسره می کند، و ارتباط بنده و خدا را، دوسره.
• توبه... گلاب دو آتشه است، هم دنیا راعطرآگین می کند، هم آخرت را.
• توبه... باز کردن حساب شخصی نزد خداوند است.
• توبه... زیباترین مهر خداوندی است، به زشت ترین عمل انسان.
• توبه... با اشک ، دو قبضه می شود.
• توبه... شب های جمعه، ری می کند.
• توبه... رفیق دل هایی است، که ول نیست.
• توبه... آخرین تیر اهل ایمان است ، به قلب شیطان.
• توبه... آفرینش دوباره ارتباطی است، که می رفت به سردی بگراید.
• توبه... هراسیدن از حساب و کتاب است، نه هراسیدن از بازگشت.
• توبه... زمستان گناه را ، نوید می دهد.
• توبه... عطش گناه را خشک می کند.
• توبه... راه بازگشت را باز نمی کند، راه برگشت را می بندد.
• توبه... مسیر محبت ورزیدن را هموار می کند.
• توبه... عطر روح انگیز وابستگی انسان به خالق است.
• توبه... بستگی به گناه ندارد، بستگی به امید دارد.
• توبه... یعنی خدا می تواند، حتی اگر تو نتوانی.
• توبه... مسیر آتش را به آب منتهی می کند.
• توبه... دست های خطاکار را، به گلدان استجابت تبدیل می کند.
• توبه... شکست روح طغیان است، وتلاطم روح امید.
• توبه... دری است که هیچ کس پشت آن نمی ماند.
• توبه... راه را به عقب ماندگان از قافله بندگی نشان می دهد.
• توبه... خواهش گناه را، به التماس بخشش تبدیل می کند.
• توبه... آفرینش دوباره ایمان است.
• توبه... آتش غضب الهی را خاموش می کند.
• توبه... همیشه پس از گناه خلق می شود.
• توبه... زلزلۀ هوس را، مهار می کند.
• توبه... حرکت رو به جلوست ، و گناه حرکت رو به عقب.
• توبه... آثار خطا را پاک می کند.
• توبه... از ایمان جدا نمی شود ، وگرنه بندگی منقرض می گردد.
• توبه... فرصتی است برای نو شدن.
• توبه... انرژی مضاعفی است که ایمان را تقویت می کند.
• توبه... کاری نشدنی است، که به امر خداوند شدنی می شود.
• توبه... پیشروی ایمان در جبهه جهاد اکبر است.
• توبه... معامله ای است بین خدا و گنه کار، که به هیچکس ربطی ندارد.
• توبه... معامله ای است که به نفع بنده تمام می شود.
• توبه... بیش از آنکه بنده را خوشحال کند، خداوند را راضی می سازد.
• توبه... با ایمان سنخیت دارد، اما ایمان با گناه چه سنخیتی دارد.
• توبه... راه های رفته را ترمیم می کند، و راه های نرفته را تضمین.
• توبه... قیامت کوچک است، که خطاکاربرای خود می آفریند.
• توبه... آخرین حلقه اعتقاد است ، که بنده را به عقد ایمان در می آورد.
• توبه... مخلوق خداست، برای خَلق عاصی.
• توبه... قبل از آنکه داستان نیازمندی مخلوق به خالق باشد، داستان محبتِ خالق به مخلوق است.
• توبه... نوعی تعلق خاطر آدمی است به پاکی.
• توبه... غنچه ای است، که پس از گناه گل می کند.
• توبه... عادت همه آنهایی است که از خفت گناه ، فراری هستند.
• توبه... مثل سلام است ، که جوابش واجب است.
• توبه... هوس بندگی است، خود را محروم نکنیم.
• توبه... هوس گناه را تلخ، و هوای آشتی را شیرین می کند.
• توبه... آشتی کنان بنده با خدا نیست، آشتی کنان بنده با خود است.
• توبه... جشن دوست شدن بنده است با خدا.
• توبه... بیش از آنکه حزن انگیز باشد، شادی آفرین است.
• توبه... بر پیکره اعتقاد جوانه هایی می زند، بنام محبت.
• توبه... مرض اعتقاد را ، درمان می کند.
• توبه... بیش از آنکه رویگرداندن باشد، رو کردن است.
• توبه... کلیدی است که قفل همه گناه هار اباز می کند.
• توبه... قطعه قطعه ، جهنم را کوچک می کند.
• توبه... آتش جهنم را ، نقره داغ می کند.
• توبه... همسایۀ جوانی است و همسایه از همسایه ارث می برد.
• توبه... اراده ای است که خداوند ، گنه کار را با آن سربلند می کند.
• توبه... آب کُر است، هیچ نجاستی در آن بجای نمی ماند.
• توبه... مثل رعد وبرق، هوای چشم خطاکار را بارانی می کند.
• توبه... بساط آشتیِ آنهایی است، دوست دارند با گناه قهر باشند.
• توبه... بازار ناامیدی از رحمت خدا را، کساد می کند.
• توبه... فقط روزی آنانی است که، خداوند را مهربان می بینند.
• توبه... جریان لطف خداوندی است ، که همه هستی را فراگرفته است.
• توبه... فاصله ایجاد شدۀ بین خدا و بنده را، پُر می کند.
• توبه... گناه را روسایه ، و گنه کار را روسفید می کند.
• توبه... رفیق گناه کاراست، و دشمن گناه.
• توبه... دوستی است که خداوند برای دوستان خطاکارش ،آفریده است.
• توبه... خلقتش ، بعد از خلقت انسان است ، و فقط برای انسان آفریده شده است.
• توبه... ایمان پاره شده از گناه را، وصله پینه می کند.
• توبه... معمولا در خلوت ها ، گناه کاران را به دام محبت خدا اسیر می کند.
• توبه... شیطان را خشمگین و خدا را خوشحال می کند.
• توبه... رحمتی است ، که از غضب الهی پیشی می گیرد.
• توبه... یک معنا بیشتر ندارد، آنهم گناه کار فقط می داند.
• توبه... رازی است میان بندۀ گناه کار و خدا.
• توبه... به تو، به نگاه یک خلق دوباره نگاه می کند، بعد از توبه.
• توبه... مادر بخشش است ، که مارا به مسیر بندگی بر می گرداند.
• توبه... حِسّی است که خدا به ما می دهد ، تا بیشتر حِسّش کنیم.
• توبه... چتر محبت خداوند را ، بر سر تمامی انسان ها می گستراند.
• توبه... زمان نمی شناسد، هر وقت دلت خواست، یا علی.
• توبه... خانه ای است که همه میهمانانِ آن ، صاحب خانه اند.
• توبه... افقی است که در هیچ شرایطی به سراب منتهی نمی شود.
• توبه... دوست گناه کاران است و دشمن گناه.
• توبه... جوابِ دعوت خصوصیِ ، آشتی باخداست
• توبه... منّتی است که خداوند، بی منّت برسر خطاکاران سایه گستر می کند.
• توبه... شروعش از بنده نیست، پایانش با بنده است.
• توبه... لذّت با خدا بودن را ، جایگزین لذّت گناه می کند.
• توبه... تا خدا رفتن، آن هم با خدا رفتن است.
• توبه... به شکوفه نشستن درخت ایمان است.
• توبه... پستیِ گناه را به بلندیِ بندگی می رساند.
• توبه... آنقدر شیرین است ،که تلخی گناه هم در برابرش طاقت نمی آورد.
• توبه... ما را جلو نمی برد، نمی گذارد ما عقب بیافتیم.
• توبه... عین اطمینان به قدرت الهی است، برای بازگشت به بندگی.
• توبه... معنی دیگر ، بازگشت همه به سوی خداست.
• توبه... برپایی قیامت در لحظه پشیمانی از گناه است.
• توبه... هیچ پیش شرطی ندارد ، فقط شرطش اطمینان به خداست.
• توبه... مثل سوره اش، به بسم الله هم نیاز ندارد.
• توبه... از پاک کردن گناه بزرگ تر است، پُررنگ کردن بندگی است.
• توبه... ایستگاه جدایی از گناه، و پیوند با ایمان است.
• توبه... پرداخت بدهی های بنده است ، توسط خدا.
• توبه... که ترس ندارد، گناه ترسناک است.
• توبه... میانبر است. همه راه ها را کوتاه می کند.
• توبه... شیرین ترین گناه عالم را ، تلخ می کند.
• توبه... وقتی به چشم می رسد، اشک می شود.
• توبه... به هوس خدا، زندگی کردن است.
--------------------------------------------------------------------------------
| |||