قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Mahan (بحث | مشارکت‌ها)
←‏دربارهٔ قرآن: بدون منبع
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۱:
[[#1|یکم]] - [[#۲|دوم]] - [[#۳|سوم]] - [[#۴|چهارم]] - [[#۵|پنجم]] - [[#۶|ششم]] - [[#۷|هفتم]] - [[#۸|هشتم]] - [[#۹|نهم]] - [[#۱۰|دهم]] - [[#۱۱|یازدهم]] - [[#۱۲|دوازدهم]] - [[#۱۳|سیزدهم]] - [[#۱۴|چهاردهم]] - [[#۱۵|پانزدهم]] - [[#۱۶|شانزدهم]] - [[#۱۷|هفدهم]] - [[#۱۸|هجدهم]] - [[#۱۹|نوزدهم]] - [[#۲۰|بیستم]] - [[#۲۱|بیست و یکم]] - [[#۲۲|بیست و دوم]] - [[#۲۳|بیست و سوم]] - [[#۲۴|بیست و چهارم]] - [[#۲۵|بیست و پنجم]] - [[#۲۶|بیست و ششم]] - [[#۲۷|بیست و هفتم]] - [[#۲۸|بیست و هشتم]] - [[#۲۹|بیست و نهم]] - [[#۳۰|سی اُم]]
</div>
== دربارهٔ قرآن ==
[[File:سورة الكهف 83.JPG|300px|thumb| «بر شما باد به کتاب خدا که ریسمان استوار و نور آشکار است، و درمانی است سود دهنده، و تشنگی را فرو نشاننده. چنگ در زننده را نگهدارنده، و در آویزنده را نجات بخشنده. نه کج شود، تا راستش گردانند، و نه به باطل گراید تا آن را برگردانند. کهنه نگردد به روزگار، نه از خواندن و نه از شنیدن بسیار. راست گفت آن که سخن گفت از روی قرآن، و آن که بدان رفتار کرد پیش افتاد از دیگران.» [[علی بن ابی‌طالب]] ]]
* «<small>بدانید که این</small> [[قرآن]] پندگویی است که فریب ندهد، و راهنمایی است که گمراه نکند، و حدیث خوانی است که دروغ نگوید، و کسی با [[قرآن]] ننشست جز که چون برخاست افزون شد یا از وی کاست: افزونی در رستگاری، و کاهش از کوری و دل بیماری، و بدانید کسی را که با قرآن است نیاز نباشد، و بی قرآن بی‌نیاز نباشد. پس بهبودی خود را از قرآن بخواهید، و در سختیها از آن طلب یاری نمایید، که قرآن بزرگترین آزار را موجب بهی است و آن کفر و دورویی و بیراهه شدن و گمرهی است. پس، از [[خدا]] بخواهید به وسیلت قرآن، و بدان روی آرید به دوستی آن، و به قرآن خیری مخواهید از آفریدگان، که بندگان روی به خدا نکردند با وسیلتی مانند قرآن، و بدانید که قرآن میانجیی پذیرفته است، و گوینده‌ای گواهی شده. هر که را روز رستاخیز قرآن میانجی شود، بپذیرند، و آن را که سعایت کند، گواهیش به زیان او گیرند .»
** ''[[علی بن ابی‌طالب]]'' <small>''نهج البلاغه، خطبه ۱۷۶'' </small>
* «بر شما باد به [[قرآن|کتاب خدا]] که ریسمان استوار و نور آشکار است، و درمانی است سود دهنده، و تشنگی را فرو نشاننده. چنگ در زننده را نگهدارنده، و در آویزنده را نجات بخشنده. نه کج شود، تا راستش گردانند، و نه به باطل گراید تا آن را برگردانند. کهنه نگردد به روزگار، نه از خواندن و نه از شنیدن بسیار. راست گفت آن که سخن گفت از روی قرآن، و آن که بدان رفتار کرد پیش افتاد از دیگران.»
** ''[[علی بن ابی‌طالب]]'' <small>''نهج البلاغه، خطبه، ۱۵۶ ''</small>
* «و زودا، که پس از من بر شما [[روزگار]]ی آید، که در آن چیزی پنهان‌تر از حق، و آشکاراتر از باطل نباشد، زمانی که [[دروغ]] بستن بر [[خدا]] و پیامبر بر هر چیز فزونی گیرد و نزد مردم آن زمان، کالایی زیانمندتر از [[قرآن]] نیست، اگر آن را چنانکه باید بخوانند؛ و باز کالایی پرسودتر از قرآن نخواهد بود، اگر معنیش را تحریف کنند. و در شهرها چیزی از معروف ناشناخته تر نباشد، و شناخت ه‌تر از منکر. حاملان قرآن آن را واگذارند، و حافظانش آن را به فراموشی بسپارند. پس در آن روزگار قرآن و قرآنیان از جمع مردمان دورند، و رانده و مهجور. هر دو با هم در یک راه روانند و میان مردم پناهی ندارند. پس در این زمان قرآن و قرآنیان میان مردمند و نه میان آنان، با مردمند نه با ایشان. چه، گمراهی و رستگاری سازوار نیایند، هرچند با هم در یکجا بپایند. پس آن مردم در جدایی متّفقند، و از جمع گریزان. گویی آنان پیشوای قرآن اند، نه قرآن پیشوای آنان. جز نامی از قرآن نزدشان نماند، و نشناسند جز خطّ و نوشته آن. و از این پیش چه کیفر که بر نیکوکاران نراندند، و سخن راستشان را دروغ بر خدا خواندند، و کار نیک را پاداش بد دادند.»
** ''[[علی بن ابی‌طالب]]'' <small>''نهج البلاغه، خطبه، ۱۴۷ ''</small>
* «بدانید که این قرآن پندگویی است که فریب ندهد، و راهنمایی است که گمراه نکند، و حدیث خوانی است که دروغ نگوید، و کسی با قرآن ننشست جز که چون برخاست افزون شد یا از وی کاست: افزونی در رستگاری، و کاهش از کوری و دل بیماری، و بدانید کسی را که با قرآن است نیاز نباشد، و بی‌قرآن بی‌نیاز نباشد. پس بهبودی خود را از قرآن بخواهید، و در سختی‌ها از آن طلب یاری نمایید، که قرآن بزرگترین آزار را موجب بهی است و آن کفر و دورویی و بیراهه شدن و گمرهی است. پس از خدا بخواهید به وسیلت قرآن، و بدان روی آرید به دوستی آن، و به قرآن خیری مخواهید از آفریدگان، که بندگان روی به خدا نکردند با وسیلتی مانند قرآن، و بدانید که قرآن میانجیی پذیرفته است، و گوینده‌ای گواهی شده. هر که را روز رستاخیز قرآن میانجی شود، بپذیرند، و آن را که سعایت کند، گواهیش به زیان او گیرند .»
** ''[[علی بن ابی‌طالب]]'' نهج البلاغه، خطبه ۱۷۶
 
* «آیه‌های قرآن، هر کدام [[w:الهیات|گنجینهٔ علوم اند]]، هر گاه گنجی باز می‌شود شایسته‌است که خوب در آن بنگری. ‏» (به عربی:آیاتُ الْقُرْآنِ خَزائِنُ الْعِلْمِ، کُلَّما فُتِحَتْ خَزانَةٌ، فَیَنْبَغی لَکَ أنْ تَنْظُرَ ما فیها.)
** ''[[سجاد|علی بن حسین زین العابدین]]'' مستدرک الوسائل: ج ۴، ص ۲۳۸، ح ۳.
 
== آیات ==
سطر ۱۲۲ ⟵ ۱۰۹:
* «بگو پناه می‌برم به پروردگار مردم (۱) پادشاه مردم (۲) معبود مردم (۳)از شرِّ وسوسه گر نهانی (۴) آن کس که در سینه‌های مردم وسوسه می‌کند (۵) چه از جن و [چه از] انس.»
** ''سوره ۱۱۴: النّاس''
== دربارهٔ قرآن ==
[[File:سورة الكهف 83.JPG|300px|thumb| «بر شما باد به کتاب خدا که ریسمان استوار و نور آشکار است، و درمانی است سود دهنده، و تشنگی را فرو نشاننده. چنگ در زننده را نگهدارنده، و در آویزنده را نجات بخشنده. نه کج شود، تا راستش گردانند، و نه به باطل گراید تا آن را برگردانند. کهنه نگردد به روزگار، نه از خواندن و نه از شنیدن بسیار. راست گفت آن که سخن گفت از روی قرآن، و آن که بدان رفتار کرد پیش افتاد از دیگران.» [[علی بن ابی‌طالب]] ]]
* «<small>بدانید که این</small> [[قرآن]] پندگویی است که فریب ندهد، و راهنمایی است که گمراه نکند، و حدیث خوانی است که دروغ نگوید، و کسی با [[قرآن]] ننشست جز که چون برخاست افزون شد یا از وی کاست: افزونی در رستگاری، و کاهش از کوری و دل بیماری، و بدانید کسی را که با قرآن است نیاز نباشد، و بی قرآن بی‌نیاز نباشد. پس بهبودی خود را از قرآن بخواهید، و در سختیها از آن طلب یاری نمایید، که قرآن بزرگترین آزار را موجب بهی است و آن کفر و دورویی و بیراهه شدن و گمرهی است. پس، از [[خدا]] بخواهید به وسیلت قرآن، و بدان روی آرید به دوستی آن، و به قرآن خیری مخواهید از آفریدگان، که بندگان روی به خدا نکردند با وسیلتی مانند قرآن، و بدانید که قرآن میانجیی پذیرفته است، و گوینده‌ای گواهی شده. هر که را روز رستاخیز قرآن میانجی شود، بپذیرند، و آن را که سعایت کند، گواهیش به زیان او گیرند .»
** ''[[علی بن ابی‌طالب]]'' <small>''نهج البلاغه، خطبه ۱۷۶'' </small>
* «'''بر شما باد به [[قرآن|کتاب خدا]] که ریسمان استوار و نور آشکار است، و درمانی است سود دهنده، و تشنگی را فرو نشاننده. چنگ در زننده را نگهدارنده، و در آویزنده را نجات بخشنده. نه کج شود، تا راستش گردانند، و نه به باطل گراید تا آن را برگردانند. کهنه نگردد به روزگار، نه از خواندن و نه از شنیدن بسیار. راست گفت آن که سخن گفت از روی قرآن، و آن که بدان رفتار کرد پیش افتاد از دیگران'''
** ''[[علی بن ابی‌طالب]]'' <small>''نهج البلاغه، خطبه، ۱۵۶ ''</small>
* «و زودا، که پس از من بر شما [[روزگار]]ی آید، که در آن چیزی پنهان‌تر از حق، و آشکاراتر از باطل نباشد، زمانی که [[دروغ]] بستن بر [[خدا]] و پیامبر بر هر چیز فزونی گیرد و نزد مردم آن زمان، کالایی زیانمندتر از [[قرآن]] نیست، اگر آن را چنانکه باید بخوانند؛ و باز کالایی پرسودتر از قرآن نخواهد بود، اگر معنیش را تحریف کنند. و در شهرها چیزی از معروف ناشناخته تر نباشد، و شناخت ه‌تر از منکر. حاملان قرآن آن را واگذارند، و حافظانش آن را به فراموشی بسپارند. پس در آن روزگار قرآن و قرآنیان از جمع مردمان دورند، و رانده و مهجور. هر دو با هم در یک راه روانند و میان مردم پناهی ندارند. پس در این زمان قرآن و قرآنیان میان مردمند و نه میان آنان، با مردمند نه با ایشان. چه، گمراهی و رستگاری سازوار نیایند، هرچند با هم در یکجا بپایند. پس آن مردم در جدایی متّفقند، و از جمع گریزان. گویی آنان پیشوای قرآن اند، نه قرآن پیشوای آنان. جز نامی از قرآن نزدشان نماند، و نشناسند جز خطّ و نوشته آن. و از این پیش چه کیفر که بر نیکوکاران نراندند، و سخن راستشان را دروغ بر خدا خواندند، و کار نیک را پاداش بد دادند.»
** ''[[علی بن ابی‌طالب]]'' <small>''نهج البلاغه، خطبه، ۱۴۷ ''</small>
* «بدانید که این قرآن پندگویی است که فریب ندهد، و راهنمایی است که گمراه نکند، و حدیث خوانی است که دروغ نگوید، و کسی با قرآن ننشست جز که چون برخاست افزون شد یا از وی کاست: افزونی در رستگاری، و کاهش از کوری و دل بیماری، و بدانید کسی را که با قرآن است نیاز نباشد، و بی‌قرآن بی‌نیاز نباشد. پس بهبودی خود را از قرآن بخواهید، و در سختی‌ها از آن طلب یاری نمایید، که قرآن بزرگترین آزار را موجب بهی است و آن کفر و دورویی و بیراهه شدن و گمرهی است. پس از خدا بخواهید به وسیلت قرآن، و بدان روی آرید به دوستی آن، و به قرآن خیری مخواهید از آفریدگان، که بندگان روی به خدا نکردند با وسیلتی مانند قرآن، و بدانید که قرآن میانجیی پذیرفته است، و گوینده‌ای گواهی شده. هر که را روز رستاخیز قرآن میانجی شود، بپذیرند، و آن را که سعایت کند، گواهیش به زیان او گیرند .»
** ''[[علی بن ابی‌طالب]]'' نهج البلاغه، خطبه ۱۷۶
 
* «آیه‌های قرآن، هر کدام [[w:الهیات|گنجینهٔ علوم اند]]، هر گاه گنجی باز می‌شود شایسته‌است که خوب در آن بنگری. ‏» (به عربی:آیاتُ الْقُرْآنِ خَزائِنُ الْعِلْمِ، کُلَّما فُتِحَتْ خَزانَةٌ، فَیَنْبَغی لَکَ أنْ تَنْظُرَ ما فیها.)
** ''[[سجاد|علی بن حسین زین العابدین]]'' مستدرک الوسائل: ج ۴، ص ۲۳۸، ح ۳.
== پیوند به بیرون ==
[http://golestaneqoran.com گلستان قرآن]
خط ۱۲۷:
[[رده:کتاب‌های مقدس|قرآن]]
[[رده:اسلام]]
[[رده:سیاست]]
[[ar:أحادیث فی فضل القرآن الکریم]]
[[bg:Коран]]