غلامحسین ساعدی: تفاوت میان نسخه‌ها

* نه تنها نام این عفریت کثیف بدنهاد، که خودش هم چهل سال تمام با من بوده است. چه [[مرگ]]‌ ها که ندیده‌ام و چه عزیزانی را که به خاک نسپرده‌ام. سایه‌ی این شبح لعنتی همیشه قدم به قدم با من بوده است..

*صدها بار [[چخوف]] را روی پله‌های آجری خانه‌مان، زیر درخت به، لم داده در اتاق نشیمن دیده بودم. از فاصله‌ی دور، جرات نزدیک شدن به او را نداشتم، هنوز هم ندارم.

ناشر=رادیو دیچه وله|

}}</ref>

*در هر کاری خواسته‌ام خود را زودتر خلاص کنم. در نوشتن خواسته‌ام زودتر فارغ شوم و جنین مرده بیرون انداخته‌ام.

*دنیای آوارگی را مرزی نیست. پایانی نیست. [[مرگ]]‌ در آوارگی، [[مرگ]]‌ در برزخ است. [[مرگ]]‌ آواره، [[مرگ]]‌ هم نیست. [[مرگ]]‌ آواره، آوارگی [[مرگ]]‌ است. ننگ [[مرگ]]‌ است.

==درباره او==

*سرش پر از مضمون‌ها، فضاها و کابوس‌های سیال مهاجم بود. او شکارچی هشیار این جنگل هول و هیجان بود.

*آن‌چه از او زندان شاه را ترک گفت، جنازه نیم جانی بیش نبود. آن مرد با آن خلاقیت جوشانش پس از شکنجه‌های جسمی و بیشتر روحی زندان اوین، دیگر مطلقا [[زندگی]]‌ نکرد. آهسته آهسته در خود تپید و تپید تا مرد. وقتی درختی را در حال بالندگی اره می‌کنید، با این کار در نیروی بالندگی او دست نبرده‌اید، بلکه خیلی ساده او را کشته‌اید. ساعدی مسائل را درک می‌کرد و می‌کوشید عکس‌العمل نشان بدهد. اما دیگر نمی‌توانست. او را اره کرده بودند.

*جنگیران حرفه‌ای پیرامونش را گرفتند. او را که همه عمر از جن زده‌ها می‌‌هراسید.

*برای ساعدی هر آدمی مانند یک دایر‏ْه‏المعارف بود.<ref name=radiofarda4></ref>

*مهم‌ترين مسئله‌ای كه می‌توانيم در مورد دكتر ساعدی بگوييم اين است كه حيثيت اجتماعي تئاتر[[ ايران]] را بازگرداند.<ref name=radiofarda2></ref>

*ساعدی از رساترين صداهای‌ روزگار خود بود.<ref name=radiofarda2>{{یادکرد وب|

عنوان=بیستمین سالگرد درگذشت نویسنده معاصرغلامحسین ساعدی در پاریس برگزار شد|

ناشر=رادیو فردا|

}}</ref>

==منابع==

{{پانویس}}

==پیوند به بیرون==

{{ویکیپدیا}}