ابوبکر: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۴۰:
* «إِلَّا تَنصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّـهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِینَ کَفَرُوا ثَانِیَ اثْنَیْنِ إِذْ هُمَا فِی الْغَارِ إِذْ یَقُولُ لِصَاحِبِهِ لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّـهَ مَعَنَا ۖ فَأَنزَلَ اللَّـهُ سَکِینَتَهُ عَلَیْهِ وَأَیَّدَهُ بِجُنُودٍ لَّمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ کَلِمَةَ الَّذِینَ کَفَرُوا السُّفْلَیٰ ۗ وَکَلِمَةُ اللَّـهِ هِیَ الْعُلْیَا ۗ وَاللَّـهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿۴۰﴾ سوره توبه»
** «اگر پیغمبر را یاری نکنید (خدا او را یاری می‌کند، همان گونه که قبلاً) خدا او را یاری کرد، بدان گاه که کافران او را (از مکّه) بیرون کردند، در حالی که (دو نفر بیشتر نبودند و) او دومین نفر بود (و تنها یک نفر به همراه داشت که رفیق دلسوزش ابوبکر بود). هنگامی که آن دو در غار (ثور جای گزیدند و در آن سه روز ماندگار) شدند (ابوبکر نگران شد که از سوی قریشیان به جان پیغمبر گزندی رسد،) در این هنگام پیغمبر خطاب به رفیقش گفت: غم مخور که خدا با ما است (و ما را حفظ می‌نماید و کمک می‌کند و از دست قریشیان می‌رهاند و به عزّت و شوکت می‌رساند. در این وقت بود که) خداوند آرامش خود را بهرهٔ او ساخت (و ابوبکر از این پرتو الطاف، آرام گرفت) و پیغمبر را با سپاهیانی (از فرشتگان در همان زمان و همچنین بعدها در جنگ بدر و حُنَین) یاری داد که شما آنان را نمی‌دیدید، و سرانجام سخن کافران را فروکشید (و شوکت و آئین آنان را از هم گسیخت) و سخن الهی پیوسته بالا بوده است (و نور توحید بر ظلمت کفر چیره شده است و مکتب آسمانی، مکتبهای زمینی را از میان برده است) و خدا باعزّت است (و هرکاری را می‌تواند بکند و) حکیم است (و کارها را بجا و از روی حکمت انجام می‌دهد)‏».
 
** این آیه شریفه نه تنها هیچ منقبتی برای ابوبکر نیست، بلکه در منقصت وی می باشد. چون اولا وی اتفاقی با رسول خدا(ص) همراه شد و موجب آشکار شدن راز پیامبر(ص) گردید و چون پیامبر(ص) اعتمادی به وی نداشت و ممکن بود نقشه آن حضرت را آشکار کند و قضیه مهاجرت را خراب گرداند، آن حضرت وی را به همراه خود به غار برد. ثانیا در غار از ترس دشمن به شدت ناراحت بود و مثل درخت بید می لرزید. پیامبر هر چه وی را دلداری می داد فایده ای نداشت و این جمله آیه به همین مطلب اشاره دارد: إِذْ یَقُولُ لِصَاحِبِهِ لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّـهَ مَعَنَا. باز فایده نداشت تا این که آن حضرت معجزه ای نموده و دریایی در آن طرف غار به او نشان داد و فرمود اگر دشمنان داخل غار شدند، ما از این جا سوار قایق شده و به دریا می زنیم و دستشان به ما نمی رسد. در آن زمان وی آرام گرفت. این جمله آیه مفهومش همین است: فَأَنزَلَ اللَّـهُ سَکِینَتَهُ عَلَیْهِ وَأَیَّدَهُ بِجُنُودٍ لَّمْ تَرَوْهَا. آیا مزاحمت این چنینی برای رسول خدا(ص) در یک امر مهم و سرنوشت ساز، مزیت و منقبت است یا منقصت و خاک بسری؟ حالا نقش وی در قضیه مهاجرت را قیاس کن با نقش کسی که برای فریب دشمن، در رختخواب رسول خدا خوابید و آن حضرت با این راه کار مدبرانه از دست توطئه گران و فتنه انگیزان گریخت. در باره آن شخص فداکار این آیه نازل شد: و من الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضات الله والله رئوف بالعباد(آیه 207 بقره). به اجماع همه مفسران و علمای اسلامی، آن شخص امام علی بن ابی طالب(ع) بود. بین این دو آیه و این دو شخص مقایسه کرده و وجدانتان را قاضی کنید، تا حقایق برایتان روشن گردد. اول بگو اللهم اهدنا الصراط المستقیم و سپس اندیشه کن.
 
** آیه چهل توبه
* «وَسَیجَنَّبُهَا الْأَتْقَی الَّذِی یؤْتِی مَالَهُ یتَزَکَّی»