|
'''[[W:ویل دورانت|ویل دورانت]]''' ('''ویلیام جیمز دورانت''' : ۱۸۸۵ -۱۹۸۱ )،تاریخ‌نگار ، فیلسوف و نویسندهٔ آمریکایی.
== گفتاوردها ==
[[پرونده:The Sepoy revolt at Meerut.jpg|250px|بندانگشتی|چپ|« هیچ نکته‌ای در تاریخ از این روشن‌تر نیست که شورشیان هنگامِ پیروزی همان شیوه‌هایی را به کار می‌بندند که خود همواره عمل به آن‌ها را از سوی قدرت‌های برکنارشده محکوم می‌ساختند.»]]
* [[پرونده:EarthRender.png|250px|بندانگشتی|چپ|« تمامِ [[تاریخ|تاریخِ بشر ]] در حُکمِ نقطۀنقطهٔ ناچیزی در فضاست ،فضاست، و نخستین درسِ آن [[فروتنی ]] است.» ]]▼
* «'''تمامِ [[تاریخ|تاریخِ بشر]] در حُکمِ نقطهٔ ناچیزی در فضاست، و نخستین درسِ آن [[فروتنی]] است'''.»
** <small>درس‌های تاریخ (نشر ققنوس،1385ققنوس،۱۳۸۵) فصلِ « رشدتاریخ و زوالزمین»</small> ▼
* « کینه‌ها و [[دشمن| دشمنی‌دشمنی]]های «نژادی» ، ریشه‌هایی در منشأ قومی دارد ،دارد، امّا به احتمالِ بیشتر ،بیشتر، زادۀزادهٔ تفاوت‌های فرهنگِ اکتسابی – در زبانزبان، ،پوشاک، پوشاکعادت، ، عادت ، اخلاقیّات ،اخلاقیّات، یا [[دین]] – است. این گونه کینه‌ها درمانی جز [[آموزش و پرورش]] بیشتر ندارند. آگاهی از [[تاریخ]] به ما خواهد آموخت که تمدّن ،تمدّن، حاصلِ همکاری است که تقریباً همۀهمهٔ انسان‌ها در آن سهم داشته‌اند؛ تمدّن میراثِ مشترک ماست و همه مدیون آن هستیم. انسانِ متمدّن ،متمدّن، در رفتار با هر زن و مردِ دیگر – هر قدر هم حقیر باشد ،باشد، نشان می‌دهد که وی نمایندۀنمایندهٔ یکی از آن گروه‌های سازنده وصاحب سهم است.» ▼▲* « تمامِ [[تاریخ|تاریخِ بشر]] در حُکمِ نقطۀ ناچیزی در فضاست ، و نخستین درسِ آن [[فروتنی]] است.»
** <small>درس‌های تاریخ (نشر ققنوس،1385ققنوس،۱۳۸۵) فصلِ «تاریخنژاد و زمینتاریخ»</small>
* « بنای اجتماع بر پایۀپایهٔ آرمان‌ها و [[آرزو]]های انسان نیست ،نیست، بلکه بر بنیانِ طبیعتِ اوست ،اوست، و ساختارِ فطری او ،او، قوانینِ اساسی کشورها را یکی پس از دیگری رقم می‌زند.» ▼** <small>درس‌های تاریخ (نشر ققنوس،1385ققنوس،۱۳۸۵) فصلِ « حکومتسرشتِ آدمی و تاریخ»</small> ▼
* « '''هیچ نکته‌ای در [[تاریخ]] از این روشن‌تر نیست که شورشیان هنگامِ پیروزی همان شیوه‌هایی را به کار می‌بندند که خود همواره عمل به آن‌ها را از سوی قدرت‌های برکنارشده محکوم می‌ساختند'''.» ▼▲* « کینه‌ها و [[دشمن|دشمنی]]های «نژادی» ، ریشه‌هایی در منشأ قومی دارد ، امّا به احتمالِ بیشتر ، زادۀ تفاوت‌های فرهنگِ اکتسابی – در زبان ، پوشاک ، عادت ، اخلاقیّات ، یا [[دین]] – است. این گونه کینه‌ها درمانی جز [[آموزش و پرورش]] بیشتر ندارند. آگاهی از [[تاریخ]] به ما خواهد آموخت که تمدّن ، حاصلِ همکاری است که تقریباً همۀ انسان‌ها در آن سهم داشته‌اند؛ تمدّن میراثِ مشترک ماست و همه مدیون آن هستیم. انسانِ متمدّن ، در رفتار با هر زن و مردِ دیگر – هر قدر هم حقیر باشد ، نشان می‌دهد که وی نمایندۀ یکی از آن گروه‌های سازنده وصاحب سهم است.»
** <small>درس‌های تاریخ (نشر ققنوس،1385ققنوس،۱۳۸۵) فصلِ «نژادسرشتِ آدمی و تاریخ»</small>
* « هیچ انسانی ،انسانی، هر قدر هم زیرک و دانا ،دانا، نمی‌تواند در طولِ حیاتش به آن درجه از کمال و [[دانش]] برسد که به درستی دربارۀدربارهٔ عادات یا نهادهای جامعۀجامعهٔ خود داوری نماید ،نماید، یا آن‌ها را از ارزش بیندازد ؛بیندازد؛ چرا که آن‌ها ،آن‌ها، نشان‌دهندۀنشان‌دهندهٔ نسل‌ها و سده‌ها تجربه در آزمایشگاهِ تاریخ‌اند. جوانی که در آتشِ هورمون‌ها می‌سوزد در شگفت است از اینکه در امیال جنسی آزادی مطلق ندارد؛ و اگر عادات ،عادات، اخلاقیّات یا قوانین او را محدود نسازد شاید زندگی را بر باد دهد و این قبل از آن خواهد بود که به عقلِ کامل برسد و بفهمد که شهوت رودی آتشین است که باید با صدها مهار و مانع رام شود وگرنه فرد و گروه را به کام می‌کشد.» ▼** < smallsup>درس‌های تاریخ (نشر ققنوس،1385ققنوس،۱۳۸۵) فصلِ « حکومتسرشتِ آدمی و تاریخ»</ smallsup> ▼* « آزادی فرد تابعِ امنیّت عمومی است؛دراست؛ در آمریکا و بریتانیا با از میان رفتنِ حمایتِ جغرافیایی ،جغرافیایی، استقلالِ فردی رخت بر می‌بندد. بی‌بندوباری جنسی نیز با زیاده‌روی‌های خود، به درمانِ خویش خواهد پرداخت؛شایدپرداخت؛ شاید فرزندان بی‌لجام ما در طولِ عمر خود شاهد باشند که نظم و نجابت خواهان پیدا کرده است، و سرانجام پوشیدگی دلپذیرتر از برهنگی خواهد شد.» ▼** <small>درس‌های تاریخ (نشر ققنوس،1385ققنوس،۱۳۸۵) فصلِ « آیااخلاق پیشرفتو ، واقعی است؟تاریخ»</small> ▼
* « از آنجا که انسان شیفتۀشیفتهٔ آزادی است؛ و آزادی افراد در جامعه نیازمندِ قواعدی برای رفتار است ،است، نخستین شرطِ آزادی محدودیت آن است؛اگراست؛ اگر آزادی مطلق و بی‌بندوبار گردد خود در هرج و مرج تباه خواهد شد. پس نخستین وظیفۀوظیفهٔ حکومت برقراری نظم و انضباط است.» ▼▲* « بنای اجتماع بر پایۀ آرمان‌ها و [[آرزو]]های انسان نیست ، بلکه بر بنیانِ طبیعتِ اوست ، و ساختارِ فطری او ، قوانینِ اساسی کشورها را یکی پس از دیگری رقم می‌زند.»
** <small>درس‌های تاریخ (نشر ققنوس،1385ققنوس،۱۳۸۵) فصلِ «سرشتِ آدمیحکومت و تاریخ»</small>
* « تنها انقلابِ واقعی در روشنگری ذهن و تعالی سجایاست ،سجایاست، تنها رهایی واقعی آن است که هر انسانی خود به آن رسیده باشد و انقلابی‌های حقیقی تنها فیلسوفان و مقدّسان‌اند.» ▼** <small>درس‌های تاریخ (نشر ققنوس،1385ققنوس،۱۳۸۵) فصلِ « آیاحکومت پیشرفتو ، واقعی است؟تاریخ»</small> ▼
* « تمدّن رشتۀرشتهٔ درهم پیچیده و زودگسلِ روابطِ انسانی است ،است، که دشوار بافته و آسان نابود می‌شود.» ▼▲* « '''هیچ نکته‌ای در [[تاریخ]] از این روشن‌تر نیست که شورشیان هنگامِ پیروزی همان شیوه‌هایی را به کار می‌بندند که خود همواره عمل به آن‌ها را از سوی قدرت‌های برکنارشده محکوم می‌ساختند'''.»
** <small>درس‌های تاریخ (نشر ققنوس،1385ققنوس،۱۳۸۵) فصلِ «سرشتِ آدمیرشد و تاریخزوال»</small>
* « شادمان از آن هستم که خود را از بندِ [[دین]] رها ساخته‌ایم ،ساخته‌ایم، امّا آیا نوعی اخلاقِ طبیعی به حدِّ کافی نیرومند – قواعدِ اخلاقی جدا از دین – به وجود آورده‌ایم که توانا باشد غرایزِ چپاولچپاول، ، پرخاشگری ،پرخاشگری، و شهوت‌رانی ما را مهار کرده ،کرده، از سقوطِ تمدّن به ورطۀورطهٔ [[آز]] ، بی‌عفّتی و جنایت جلوگیری کند؟آیاکند؟ آیا واقعاً دیگر اهلِ تعصّب نیستیم ،نیستیم، یا تنها تعصّبِ مذهبی را به خصومت‌های ملّی ،ملّی، نژادی و آرمانی تبدیل کرده‌ایم؟ آیا منش و رفتارمان از گذشته بهتر شده است یا بدتر؟ » ▼** <small>درس‌های تاریخ (نشر ققنوس،1385ققنوس،۱۳۸۵) فصلِ «آیا پیشرفت ،پیشرفت، واقعی است؟»</small> ▼
* « تاریخ آن قدر گوناگونی دارد که تقریباً برای هرگونه ادّعا و نتیجه‌گیری از آن گزینه‌ای از موارد و نمونه‌ها یافت می‌شود.» ▼▲* « هیچ انسانی ، هر قدر هم زیرک و دانا ، نمی‌تواند در طولِ حیاتش به آن درجه از کمال و [[دانش]] برسد که به درستی دربارۀ عادات یا نهادهای جامعۀ خود داوری نماید ، یا آن‌ها را از ارزش بیندازد ؛ چرا که آن‌ها ، نشان‌دهندۀ نسل‌ها و سده‌ها تجربه در آزمایشگاهِ تاریخ‌اند. جوانی که در آتشِ هورمون‌ها می‌سوزد در شگفت است از اینکه در امیال جنسی آزادی مطلق ندارد؛ و اگر عادات ، اخلاقیّات یا قوانین او را محدود نسازد شاید زندگی را بر باد دهد و این قبل از آن خواهد بود که به عقلِ کامل برسد و بفهمد که شهوت رودی آتشین است که باید با صدها مهار و مانع رام شود وگرنه فرد و گروه را به کام می‌کشد.»
** <supsmall>درس‌های تاریخ (نشر ققنوس،1385ققنوس،۱۳۸۵) فصلِ «سرشتِآیا آدمیپیشرفت، وواقعی تاریخاست؟»</supsmall>
* « آموزش و پرورش فقط انباشتن با سختیِ حقایق و سندها و سلطنت‌هاست، و نه صرفاً آماده گشتن ضروروی فرد برای کسبِ معاش خود در جهان. بلکه آموزش عبارت است از جابجایی میراثِ معنویمعنوی، ، اخلاقی ،اخلاقی، فنّی و زیباشناسی ما به گسترده‌ترین شکل در میان بیشترین افرادِ ممکن ،ممکن، با هدفِ گسترش شناختِ بشر از زندگی ،زندگی، سلطه بر آن ،آن، پیرایش آن و بهره‌وری از آن.» ▼** <small>درس‌های تاریخ (نشر ققنوس،1385ققنوس،۱۳۸۵) فصلِ «آیا پیشرفت ،پیشرفت، واقعی است؟»</small> ▼
* برای آن عدّه از ما که تاریخ را صرفاً نه به عنوانِ یادگار عبرت‌آمیز نادانی‌ها و جنایت‌های انسان ،انسان، بلکه به صورتِ یادنامۀیادنامهٔ شوق‌آفرین انسان‌های آفریننده نیز مطالعه می‌کنند ،می‌کنند، دیگر گذشته تاریک‌خانۀتاریک‌خانهٔ نومیدی و وحشت‌ها نیست ،نیست، بلکه شهری ملکوتی است ،است، کشورِ پهناور اندیشه است که در آن هزاران قدّیسقدّیس، ،دولت‌مرد، دولت‌مردمخترع، ،دانشمند، مخترعشاعر، ،هنرمند، دانشمند ، شاعر ، هنرمند ، موسیقی‌دان ،موسیقی‌دان، عاشق و فیلسوف هنوز زنده‌اند. » ▼▲* « آزادی فرد تابعِ امنیّت عمومی است؛در آمریکا و بریتانیا با از میان رفتنِ حمایتِ جغرافیایی ، استقلالِ فردی رخت بر می‌بندد. بی‌بندوباری جنسی نیز با زیاده‌روی‌های خود، به درمانِ خویش خواهد پرداخت؛شاید فرزندان بی‌لجام ما در طولِ عمر خود شاهد باشند که نظم و نجابت خواهان پیدا کرده است، و سرانجام پوشیدگی دلپذیرتر از برهنگی خواهد شد.»
** <small>درس‌های تاریخ (نشر ققنوس،1385ققنوس،۱۳۸۵) فصلِ «اخلاقآیا وپیشرفت، تاریخواقعی است؟»</small>
* « خوشبخت انسانی است که پیش از مرگ تا آنجا که می‌تواند از میراثِ تمدّن خوشه‌چینی کند و آن را به فرزندان خود واگذارد. » ▼
** <small>درس‌های تاریخ (نشر ققنوس،1385ققنوس،۱۳۸۵) فصلِ «آیا پیشرفت ،پیشرفت، واقعی است؟»</small> ▼▲* « از آنجا که انسان شیفتۀ آزادی است؛ و آزادی افراد در جامعه نیازمندِ قواعدی برای رفتار است ، نخستین شرطِ آزادی محدودیت آن است؛اگر آزادی مطلق و بی‌بندوبار گردد خود در هرج و مرج تباه خواهد شد. پس نخستین وظیفۀ حکومت برقراری نظم و انضباط است.»
▲** <small>درس‌های تاریخ (نشر ققنوس،1385) فصلِ «حکومت و تاریخ»</small>
▲* « تنها انقلابِ واقعی در روشنگری ذهن و تعالی سجایاست ، تنها رهایی واقعی آن است که هر انسانی خود به آن رسیده باشد و انقلابی‌های حقیقی تنها فیلسوفان و مقدّسان‌اند.»
▲** <small>درس‌های تاریخ (نشر ققنوس،1385) فصلِ «حکومت و تاریخ»</small>
▲* « تمدّن رشتۀ درهم پیچیده و زودگسلِ روابطِ انسانی است ، که دشوار بافته و آسان نابود می‌شود.»
▲** <small>درس‌های تاریخ (نشر ققنوس،1385) فصلِ «رشد و زوال»</small>
▲* « شادمان از آن هستم که خود را از بندِ [[دین]] رها ساخته‌ایم ، امّا آیا نوعی اخلاقِ طبیعی به حدِّ کافی نیرومند – قواعدِ اخلاقی جدا از دین – به وجود آورده‌ایم که توانا باشد غرایزِ چپاول ، پرخاشگری ، و شهوت‌رانی ما را مهار کرده ، از سقوطِ تمدّن به ورطۀ [[آز]] ، بی‌عفّتی و جنایت جلوگیری کند؟آیا واقعاً دیگر اهلِ تعصّب نیستیم ، یا تنها تعصّبِ مذهبی را به خصومت‌های ملّی ، نژادی و آرمانی تبدیل کرده‌ایم؟ آیا منش و رفتارمان از گذشته بهتر شده است یا بدتر؟ »
▲** <small>درس‌های تاریخ (نشر ققنوس،1385) فصلِ «آیا پیشرفت ، واقعی است؟»</small>
▲* « تاریخ آن قدر گوناگونی دارد که تقریباً برای هرگونه ادّعا و نتیجه‌گیری از آن گزینه‌ای از موارد و نمونه‌ها یافت می‌شود.»
▲** <small>درس‌های تاریخ (نشر ققنوس،1385) فصلِ «آیا پیشرفت ، واقعی است؟»</small>
▲* « آموزش و پرورش فقط انباشتن با سختیِ حقایق و سندها و سلطنت‌هاست، و نه صرفاً آماده گشتن ضروروی فرد برای کسبِ معاش خود در جهان. بلکه آموزش عبارت است از جابجایی میراثِ معنوی ، اخلاقی ، فنّی و زیباشناسی ما به گسترده‌ترین شکل در میان بیشترین افرادِ ممکن ، با هدفِ گسترش شناختِ بشر از زندگی ، سلطه بر آن ، پیرایش آن و بهره‌وری از آن.»
▲** <small>درس‌های تاریخ (نشر ققنوس،1385) فصلِ «آیا پیشرفت ، واقعی است؟»</small>
▲*برای آن عدّه از ما که تاریخ را صرفاً نه به عنوانِ یادگار عبرت‌آمیز نادانی‌ها و جنایت‌های انسان ، بلکه به صورتِ یادنامۀ شوق‌آفرین انسان‌های آفریننده نیز مطالعه می‌کنند ، دیگر گذشته تاریک‌خانۀ نومیدی و وحشت‌ها نیست ، بلکه شهری ملکوتی است ، کشورِ پهناور اندیشه است که در آن هزاران قدّیس ، دولت‌مرد ، مخترع ، دانشمند ، شاعر ، هنرمند ، موسیقی‌دان ، عاشق و فیلسوف هنوز زنده‌اند. »
▲** <small>درس‌های تاریخ (نشر ققنوس،1385) فصلِ «آیا پیشرفت ، واقعی است؟»</small>
▲* « خوشبخت انسانی است که پیش از مرگ تا آنجا که می‌تواند از میراثِ تمدّن خوشه‌چینی کند و آن را به فرزندان خود واگذارد. »
▲** <small>درس‌های تاریخ (نشر ققنوس،1385) فصلِ «آیا پیشرفت ، واقعی است؟»</small>
== پیوند به بیرون ==
| 