علی هادی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۱۱۹:
* امام هادی: خداوند دنیا را سرای آزمایش قرار داده‌است و آخرت را سرای پاداش کار، آزمایش و بلای دنیا را وسیله پاداش آخرت کرده‌است و پاداش آخرت را عوض بلا و آزمایش‌های دنیا.<ref>تحف العقول، ص ۴۸۳</ref>
* مردم در دنیا با اموال سر و کار دارند و در آخرت با اعمال. <ref>نزهةالناظر، ص ۱۳۹</ref>‏
* به یاد آور زمانی را که در جمع خانواده خود به حال مرگ افتاده‌ای و نه طبیبی می‌تواند مانع رفتن تو شود و نه دوستی می‌تواند کاری برایت بکند. <ref>نزهةالناظر، ص ۱۴۱</ref>
* افسوس‌ها و حسرت‌های ناشی از کوتاهی کردن (سهل انگاری در کارها و أعمال) را به یاد آور، و احتیاط و محکم کاری و دور اندیشی دیرین را در پیش گیر.<ref>بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۳۷۰</ref>
* هر که [در مشورت] دوستی و اندیشه اش را یکجا در اختیار تو گذاشت، تو نیز اطاعتت را در اختیار او گذار. <ref>تحف العقول، ص ۴۸۳</ref>
* امام هادی بر بالین یکی از اصحاب خود رفت که بیمار شده بود و از ترس مرگ گریه و بیتابی می‏کرد. حضرت به او فرمود: ای بنده خدا! ترس تو از مرگ بدین سبب است که آن را نمی‏شناسی، آیا هر گاه بدنت را چرک و کثافت فرا گیرد، و از شدّت کثافت و چرکی که بر تو است آزرده شوی و به بیماری‌های پوستی و دمل و گری مبتلا گردی، و بدانی که شستشو در حمام همه آنها را بر طرف می‏کند، آیا به آنجا نمی‏روی تا خودت را از آن آلودگی‌ها پاک کنی؟ یا اینکه (دوست داری) به حمام نروی تا آن کثافت‌ها بر بدنت باقی بماند؟ عرض کرد: آری، ای فرزند پیامبر خدا (دوست دارم خود را پاک گردانم). فرمود: پس مرگ نقش همان حمام را دارد و آن آخرین چیزی است که از غربال کردن گناهانت و پاکیزه ساختن تو برایت مانده، پس چون به آن رسیدی و از آن گذر کردی یقینا از هر غصّه و اندوه و آزاری رسته‏ای و به همه خوشی‌ها و شادکامی‏ها رسیده‏ای. بر اثر موعظه آن حضرت حال آن مرد آرام گرفت و نشاط یافت و تسلیم مرگ گردید و شادمانی کرد و چشم خود را بر دنیا بست و روانه راه آخرت گردید.<ref>معانی الاخبار، ص ۲۹۰</ref>