* '''محمود بن هدایتاله افوشتهای نطنزی''': شاه اسماعیل دوم به حدی انصاف و عدالت را درباره مردم رعایت میکرد که رقم فسخ بر آیت عدالت [[انوشیروان دادگر|انوشیروانعادل]] عادل کشیده بود.<ref>{{پک|افوشتهای نطنزی|۱۳۵۰|ک=نقاوةالاثار فی ذکر الاخیار|ص=۵۶|زبان=fa}}</ref>
* '''محمداحمد پناهی سمنانی''': اسماعیل دوم در مجموع، عنصری که از جوانی سخت بیعاطفه و خونریز و شرور و سرکش و تندخوی و خودخواه بود، معرفی شده است.<ref>{{پک|پناهی سمنانی|۱۳۷۱|ک=شاه عباس کبیر مرد هزار چهره|ص=۳۶ و ۳۷|زبان=fa}}</ref>
* '''[[احمد منشی قمی]]''': وی درخصوص عدالت شاه اسماعیل دوم میگوید: «شاه اسماعیل دوم در عدالت و رعیتپروری و سخا و کرمگستری عدیل خود نداشت. در ایام سلطنت او [[باز (پرنده)|باز]] در هواداری از [[کبوتر]] در پرواز آمد و از ترس سیادت او [[شیر (گربهسان)|شیر]] بسان [[جغد]] از معموره عالم روی به خرابهها نهاد.<ref>{{پک| پارسادوست|۱۳۸۱|ک=شاه اسماعیل دوم شجاع تباه شده|ص=۱۲۸|زبان=fa}}</ref><ref>{{پک| قمی|۱۳۸۳|ک=خلاصةالتواریخ|ص=۶۵۴|زبان=fa}}</ref> در زمان شاه اسماعیل دوم رعایا از ظلمات به سرچشمه حیات خضروار رسیدند و خلایق در کنف امان وامان آرمیدند.»<ref>{{پک| قمی|۱۳۸۳|ک=خلاصةالتواریخ|ص=۶۵۶|زبان=fa}}</ref> همچنین احمد قمی درباره اتفاقات پس از مرگ شاه اسماعیل دوم مینویسد: «چون همگان از سلطنت شاه اسماعیل دوم راضی نبودند بعد از گذشتن او، در دارالسلطنه قزوین و سایر بلاد و امصار فتنه و حادثهای روی ننمود و مردم همه خوشحال و فارغ بال متردد بودند.»<ref>{{پک| قمی|۱۳۸۳|ک=خلاصةالتواریخ|ص=۶۵۶|زبان=fa}}</ref>
* '''[[ملا جلالالدین محمد منجم یزدی]]''': وی در [[تاریخ عباسی]] مینویسد که پس از مرگ شاه اسماعیل دوم «در میان ترک و تاجیک شادی به هم رسید که مافوق آن متصور نبود.»<ref>{{پک| منجم یزدی|۱۰۲۰ هجری قمری|ک=تاریخ عباسی|ص=۴۰|زبان=fa}}</ref>