ویلیام شکسپیر: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:William Shakespeare.jpg|thumb|left|ویلیام شکسپیر]]

 

 

 

 

* «آدم تبه‌کار می‌رود ولی شرش بعد از او می‌ماند.»

* «آن کس که جرأت انجام [[کار]]های شایسته دارد، انسان است.»

* «آیا می‌دانید که انسان چیست؟ آیا نسب و زیبایی و خوش‌اندامی و سخن‌گویی و مردانگی و [[دانش]]وری و بزرگ‌منشی و فضیلت و جوانی و کرم و چیزهای دیگر از این قبیل، نمک و چاشنی یک انسان نیستند؟»

* «از دست دادن [[امید]]ی پوچ و [[آرزو|آرزویی]] محال، خود موفقیت و پیشرفت بزرگی است.»

* «اگر در این جهان از دست و زبان مردم در آسایش باشیم، برگ [[درخت]]ان، غرش آبشار و زمزمه جویبار هریک به زبانی دیگر با ما سخن خواهند گفت.»

* «اگر دوازده پسر داشتم و همه را به طور یکسان [[دوستی|دوست]] می‌داشتم و یازده پسرم را در راه میهن قربانی می‌کردم، بهتر از این بود که یکی پس از دیگری در بستر خواب بمیرند.»

* «امان از وقتی که مردم، دزد عقل را به گلوی خود بریزند، منظور از دزد عقل، مشروبات الکلی است، واقعأ که هیچ عاقلی این [[کار]] را نمی‌کند.»

* «ای فتنه و فساد، تو چه زود در اندیشه مردان نومید رخنه می‌کنی.»

* «برای دشمنانت کوره را آنقدر داغ مکن که حرارتش خودت را نیز بسوزاند.»

* «برای لذت بردن کافیست اندکی احمق باشی.»

* «به دست آور آنچه را که نمی‌توانی فراموشش کنی و فراموش کن آنچه را که نمی‌توانی بدست آوری.»

* «تردیدهای ما خائنینی هستند که با نصایح خود، ما را از حمله به دشمن باز می‌دارند، درحالی که تصمیمی راسخ و حمله‌ای به موقع می‌تواند فتح و [[پیروزی]] را نصیب ما سازد.»

* «جوانی جرعه‌ای است فرح‌انگیز ولی حیف که به پیری آمیخته‌است.»

* «در سرتاسر اعمال بشر، جزر و مدی موجود است که اگر آدمی در مجرای آن واقع شود، به ساحل سعادت می‌رسد وگرنه سراسر عمر وی در گودال‌های بدبختی و فلاکت سپری خواهد شد.»

* «در سینه خود شراره‌ای آسمانی دارم که نامش وجدان است.»

* «دشمنان بسیاری دارید که نمی‌دانند چرا دشمن شما هستند ولی همچون [[سگ|سگ‌های]] ولگرد هنگامی که رفقایشان بانگ بردارند، آنها نیز پارس می‌کنند.»

* «دنیا مانند یک تماشاخانه‌است، هرکس رل خود را بازی می‌کند و سپس مخفی می‌شود.»

* «[[دوستی]] نعمت گرانبهایی است، خوشبختی را دوبرابر می‌کند و از بدبختی می‌کاهد.»

* «دیدن و حس کردن، وجودداشتن است، [[زندگی]] در اندیشه‌است.»

* «[[دیوانه]] خودش را عاقل می‌پندارد و [[دانا|عاقل]] هم می‌داند که دیوانه‌ای بیش نیست.»

* «[[زنبور]] هرچقدر باشد، [[گل]] از آن بیشتر است؛ دل‌های ماتم زده هر اندازه باشند، قلب‌های شاد زیادترند.»

* «[[زندگی]] از تار و پود خوب و بد بافته شده‌است، فضیلت ما وقتی می‌تواند بر خود ببالد که از خطاهای ما شلاق نخورد و جنایت‌های ما وقتی نومید می‌شود که مورد ستایش فضیلت‌های ما قرار نگیرد.»

* «سعادتمند کسی است که به مشکلات و مصایب زندگی [[لبخند]] زند.»

* «شادمانی در خانه‌ای است که مهر و [[دوستی|محبت]] در آن مسکن دارد.»

* «عقل و هوش خود را با خوشی و نشاط دمساز کن تا هزاران آسیب از میان برود و عمرت دراز شود.»

* «علامت و نشان [[حقیقت|حقیقی]] اصالت و علو شأن، نوازش و ترحم آمیخته با شادمانی و گشاده‌رویی است.»

* «[[کار]]ی که وظیفه و صمیمیت در آن دخالت دارد، خلل‌پذیر نیست.»

* «کسانی که دنیا را از دست می‌دهند آن را با فکر و وسواس می‌خرند.»

* «کشنده تر از نیش [[مار]]، [[بچه]] حق‌ناشناس است.»

* «کینه پنهان نمی‌ماند.»

* «گذشت [[زمان]] بر آنها که منتظر می‌مانند بسیار کند، بر آنها که می‌هراسند بسیار تند، بر آنها که زانوی [[غم]] در بغل می‌گیرند بسیار طولانی، و بر آنها که به [[سرخوشی]] می‌گذرانند بسیار کوتاه است. اما بر آنها که [[عشق]] می‌وزند، زمان را آغاز و پایانی نیست.»

* «[[گریه]] ما وقت تولد از آن رو است که به صحنه بزرگ [[جنون]] و حماقت وارد شده‌ایم.»

* «مردی که دردرون خویش [[موسیقی]] ندارد و نداهای خوش و دلنشین او را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد، برای خیانت، توطئه و غارتگری مناسب می‌باشد و هیچ کس نباید به او اعتماد کند.»

* «مسکنت در کوی [[هنر|هنرمندان]] و رنجبران راه ندارد و شادمانی در خانواده‌ای است که مهربانی در آن جا حکومت می‌کند.»

* «مصائب خود را مانند لباستان با کمال بی‌اعتنایی تحمل کنید.»

* «من از خوشبختی‌های این جهان بهره‌مند گردیده‌ام زیرا در [[زندگی]] [[عشق|عاشق]] شده‌ام.»

* «من همیشه میل دارم از اشخاص نجیب پیروی کرده و از آنان چیز بیاموزم.»

* «موفقیت‌هائی که نصیب بشر شده عمومأ در سایه تحمل و بردباری بوده‌است.»

* «می‌دانیم که چیستیم اما نمی‌دانیم که چه می‌شویم.»

* «وجود ما به منزلهٔ باغی است که ارادهٔ ما باغبان آن است.»

* «وقتی ناراحتی بزرگی پیش آید، رنج و غم‌های دیرین از یاد می‌رود.»

* «هر اندازه گناهی بزرگ کهنه شود و به حال اختفا باقی بماند سرانجام هنگام [[مرگ]] یا بروز خطر، چون فرصت کشف آن فرارسد، به صورت موحشی زهر خود را برجان آدمی می‌ریزد.»

* «هر چه را که دوست داری بدست آور وگرنه مجبور می‌شوی هر چه را که بدست می‌آوردی دوست داشته باشی.»

* «هرکس فقیر و قانع باشد ثروتمند است.»<ref>به [[اسپینوزا]] هم نسبت داده‌اند</ref>

* «همیشه حرف حق را بدون بیم بیان کن و شیطان را خجل ساز.»

* «همیشه کار کنید و بکوشید تا جامه افتخار و عظمت را بپوشید، همیشه در نظر داشته باشید که افتخارات تازه‌ای به دست آورید زیرا افتخارات گذشته همچون شمشیری است که زنگ‌زده و از رونق افتاده باشد.»

* «یقینأ رفتار حکیمانه یا وضع جاهلانه همچون بیماری از شخصی به شخص دیگر سرایت می‌کند، پس لازم است که انسان‌ها مواظب انتخاب معاشران خود باشند.»

 

 

** ''[[پیتر اوستینف]]/ کلمات سایره''

 

 

[[af:William Shakespeare]]

[[az:Uilyam Şekspir]]

[[bg:Уилям Шекспир]]