لوئی آنتوان دو سن-ژوست: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۰:
*هیچ‌کسی بدون شور و شوق انقلاب برپا نمی‌کند.
**ژانویه ۱۷۹۳، <ref> Oeuvres Complètes de Saint-Just, vol. 1 (2 vols., Paris, 1908), p. 414</ref>
*از خوشبختی سخن گفتیم. آن که به شما ارائه نموده ایم؛ خوشبختیِ پرسپولیس نیست. خوشبختیِ اسپارت یا آتن در بهترین دوران ایشان است٬ خوشبختیِ فضیلت و {همان} آسودگی و اعتدال است٬ آن نوع خوشبختی که از بهره گیری از امور ضروری بدون زوائد و اِسراف کاری نشأت می گیرد٬ تجمّلِ {مالکیتِ} کلبه ای کوچک و کشتزاری که به واسطه ی دستهای خودتان بارور گشته است. یک گاری٬ سقفی کاه گلی که پناهی برای حفاظت از شبنم و باران فراهم می کند٬ خانواده ای که از حرص و طمع دزد در امان است - این چُنین خوشبختی!
** گزارش در مجمع ملّی (مارس 1793)<ref>http://www.gutenberg.org/files/2580/old/04ocf10.txt</ref>
*یک نفر مرد نیک در دولت پیدا نکرده ام؛ نیکی را فقط در میان مردم یافته‌ام.
**بهنگام تقبیح شارل فرانسوا دوموریه، وزیر جنگ، بعنوان یک خائن (مارس ۱۷۹۳)، <ref> David William Bates, Enlightenment aberrations: error and revolution in France (Cornell University Press, 2002), p. 169</ref>
*همیشه اینگونه بنظرم رسیده که نظم اجتماعی در خود طبیعت امور تلویحاً حاضر است و چیزی بیش از مراقبت برای تنظیم عناصر مختلف از روح انسان نمی‌طلبد؛ که در نتیجهٔ آن می‌توان بر مردم حکم راند، بی آنکه بنده، هرزه و یا قربانی گردند؛ که انسان برای صلح و آزادی زاده شده و تنها به سبب قوانینی خائنانه و سرکوبگرانه بینوا و بیرحم می‌شود و بنابراین براین باورم اگر به انسان قوانینی داده شود که با تلقینات طبیعت و قلبِ خودش هماهنگ باشد؛ از شوربختی و فساد دست برخواهد داشت.
**گفتار در باب قانون اساسی ارائه شده برای فرانسه، سخنرانی در مجمع ملّی (۲۴ آوریل ۱۷۹۳)، <ref>[http://www.royet.org/nea1789-1794/archives/discours/stjust_constitution_24_04_93.htm Discours sur la Constitution à donner à la France]</ref>
*اغلب هنرها معجزاتی آفریده اند؛ حال آنکه هنر کشورداری چیزی بجز هیولا به بارنیاورده‌است.
**گفتار در باب قانون اساسی ارائه شده برای فرانسه، سخنرانی در مجمع ملّی (۲۴ آوریل ۱۷۹۳)، <ref>[http://www.royet.org/nea1789-1794/archives/discours/stjust_constitution_24_04_93.htm Discours sur la Constitution à donner à la France]</ref>
*قانونگزار بر آینده فرمان می‌راند؛ ناتوانی هیچ سودی بحالش نخواهد داشت: بر اوست که آنچه نیکوست، بخواهد و جاودانه‌اش سازد؛ تا انسان را آنچُنان که می‌خواهد، بسازد: چون قوانین بر هیئت اجتماعی، که فی نفسه بیروح است، تاثیری دارد که می‌تواند فضیلت یا جنایت، رسوم متمدن یا وحشی‌گری تولید کند.
**گفتار در باب قانون اساسی ارائه شده برای فرانسه، سخنرانی در مجمع ملّی (۲۴ آوریل ۱۷۹۳)، <ref>[http://www.royet.org/nea1789-1794/archives/discours/stjust_constitution_24_04_93.htm Discours sur la Constitution à donner à la France]</ref>
*در شرایطی که جمهوری خود را با آنها مواجه می‌بیند؛ اِعمال قانون اساسی نمی‌تواند آغاز گردد؛ بدین سبب که خودش را نابود خواهد کرد... دولت موقتی فرانسه تا زمانی که صلح حاصل شود، انقلابی خواهد بود.
سطر ۵۲ ⟵ ۵۱:
*یک ملّت خود را تنها بر روی کُپّه‌ای از جنازه‌ها احیا می‌کند.
**سن ژوست در برابر اعضای کمیته نجات خلقی از میرابو نقل قول می‌کند. (۱۷ اکتبر ۱۷۹۳)، <ref> Saint-Just quoted in Eugene N. Curtis, Saint-Just: Colleague of Robespierre (New York: Octagon Books, 1973), p. 236</ref>
*شورش حق انحصاری مردم و شهروند است. هر بیگانه، هر انسان در جامهٔ مقامات دولتی، اگر آن را پیشنهاد دهد خارج از قانون قرار می‌گیرد و بایستی بعنوان غاصب حق حاکمیت، بعنوان کسی که مستعد تحریک مشکلات بمنظور انجام اَعمال پلید یا آراستن خودش می‌باشد، اعدام گردد. همیشه شورش‌هایی که تحت لوای استبداد رخ می‌دهند، مفید می‌باشند. آنهایی که در دولتی آزاد شعله‌ور می‌گردند، گاهی اوقات برای خودِ آزادی مضر می‌باشند؛ بخاطر اینکه طغیان، دلایل والا و نام مقدسش را غصب می‌کند. طغیان‌ها در دولت‌های آزاد زخمهای طویل و دردناکی برجای می‌نهند، که یک قرن تمام از آنها خون جاری است.
| |||