نیما یوشیج: تفاوت میان نسخه‌ها

'''[[W:نیما یوشیج|نیما یوشیج]]'''(علی اسفندیاری)، پدر شعر نو. زادروز: ([[W:۱۳۱۵ (هجری قمری)|۱۳۱۵ هجری قمری]]) برابر با ([[W:۱۸۹۷/۱۸۹۶ (میلادی)|۱۸۹۷/۱۸۹۶ میلادی]]) در روستای یوش مازندران. نیما در سال ([[W:۱۳۳۸ (خورشیدی)|۱۳۳۸ خورشیدی]]) برابر با ([[W:۱۹۶۰/۱۹۵۹ (میلادی)|۱۹۵۹/۱۹۶۰ میلادی]]) در شمیران درگذشت. آرامگاه وی در زادگاهش می‌باشد.

* «آی آدم هاآدم‌ها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید!// یک‌نفر در آب دارد می‌سپارد جان.»

* «امسال از سه‌چیز خوشحال شدم، عینک که نداشتم برای من خریدند. کفش راحت لاستیکی و چراغ دم‌دستی، که چیزی با‌آنباآن می‌توانم بنویسم. و این هر‌سههرسه تا‌تا به‌حال به‌عقل من نرسیده بود.»

* «بدون مباهات به دیگران، امروز من پیشرو و مجدد [[شعر]] و نثر هستم. کیستند این وجودهای خشکیده که در چاردیوار شهر بزرگ شده‌اند. کدام یک از این‌ها که به‌تقلید قلم به‌دست گرفته‌اند می‌توانند خیال مرا بشکنند. احساس و خیال را، آسمان صاف، ابرهای طوفانی و تاریکی جنگل‌ها، روشنی قله‌ها و [[زندگی|زندگانی]]، یک [[طبیعت]] ساده به‌به من داده استداده‌است.»

* «به ‌قدریقدری من شیفته نثرنویسی سادهٔ قدما هستم که از [[مرگ]] می‌ترسم. برای این‌که از خواندن آن‌ها محروم می‌شوم. زیرا زیباترین چیزهاست که در [[طبیعت]]، من مفتون آن هستم.»

* «چیزی که بیشتر مرا به‌این شیوه معتقد کرده است،کرده‌است، همانا رعایت معنی و [[طبیعت]] خاص هرچیز است و هیچ حسنی برای [[شعر]] و شاعر بالاتر از این نیست که بهتر بتواند طبیعت را تشریح کند و معنی را به‌طور ساده جلوه دهد.»

* «[[کار]]ی را که تو در نثر انجام دادی من در نظم کلمات خشن انجام داده‌ام، که به‌نتیجهٔ زحمت، آن‌ها را رام کرده‌ام. در این ‌کارکار ِ من مخالف زیاد هست زیرا دیوار پوسیده هنوز جلوی راه وجود دارد. سوسک‌ها بالا می‌روند و ضجه می‌کشند و مثل "واشریعتا"«واشریعتاً فریاد "واوزنا"»واوزناً می‌زنند.»

* «من پرنده عجیبی هستم که در شهر‌هاشهرها به‌صدای اول، همه دور من جمع شده و کم‌کم وقتی که نمی‌توانند مرا و اسرار مرا بشناسند از من دور می‌شوند.»

** ''نامه ‌هاینامه‌های نیما یوشیج - نامه به [[نظام وفا]]''

[http://incubator.wikimedia.org/wiki/Wb/mzn/%D9%86%DB%8C%D9%85%D8%A7_%D8%B4%D8%B9%D8%B1%D9%88%D9%861 شعر هایشعر‌های مازندرانی نیما یوشیج در ویکی کتاب تبری]