'''تَوَّکل بر خدا'''(به صورت موجز تَوَّکل)،یكی از مفاهیم اخلاق اسلامی است كه ناظر به صفتی نفسانی و بیانگر رابطه ای ویژه میان انسان و خداست.تعریف کامل توکل در دین اسلام:اعتماد و اطمینان قلبی انسان به خدا در همه امور خویش و بیزاری از هر قدرتی غیر از او.تحقق این حالت در انسان متوقف است بر ایمان و یقین و قوّت قلب نسبت به این كه هیچ قوّت و قدرتی جدا از خداوند در كار عالم و آدم اثر گذار نمی باشد و همه علل و اسباب مقهور قدرت الهی اند و تحت اراده او عمل می كنند، كه خود در واقع مرتبه ای از مراتب توحید است. بنابراین این بینش، ریشه و اساس «توكّل»، توحید است و جز با حصول توحید،توکل شكل نمی گیرد.با دقت در ماهیت توكّل در دین اسلام روشن می شود كه توكّل منافاتی با سعی و تلاش و استفاده از ابزار و اسباب ندارد.انسان نسبت به اموری كه اسباب و علل آن خارج از اراده او است، چاره ای جز توكّل ندارد؛ ولی نسبت به حوادثی كه ایجاد اسباب و علل آن در توان او است،در عین حال كه به موجب توكّل برای ابزار و اسباب، تأثیر مستقل قائل نیست، ولی وظیفه دارد كه برای فراهم آوردن آنها بكوشد و آنچه را به سببیّت آن یقین یا گمان دارد، به كار گیرد و در این جهت از اندیشه خویش بهره برد.
{{ویکی‌سازی}}
==در قرآن==
مکرر و بسیار است.
سطر ۹۰ ⟵ ۹۲:
*هر که بر خدا توکل کند دشواریها برایش آسان شده و اسباب برایش فراهم گردد.
