مایکل جکسون: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۲۱۰:
** «[[w:بی‌کلام|بی‌کلام]]»
== سخنرانی در دانشگاه آکسفورد ==
در ۶ مارس ۲۰۰۱، جکسون برای سخنرانی در برابر ۲۰،۰۰۰ نفر به [[دانشگاه آكسفورد]] دعوت می‌شود. او بعد از سخنرانی تکان دهنده‌اش در آکسفورد، از طرف حضار، لقب «پادشاه آکسفورد» را دریافت می‌کند. جکسون محبوب‌ترین مهمان دانشگاه آکسفورد است.
{{نقل قول بزرگ}}
سخرانی در مکانی که قبلأ میزبان شخصیتهای برجسته‌ای همچون: [[مادر ترزا]]، [[آلبرت انیشتین]]، [[رونالد ریگان]]، [[رابرت کندی]]، [[مالکوم ایکس]] و... بوده‌است، برای من افتخار بزرگی است. من ادعا نمی‌کنم که داری تحصیلات عالیه‌ای همچون افرادی که در این سالن سخرانی کرده‌اند، هستم. همانطور که آنها نمی‌توانند ادعایی در مورد رقص «[[مون‌واک (رقص)|مون‌واک]]» داشته باشند. و شما می‌دانید، به خصوص [[انیشتین]]، در زمینهٔ رقص اصلأ تبحر نداشت. اما باید بگویم که بیشتر از بسیاری از مردم، مکان‌ها و فرهنگ‌های متفاوت را دیده‌ام. دانش بشر تنها در کاغذ و مرکب خلاصه نمی‌شود. بلکه آنچه که در قلب انسان‌ها، روح و درونشان وجود دارد، جزئی از این دانش به حساب می‌آید.
* پیشنهاد می‌دهم که سخنانی که من امشب، پیرامون حقوق کودکان می‌گویم را تبدیل به فهرستی کنید و بر دیوار هر خانه‌ای نصب کنید. موارد این فهرست، این‌ها هستند:
** حق دوست داشته شدن، بدون اینکه مجبور باشند به‌دستش بیاورند.
** حق محافظت شدن، بدون اینکه مجبور باشند ثابت کنند لیاقتش را دارند.
** حق اینکه حس کنند با ارزش هستند، با اینکه هیچ کار ارزشمندی انجام نداده باشند.
** حق اینکه به صحبت‌هایشان گوش داده شود، حتی اگر صحبتشان سرگرم کننده نباشد.
** حق اینکه در موقع خوابشان، برایشان قصه تعریف کنند، بدون اینکه مجبور باشند برای آن با اخبار نیمه شب رقابت کنند.
** حق درس خواندن در مدرسه، بدون اینکه مجبور باشند نگران گلوله‌ها باشند.
** حق اینکه دیگران او را دوست داشتنی بدانند، حتی اگر فقط مادر صورت او را دوست داشتنی می‌داند.
* اگر با دانستن این موضوع که دیگران شما را دوست دارند به دنیا بیایید و با همین احساس نیز دنیا را ترک کنید، با هر پیشامدی که بین این دو زمان برایتان اتفاق بیافتد کنار خواهید آمد.
{{پایان نقل قول بزرگ}}
==درباره او==
*«در دنیایی که از نفرت پر شده، باید شهامت امیدوار بودن داشته باشیم. در دنیایی که از خشونت پر شده، باید شهامت آسوده بودن داشته باشیم. در دنیایی که با ناامیدی پر شده، باید شهامت آرزو کردن داشته باشیم. و در دنیایی که با بی‌اعتمادی پر شده، باید شهامت اعتماد کردن داشته باشیم.»
| |||