خوزستان: تفاوت میان نسخه‌ها

* یا خوزستان را آباد می کنم یا در زیر خرابه های شوش جان می دهم.▼

* خوزستان نیاز به ترحم ندارد، فقط حقی را که شایسته آن است می طلبد، شهروندان خوزستانی می خواهند بدانند علت این همه تبعیض چیست؟ چرا ما مناطق محروم باید تاوان پیشرفت و توسعه چند استان نورچشمی را بپردازیم؟▼

* رزوی این روزهای مردم خوزستان رسیدن گرد و خاک به تهران است تا شاید مسئولان به خاطر مرکزنشینان رحمی به حال مردم خوزستان کنند. از قول مردم استان های جنوبی، از قول کودکان معصومی که به انواع بیماری های تنفسی مبتلا شده اند و از قول دلیرمردان شیمیایی دفاع مقدس که با رنج نفس می کشند، به همه کسانی که می توانستند کاری کنند و نکردند می گوییم در آخرت همه ما شرمنده این مردم خواهیم بود.▼

* از کدام مشکلات بگویم؟ از پرونده مفاسد اقتصادی موسوم به «سادات» بگویم که با داشتن ۱۲۰ هزار شاکی و مالباخته، بعد از ۵ سال همچنان بلاتکلیف است؛ از نگرانی کارگران تصفیه شکر، لوله سازی اهواز، توسعه نیشکر و یا لوله سازی خوزستان بگویم که ۱۵ ماه است حقوق نگرفته اند و برای مسئولان آن قدر عادی شده که بی تفاوت از کنار آن می گذرند؛ یا از زنان و مردانی بگویم که در خوزستانی که بر دریایی از ثروت خوابیده است، بن چهار عدد نان بین آن ها توزیع می شود. آری بن چهار عدد نان، یعنی فقر یعنی بیکاری.▼

* تراژدی دردناکی است مظلومیت نقطه به نقطه خوزستان، محرومیت از همه سوی خوزستان جاری است، فرقی ندارد منطقه «فالح» در ایذه یا«کوت شیخ» در خرمشهر، «منصوره» در شادگان یا «رفیع» در دشت آزادگان، «سرآسیاب» در باغملک یا « کوی علوی»، «حصیرآباد» و «کوت عبدا...» در اهواز باشد.▼

* یکی گفتا که در اقصای کشمیر// ز شیرینی نباشد هیچ تقصیر// یکی گفتا سزای بزم شاهان// شکر نامی است در شهر سپاهان// به شکر بر ز شیرینیش بیداد // وزو شکر به خوزستان به فریاد▼