جولیا کامرون: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
MEPHISTO (بحث | مشارکت‌ها)
http://photobaroon.com/tag/%D8%AC%D9%88%D9%84%DB%8C%D8%A7-%DA%A9%D8%A7%D9%85%D8%B1%D9%88%D9%86/
Tanhabot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات: زیباسازی
خط ۱:
'''[[W:جولیا کامرون|جولیا کامرون]]'''
* بر اساس سر شماری رسمی، در تاریخ 7۷ آوریل 1861۱۸۶۱ ساکنان دیمبولالاج در منطقه فرشواتر جزیره وایت یازده نفر بودند.پنج نفر از اینان اعضای خانواده کامرون و شش نفر دیگر خدمتکارانشان بودند.چارلز هی کامرون که 66۶۶ سال داشت،زمینداری بود که قبلا به کار وکالت اشتغال داشت.همسراو جولیا مارگریت کامرون 45۴۵ ساله بود.این زن در 1815۱۸۱۵ در هند به دنیا آمده و در همین سرزمین بزرگ شده بودو در 23۲۳ سالگی با مدیر انگلیسی ثروتمندی که در آن کشور رتبه اجتماعی بالایی داشت،
ازدواج کرده بود.او زنی بود که همواره خدمتکارانی دوروبرش بودند و اگر چه مشغله ای جز رسیدگی به امور خانه نداشت،اما هیچ گاه دست به انجام کوچک ترین کاری نمی زد.با این همه،پس از 40۴۰ سالگی با تسلطی کامل به سرگرمی پیچیده،آلاینده و دست و پاگیر قرن نوزدهم که همانا عکاسی بود، پرداخت.
 
اراضی چارلز کامرون در سیلان (سریلانکای فعلی)واقع بود و او پس از آن که ساکن جزیره وایت شد.غالبا به سیلان می رفت . در یکی از این سفرها که در اواخر 1863۱۸۶۳ صورت پذیرفت،دختر اوو شوهرش که همراه وی بودند،یک دوربین عکاسی برای جولیا مارگریت کامرون سوغات آوردند تا اوقات تنهایی خود را با آن پر کند.این دوربین یکی از همان دوربین های جعبه ای شکل خاص دوران ویکتوریا بود که یک عدسی فرانسوی ژامن داشت.همچنان که در آخرین دوران عکاسی جولیا،تصاویر منفی وی غالبا نقص داشتند و بدون دقت ظاهر می شدند.او در ابتدای کار دوماه وقت صرف کرد تا بتواند یک تصویر منفی را به درستی بگیرد.سرانجام در 29۲۹ ژانویه 1864،کامرون۱۸۶۴،کامرون اجرای آخرین مراحل این شیوه دشوار را با موفقیت پشت سر گذاشت.نخستین تکچهره او که آن رااز دختربچه نه ساله ای گرفت.و از لحظه عکسبرداری تا چاپ7چاپ۷ ساعت طول کشید.این7این۷ ساعت نقطه شروع پیشرفت جولیا در کار عکاسی بود و سبب گردید که وی مبدل به یکی از بزرگترین عکاسان تکچهره قرن نوزدهم شود.جولیا علی رغم پشتکاری که از خود نشان داد و با وجود آن که کارهایش موفقیت آمیز بود،اگربا لرد تنیسون ملک الشعرای ملکه ویکتوریا که همسایه او در فرشواتر بود، آشنا نمیشد . هرگز به افتخار بزرگی در عرصه عکاسی نایل نمی آمد. تنیسون به زودی در برابر دوربین عکاسی او قرار گرفت و مشاهیر دیگری را نیز به انجام این کار راضی کرد.
 
کامرون تنها از یک طرف به مدل های خود نور می تاباند(برای برخی عکس های نیمرخ جولیا جکسون فقط از نور آتش استفاده کرد) و زمان های نوردهی خود را بیشتر بر حسب دقیقه محاسبه می کرد تا ثانیه . در میان عکس های کامرون حتی یک عکس هم وجود ندارد که بر روی آن نشانه ای از تکان خوردن مدل آشکار نباشد.
خط ۱۱:
جولیا مارگریت کامرون همچنین می کوشید با نقاشان به رقابت پردازد و این کار را با مجموعه تصاویری که برای کتاب تنیسون موسوم به چکامه های شاه تهیه کرد ، به انجام رساند . پیدا است که کامرون آنقدر که به میزانسازی دقیق عکس ها یا مراحل حساس و خسته کننده فراینده عکاسی توجه داشت ، به کیفیت جامه ها وپس زمینه ها نمی اندیشید .
 
خانواده کامرون در 1875۱۸۷۵ در سیلان رفتند تا برای همیشه در آنجا زندگی کنند. اگر چه جولیا مارگریت کامرون باز هم به کار عکاسی می پرداخت و بیشتر از کارگران تامیلی کشتزارهای همسرش عکس می گرفت ، اما از آن پس بیشتر وقت خود را صرف خانواده اش کرد . در زمانی که از پسر خود هاردینگ که بیمار شده بود پرستاری می کرد ، خود نیز مبتلا به سرماخوردگی شد و در 1879۱۸۷۹ درگذشت .--[[کاربر:MEPHISTO|mephisto]] ‏۸ فوریه ۲۰۱۰، ساعت ۱۰:۰۹ (UTC)
 
* "خالق بزرگ خلاقیت به ما اعطا کرده است. پیشکش ما نیز به او، به کار بردن آن خلاقیت است."