بخارا: تفاوت میان نسخه‌ها

* «روی به‌محراب نهادن چه‌سود// دل به‌بخارا و بتان طراز// ایزد ما، وسوسه عاشقی// از تو پذیرد، نپذیرد نماز»

** رودکی

* در بخارا خوی آن خواجیم اجل // بود با خواهندگان حسن عمل

** ''مولوی ،مثنوی معنوی''

* رو نهاد آن عاشق خونابه‌ریز // دل‌طپان سوی بخارا گرم و تیز

** ''مولوی ،مثنوی معنوی''

* در سمرقندست قند اما لبش // از بخارا یافت و آن شد مذهبش

** ''مولوی ،مثنوی معنوی''

* ای بخارا عقل‌افزا بوده‌ای // لیکن ازمن عقل و دین بربوده‌ای

** ''مولوی ،مثنوی معنوی''

* چون سواد آن بخارا را بدید // در سواد غم بیاضی شد پدید

** ''مولوی ،مثنوی معنوی''

* ز چین تا بخارا سپاه اویند // همه مهتران نیک خواه اویند

* امروز بهر حالی بغداد بخاراست // کجا میر خراسانست پیروزی آنجاست

* ''ابوسعید ابوالخیر (مقطعات)/مرد باید که جگر سوخته چندان بودا''

* سکه که در یثرب و بطحا زدند//نوبت آخر به بخارا زدند

** عبد الرحمان جامی

== دیگر ==

** ''در "تاریخ بخارا" نویشته ی ابوبکر محمد بن جعفر النرشخی در مورد فضیلت شهر بخارا''

* "شهر بخارا در قرن نهم(قرن سوم ه.ق)بسیار توسعه یافت.در که دوره ی پیش از اسلام بازار در بیرون از دیوار های شهر جای داشت.در قرن نهم نه تنها بازار بلکه بسیاری نقاط حومه همراه با شهر قدیمی الیه که شارستان نامیده می شود،جزو شهر شده بود.در پاین قرن نهم تمام شهر بخارا دو دیوار داشت،یک دیوار درونی و یک دیوار بیرونی،که هر یک را دوارده دروازه بود..."

** ''پروفسور ریچارد فرای در کتاب "بخارا دستاورد قرون وسطی"''

* در قرن سوم هجری بخارا نقطه ی تابناک علوم اسلامی محسوب می شود.این عظمت و پویش علمی همراه با چهره های برجسته ی علم و فلسفه و جذب دانشمندان از سرزمین های مختلف و تجمع آنان در مراکز علمی چون مدارس و کتابخانه های غنی،به بخارا حرکتی تازه بخشیده بود.بخارا معادگاه شخصیت های هوشمند و متفکر بود،از چشمه ی جوشان خود بستر فرهنگ اسلامی را آبیاری می کرد.برای عالمان ما منی سرشار از لطف و طراوت بود،گویی شبنم صبحگاهان اسلام از آن می تراوید.

** ''محمد سارلی در کتاب " ترکستان در تاریخ"''

* "به ملت مهذب در بخارا اگر از یک طرف چنگ حاکمیت بی حیثیت و مردود قرن با پنجه ی قساوت و فساد بر گلوی آن چسپیده و چیزی غیر از لکه ی ننگ از اوراق عملکرد سلطنت آن خوانده نمی شد.از طرف دیگر به وسیله ی روسهای متجاوز مورد تعرض قرار گرفت و صفحه ی زندگی اش خون آلود و غم انگیز شد.در گیر و دار همین انکشافات،که زمینه داده شد تا قضایا اکثرا به نفع اشغالگران استعمار بچرخد،پادشاه مزدور صفت بخارا،که خودفروختگی و فساد فاصله میان او و ملت را بسیار عمیق و دور ساخته بود با همه بهره کشی های ناجوانمردانه ی خود از مردم، به روزگار تنگدستی و بیچارگی ملت آنهارا تنها گزاشت و برای زنده ماندن به افغانستان فرار کرد."