حسین پناهی: تفاوت میان نسخه‌ها

حسین پناهی دژکوه در ۱۳۳۵ در روستای دژکوه از توابع شهرستان كهگيلويهکهگیلویه (دهدشت-سوق)در استان کهکيلويهکهکیلویه و بويراحمدبویراحمد متولد شد. پس از اتمام تحصيلتحصیل در بهبهان به توصيهتوصیه و خواست پدر برايبرای تحصيلتحصیل به مدرسه يی آيتآیت الله گلپايگانيگلپایگانی رفته بود و بعد از پايانپایان تحصيلاتتحصیلات برايبرای ارشاد و راهنماييراهنمایی مردم به محل زندگيزندگی اش بازگشت.چند ماهيماهی در كسوتکسوت روحانيتروحانیت به مردم خدمت ميمی كردکرد. تا اينكهاینکه زنيزنی برايبرای پرسش مساله ايای كهکه برايشبرایش پيشپیش آمده بود پيشپیش حسينحسین ميمی رود.از حسينحسین ميمی پرسد كهکه فضله يی موشيموشی داخل روغن محليمحلی كهکه حاصل چند ماه زحمت و تلاش ام بود افتاده است، آياآیا روغن نجس است؟ حسينحسین با وجود اينكهاینکه ميمی دانست روغن نجس است،ولياست،ولی اينرااینرا هم ميمی دانست كهکه حاصل چند ماه تلاش ايناین زن روستايي،روستایی، خرج سه چهار ماه خانواده اش را بايدباید تامينتامین كند،کند، به زن گفت نه همان فضله و مقداريمقداری از اطراف آنرا در بياوردبیاورد و بريزدبریزد دور،روغن ديگردیگر مشكليمشکلی ندارد.بعد از ايناین اتفاق بود كهکه حسينحسین عليعلی رغم فشارهايفشارهای اطرافيان،اطرافیان، نتوانست تحمل كندکند كهکه در كسوتکسوت روحانيتروحانیت باقيباقی بماند. ايناین اقدام حسينحسین به طرد ويوی از خانواده نيزنیز منجر شد.حسينحسین به تهران آمد و در مدرسه يی هنريهنری آناهيتاآناهیتا چهار سال درس خواند و دوره بازيگریبازیگری و نمايشنامهنمایشنامه نويسینویسی را گذراند.

پناهی بازيگریبازیگری را نخست از مجموعه تلويزيونیتلویزیونی محله بهداشت آغاز کرد. سپس چند نمايشنمایش تلويزيونیتلویزیونی با استفاده از نمايشنامهنمایشنامه های خودش ساخت که مدت ها در محاق ماند.

با پخش نمايشنمایش دو مرغابی درمه از تلويزيونتلویزیون که علاوه بر نوشتن و کارگردانی خودش نيزنیز در آن بازی می کرد، خوش درخشيددرخشید و با پخش نمايشنمایش های تلويزيونیتلویزیونی ديگرش،دیگرش، طرف توجه مخاطبان خاص قرار گرفت.

نمايشنمایش های دو مرغابی درمه و يکیک گل و بهار که پناهی آنها را نوشته و کارگردانی کرده بود، بنا به درخواست مردم به دفعات از تلويزيونتلویزیون پخش شد.

در دهه شصت و اوايلاوایل دهه هفتاد او يکییکی از پرکارترينپرکارترین و خلاق ترينترین نويسندگاننویسندگان و کارگردانان تلويزيونتلویزیون بود.

به دليلدلیل فيزيکفیزیک کودکانه و شکننده، نحوه خاص سخن گفتن، سادگی و خلوصی که از رفتارش می باريدبارید و طنز تلخش بازيگربازیگر نقش های خاصی بود. اما حسينحسین پناهی بيشتربیشتر شاعربود. و ايناین شاعرانگی در ذره ذره جانش نفوذ داشت. نخستيننخستین مجموعه شعر او با نام من و نازی در ۱۳۷۶ منتشرشد،اينمنتشرشد،این مجموعه يی شعر تا كنونکنون بيشبیش از شانزده بار تجديدتجدید چاپ شد و به شش زبان زنده يی دنيادنیا ترجمه شده است.

فيلمفیلم ها :

گذرگاه /گال/تيربارانتیرباران /هی جو/نار و نی /در مسيرمسیر تندباد /ارثيهارثیه /راز کوکب/ سايهسایه خيالخیال/چاووش /اويناراوینار /هنرپيشههنرپیشه/مهاجران /مرد ناتمام /روز واقعه/آرزوی بزرگ/بلوغ /مريممریم مقدس /قصه های کيشکیش ( اپيزوداپیزود اول، کشتی يونانییونانی ) /بابا عزيزعزیز

مجموعه های تلويزيونیتلویزیونی :

محله بهداشت/گرگها/رعنا/آشپزباشی/کوچک جنگلی/روزی روزگاری/مثل يکیک لبخند/ايوانایوان مدائن/خوابگردها/هشت بهشت/امام علی/همسايههمسایه ها/دزدان مادربزرگ/آژانس دوستی/شليکشلیک نهايینهایی/آواز مه

من و نازی/ستاره/چيزیچیزی شبيهشبیه زندگی/دو مرغابی درمه/گلدان و آفتاب/پيامبرپیامبر بی کتاب/دل شيرشیر

علاوه بر اينهااینها دو نوار با شعر و صدايصدای حسین پناهی نيزنیز منتشر شده است.«سلام خداحافظ» و « ستاره».

*مادرم ميگفتمیگفت: "در راه شعريشعری نخوان كهکه در آن گوشت و پوست و خون و استخوان باشد، زيرازیرا سگهايسگهای لاغر زادگاهت سالهاست كهکه به هوايهوای گوشت و پوست و خون و استخوان آواره خيالاتندخیالاتند"