عبدالقادر گیلانی: تفاوت میان نسخه‌ها

*«هرگاه که بندهٔبنده خدا را شناخت، اتکاء و التجاء به خلق از قلبش رخت بر می‌بندد و همچنانکه برگ‌های خشک از درخت می‌ریزد، حس مردم‌پرستی از دل و جان او کنده می‌شود، باطنش از دیدار خلق کور، و از شنیدن گفتارشان کر می‌گردد. هر وقت نفسش به مقام مطمئنه رسید، به تمامی به خدا تسلیم می‌شود، به سوی او متوجه می‌گردد و از آنچه نزد اوست بهره‌مند و کامیاب شده، و دنیا نیز به جهت مصاحلش بدو روی می‌آورد.»