'''[[W:مسعود سعد سلمان|مسعود سعد سلمان]]'''، (مسعود بن سعد بن سلمان) [[شعر|شاعر]] توانای زبان فارسی و از قصیده‌سرایان برجسته قرن پنجم و ششم هجری است. خانواده او از همدان اما زادگاه این شاعر «لاهور» است. ([[W:۴۳۸ (هجری قمری)|۴۳۸]] - [[W:۵۱۵ (هجری قمری|۵۱۵ هجری قمری]])
== دارای منبع ==
=== دیوان اشعار ===
* «ار خسی افتدت به دیده، منال// سوی آن‌کس نگر كه نابیناست»
* «از درختان دیگران برچین// و از پی دیگران [[درخت]] نشان»
* «اگر سپهر بگردد ز حال خود، تو مگرد// وگر زمانه نسازد، تو با زمانه بساز»
* «با همت [[شاهین|باز]] باش و با کبر [[پلنگ]]// زیبا به گه شکار و پیروز به [[جنگ]]»
* «بودم حذور همچو غرابی برای آنک// همچون غراب جای گرفتم در این خراب»
* «تات نپرسند، همی باش گنگ// تات نخوانند همی باش لنگ»
* «حسد کنندم و درمان آن ندانم یافت// که دید هرگز [[دارو|داروی]] درد بی‌درمان؟»
* «درست و راست صفات تو گویم و نشکفت// درست و راست شنیدن ز مردم شیدا»
* «ز ماهیی که در او خار نیست اين گله چیست// بلی ز [[ماهی]] پرخار دیده‌اند ضرر»
* «مردم روزی نبود بی‌حسود// [[دریا]] هرگز نبود بی [[نهنگ]]»
* «نیم چو [[آهو]] كز كشور دگر بچرد// نهد معطرنافه به كشور دیگر// به سان [[شاهین|بازم]] کش بداری اندر بند// شکار پیش تو آرد چو بازیابد پر»
* «هفت سالم بسود «سو» و «دهک»// پس از آنم سه سال قلعه «نای»»
* «نبشتن ز گفتن مهم‌تر شناس//به گاه‌ِ نبشتن به جای آر هوش//سخن با [[قلم]] چون قلم راست‌دار//به نیک و به بد در سخن سخت کوش»
