|
== دارای منبع ==
=== دیوان شعر ===
* «از انتقام عدل تو با ضعف خویش [[کبک]]// در چشم باشه و دل [[شاهین|باز]] آشیان نهاد»
* «ای صفدری که در صف هیجا ترا خرد// همتای [[فیل|پیل]] [[جنگ]]ی و [[شیر]] ژیان نهاد»
* «بر غمم گفتی صبوری کن بلی شاید کنم// هيچ‌جایی صبر اگر بی‌آب [[ماهی]] می‌کند»
* «بزرگوارا دنیا ندارد آن عظمت// که هیچ‌کس را زیبد بدان سرافرازی// شرف به فضل و [[هنر]] باشد و ترا همه هست// بدین نعیم مزور چرا همی‌نازی// ز چیست کاهل [[هنر]] را نمی‌کنی تمییز// تو نیز هم به هنر در زمانه ممتازی»
* «بشد ز خاطرم اندیشهٔ [[شراب|می]] و [[عشق|معشوق]]// برفت از سرم آواز بربط و طنبور»
* «به [[شراب|باده]] دست میالای کآن همه خون است// که قطره قطره چکیده‌ست از دل انگور»
* «جهان رباط خراب است بر گذرگه سیل// گمان مبر که به یک مشت گل شود معمور// بر آستان فنا دل منه که جای دگر// برای عشرت تو برکشیده‌اند قصور»
* «چرا به [[ شعر]] مجرد مفاخرت نکنم// ز شاعری چه بد آمد جریر و اعشی را»
* «[[خروس]] عدل تو تا پر زده‌ست در عالم// به جای بیضه نهاده‌ست ماکیان گوهر»
* «خلقی ز پرتو تو چو [[پروانه]] سوختند// کس نیست کز [[حقیقت]] رويت نشان دهد»
* «در اين دیار بسی [[شعر|شاعران]] با[[هنر]]ند// که نور فکرت ایشان دهد به کان گوهر»
* «در نهانخانه طبعم بتماشا بنگر// تا ز هر زاویه‌ای عرضه دهم پنداری»
* «دیگران کی به پایه تو رسند// [[پشه]] را کی بود مهابت [[فیل|پیل]]»
* «[[شعر]] در نفس خویش هم بد نیست// ناله من ز خست شرکاست»
* «شمعی است چهره تو که هر شب ز نور خود// پروانه عطا به مه آسمان دهد»
* «[[طاووس]] جان به جلوه درآید ز خرمی// گر [[طوطی]] لبت به حدیثی زبان دهد»
* «مگر تو بی‌خبری کاندر اين مقام ترا// چه دشمنان حسودند و [[دوستی| دوستان]] غیور// بکوش تا به سلامت به مأمنی برسی// که راه سخت مخوف است و منزلی بس دور»
* «نشسته در دل و چشم ملوک هیبت او// چنانکه صولت [[شراب|می]] در [[طبیعت]] مخمور»
== درباره ظهیر ==
* «دیوان ظهیر فاریابی// در کعبه بدزد اگر بیابی»
** ''[[ناشناس]]''
{{ویکی‌پدیا با عنوان|ظهیر فاریابی}}
{{ناتمام}}
[[رده:شاعران اهل ایران]]
| 