'''[[w:سیمین بهبهانی|سیمین بهبهانی]]'''، نویسنده و غزل‌سرای معاصر ایرانی است. او به خاطر سرودن غزل فارسی در وزن‌های بی‌سابقه به «نیمای غزل» معروف است. زادروز: ([[W:۱۳۰۶ (شمسی)|۱۳۰۶ خورشیدی]]) برابر با [[W:۲۰ ژوئيه|۲۰ ژوئيه]] ([[W:۱۹۲۷ (میلادی)|۱۹۲۷ میلادی]]) در [[تهران]].
== بدون منبع ==
* «چگونه با دشمنت به [[دوستی]] تا کنم؟// تو رخت [[زندان]] تن‌ات، وُ من تماشا کنم؟// تو رخت زندان تن‌ات، و من بمانم خموش؟// قسم به زن، نازنم اگر محابا کنم// اگرچه تلخ است حق، نمی‌توانم نهفت// زبان از آن بایدم که آشکارا کنم»
* «دوباره می‌سازمت وطن اگرچه با خشت جان خویش/ ستون به‌سقف تو می‌زنم، اگرچه با استخوان خویش»
* «شلوار تاخورده دارد مردی که یک پا ندارد/ خشم است و آتش نگاهش، یعنی تماشا ندارد»
