[[Imageپرونده:Horace Vernet-Barricade rue Soufflot.jpg|444px|thumb|left|صحنه‌ای از سنگربندی خیابانی در پاریس، اثر: امیل ژان هوراس ورنه ([[W:۳۰ ژوئن ۱۷۸۹ (میلادی)|۳۰ ژوئن ۱۷۸۹]] - [[W:۱۷ژانویه ۱۸۶۳ (میلادی)|۱۷ ژانویه ۱۸۶۳]]) - این تابلو در سال ۱۸۴۸ میلادی نقاشی شده است. '''به‌مرگ راضی شدن، به‌فتح نایل شدن است.''']]
'''[[W:بینوایان|بینوایان]]'''، یکی از شاهکار‌های ادبی جهان، اثر [[ویکتور هوگو]]، نویسنده بزرگ فرانسوی ([[W:۱۸۰۲ (میلادی)|۱۸۰۲]] - [[W:۱۸۸۵ (میلادی)|۱۸۸۵ میلادی]]).
----
* «[[آزادی]] ما از نقطه‌ای شروع می‌شود که آزادی دیگران پایان می‌یابد.»
* «بدبختی، مربی استعداد است.»
* «به‌مرگ راضی شدن، به‌فتح نائل شدن است.»
* «تعارف و خوشامدگویی، چیزی مانند بوسیدن از روی چادر است.»
* «در بینوائی همچنان که در سرما نیز دیده می‌شود، آحاد به‌یکدیگر فشرده می‌گردند.»
* «فقر و مسکنت، مردان را به‌جنایت و زنان را به‌فحشاء سوق می‌دهد.»
* «فکر کردن، شغل ذهن است، خواب دیدن، تفریح آن.»
* «فلسفه، میکروسکوپ افکار است.»
* «گاهی کار فقر و بیچارگی به‌جائی می‌رسد که رشته‌ها و پیوندها را می‌گسلد، این مرحله‌ای است که تیره‌بختان و سیاه‌کاران چون بدانجا رسند درهم آمیخته و در یک کلمه که "شومی" است شریک میشوند، این کلمه بینوایان است.»
* «وقتی نتیجهٔ انتخابات اعلام شد، یعنی رأی بالاترین مرجع اعلام شده‌است.»
* «همه‌جا "شادمانی" قشر نازکی است که روی رنج و بیچارگی کشیده‌اند.»
