بهاریه: تفاوت بین نسخه‌ها

باد نوروز وزیـــده‌است به کوه و صحرا ** جامه عیـــد بپـــوشنـــد، چه شاه و چه گدگدا

بلبل باغ جنان را نبـــود راه به دوست ** نازم آن مطـــرب مجلـــس کـــه بود قبله نمنما

صوفی و عارف ازین بادیه دور افتـادند ** جــام می‌گیر ز مطــرب، که رَوی سوی صفصفا

همه در عید به صحرا و گلستان بروند ** من ســرمست، ز میخـــانه کنـــم رو به خدخدا

عید نوروز مبارک به غنــــی و درویش ** یار دلدار، ز بتخــانـه دری را بـــگشبـــگشا

گر مرا ره به در پیر خــرابات دهی ** بــه سر و جان به سویش راه نوردم نه به پپا

سالها در صف اربـاب عمائم بودم ** تـا بـــه دلـــدار رسیدم نـــکنم باز خــطخــطا