فریبا وفی: تفاوت میان نسخه‌ها

* «امیر از سکوت‌های من کلافه می‌شد. سکوت من او را می‌ترساند. کم‌کم عادت به پرحرفی پیدا کردم. حتی در مواقعی که لازم نبود. سال‌ها بعد یاد گرفتم که [[حرف]] می‌تواند حتی مخفیگاهی بهتر از [[سکوت]] باشد.»

* «کنار امیر دراز می‌کشم. حالا نه برایش زنم، نه [[مادر]]، نه [[خواهر]]. هیچ ربطی به هم نداریم. [[نور]] سرد و سفید [[تلویزیون]] مثل نورافکنی از خط [[دشمن]] به رویمان افتاده و دنبال شناسایی ماست که مثل دو غریبه روی [[قالی]] افتاده‌ایم. به امیر می‌چسبم و شانه‌هایش را محکم می‌گیرم. برمی‌گردد و توی خواب بغلم می‌کند. حالا نه او شوهر است و نه من همسر. نه او [[مرد]] است و نه من [[زن]]. دو [[آدم]]یمآدمیم تنگِ هم و پناه گرفته در هم.»