فرهاد مهران‌فر: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[[مرگ]] آشناترین مولفه‌ایمؤلفه‌ای است که نسل من طی قریب به چهار دهه با آن هم‌زیستی داشت. از جمله هشت سال جنگ، که هیچ هم‌وطن ایرانی را در از دست دادن عزیز یا رفیقی بی‌نصیب نگذاشت. زخم هولناکی که سایه سنگینش تا به امروز هم تداوم دارد.

* وقتی من دانشجوی سال دوم کارگردانی سینما بودم، واقعیات تلخ آن سال‌ها یا فرد را به پوچ‌گرایی و افسردگی سوق می‌داد، یا کوشش در کشف نگاهی متفاوت به معنای زندگی. گرایش شاعرانه در کشف مفهوم هستی و جهان پیرامون، فرصتی امن برای بازیافت انگیزه‌های فناشده برای تداوم بقا و زیستن بود… بر این باورم که منظر شاعرانه واقعیت به مثابهمثابهٔ بال دوم پرنده‌ای خواهد بود که برای ماندگاری اثر سینمایی و زیباشناختی جهان‌شمول آن حیاتی است.

* از آموزش و پرورش یاد نمی‌کنم، چون آن‌چنان سرگرم سرکوب جنبه‌های خلاقهخلاقهٔ نوجوانان و به‌خصوص جوانان دبیرستانی است که فرصتی را برای بازنگری تخریب پرورشی که مرتکب شده، به خود هموار نمی‌کند.

* … داشتن [[رؤیا]] و کوشش برای بازنمایی آن بهتر از نداشتن رویاسترؤیاست و شغل من رویاسازیرؤیاسازی است.

* کشف چهره‌های بکر همانند بازنمایی منظرهای جغرافیا شوقی ناب به همراه دارد. و آورده‌ای به داشته‌های [[سینما]] اضافه می‌کند. شخصیت‌های فیلم‌هایم را بی هیچ سفارش از پیش و واسطه‌ای، از میان مردم یافته‌ام و جالب آن‌که هر چه از دل برآید، بر دل نشیند. د

** ژانویه ۲۰۱۷/ دی ۱۳۹۵؛ مصاحبه با ماهنامهٔ «سینمای هنر و تجربه»، شمارهٔ ۳۳ <ref>{{یادکرد ژورنال| عنوان =گفت‌وگو با فرهاد مهران‌فر| ژورنال =سینمای هنر و تجربه| مکان =تهران| شماره =۳۳| سال =۱۳۹۵| صفحه =۳۲| پیوند =http://www.aecinema.ir/wp-content/uploads/2014/11/honar-site-33.pdf}}</ref>