کامران شیردل: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز removed Category:مستندسازان ایرانی using HotCat |
بازنویسی |
||
خط ۱:
'''[[w:کامران شیردل|کامران شیردل]]''' (۲۱ ژوئن ۱۹۳۹) (۳۱ خرداد ۱۳۱۸) کارگردان و مستندساز ایرانی است. زادهٔ تهران، دانش‌آموختهٔ رشتهٔ معماری و سینما از مرکز تجربیات سینمایی رم؛ از سال ۱۳۴۳ش به ساخت فیلم کوتاه به سینما درآمد و از ۱۳۵۰ش به فیلم بلند. به فیلمنامه‌نویسی و تدوین‌گری نیز روی آورد.<ref>{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی =امید| نام =جمال| پیوند نویسنده =جمال امید|عنوان =فرهنگ سینمای ایران| سال =۱۳۷۷ش-۱۹۹۸م| ناشر =نگاه|مکان =تهران| شابک =9646174892| صفحه =۲۶۸}}</ref>
[[پرونده:Kamran Shirdel.JPG|بندانگشتی]]
== گفتاوردها ==
* من همیشه دنیای خود را برای انجام کارهایم چه فیلم‌های مستند و چه عکاسی داشتم.. «ندامتگاه زنان» که در سال ۱۳۴۵ ساختم یا «قلعه» که با محوریت موضوع شهر نو ساخته شد و فیلم مستند «آن شب که باران آمد» نشان می‌دهد که من با استقبال به سمت انقلابی رفتم که همان مردم رقم زده بودند و حس کردم آدم‌هایی که در آن فیلم‌ها بودند و من سعی داشتم دردشان را بیان کنم، به خیابان‌ها آمده‌اند و حقشان را می‌خواستند. قصد ندارم دربارهٔ خوب یا بد بودن آن صحبت کنم اما می‌توانم بگویم بخش‌هایی از همان آدم‌هایی که فیلم‌هایشان را ساختم، انقلاب کردند. در واقع این همان انقلابی است که من به دنبالش بودم.
* در آثار من شاهد طنزی تلخ هستید. طنز یا در کسی وجود دارد یا ندارد.
** منبع: '' کامران شیردل: شک نکنید هر فیلمی که بسازم سانسور خواهد شد/ شدیدا مواظب هستم که فیلم نبینم!''، ۱۹ آذر ۱۳۹۷.<ref>{{cite interview |last=شیردل|first=کامران|subject= |subjectlink= |interviewer=معصومه دیودار |publisher=ایلنا |title=شک نکنید هر فیلمی که بسازم سانسور خواهد شد/شدیدا مواظب هستم که فیلم نبینم/هنوز هم بخش‌هایی از انقلاب برای نسل جدید جذاب است |url=https://www.ilna.ir/بخش-فرهنگ-هنر-6/700433-شک-نکنید-هر-فیلمی-که-بسازم-سانسور-خواهد-شد-شدیدا-مواظب-هستم-که-فیلم-نبینم-هنوز-هم-بخش-هایی-از-انقلاب-برای-نسل-جدید-جذاب-است |date=۱۷ آذر ۱۳۹۷ |accessdate=۲ ژانویه ۲۰۱۹ |archiveurl= |archivedate= |quote=|language=فارسی}}</ref>▼
* معتقد هستم سینمای ما، البته نمی‌گویم همه آثار، اما بیشتر آثار سینمایی که تولید شده‌اند و می‌شوند، خیلی سریع به بیراهه می‌روند. سینمایی است که به اعتقاد من با صداقت و دقت حرفی را که باید بزند، نمی‌زند و سینمایی است که با خودش و در نتیجه با تماشاچی تعارف دارد؛ سینمایی است که چوب سانسور و نفی را بالای سر خود می‌بیند و در نتیجه نمی‌توان به آن دل داد. از این رو به‌طور کلی ارتباطم را با سینما و مقوله مستندسازی قطع کردم.
▲**
== منابع ==
| |||