خسرو شکیبایی: تفاوت میان نسخه‌ها

* «بعد از انقلاب احساس می‌کردم که یک چیزی درمن کم است و دوست داشتم با صدای خود کارکنم زیرا احساس می‌کردم که ۵۰ درصد خودم هستم و ۵۰ درصد صدا که بعدها صداگذاری می‌شود.»<ref name="نیک" />

* «مصاحبه برای من مثل راه رفتن روی لبه تیغ است و همیشه می‌ترسم که پایم ببرد و یا پرت شوم.»<ref name="تابناک" />

* «نقش‌ها همواره مهمان ذهن بازیگران هستند و به طوربه‌طور متوالی می‌آیند و با تغییر نقش نیز می‌روند و گاهی از نقش‌ها به خاطر ایجاد احساس درذهن بازیگر می‌مانند، مانند حمید هامون در فیلم هامون داریوش مهرجویی که زمانی در ذهن من بود و مهمانی بود که به عقیده برخی ماند»<ref name="نیک" />

* «وقتی که در فیلم یا نمایشنامه‌ای بازی می‌کنم چه در مقابل بازیگر مقابل و چه برای کارگردان هیچ‌وقت توضیحی نمی‌دهم و عمل می‌کنم.»<ref name="تابناک" />

* «هیچ‌وقت در حین انجام کاری به جایزه گرفتن فکر نکرده‌ام. آن لحظه‌ای که با نقش زندگی می‌کنم، بیشتر برایم اهمیت دارد تا اینکه آن نقش را بسازم برای جایزه.»<ref name="تابناک" />

* «یک شب با فردی آشنا شدم که تئاتر کار می‌کرد و زمانی که فهمید من عاشق تئاتر هستم مرا به سالن تئاتر برد و در آنجا با خودم گفتم اگر ۶ الی ۷ ماه آموزش ببینم شاید یک نقشی را بازی کنم. در همان زمان یک کارگردان آمد و به من گفت به تئاتر علاقه داری و می‌خواهی تئاتر کار کنی؟ من هم در پاسخ گفتم بلی و آن مرد رفت و مرا نیز با خود برد.»<ref name="نیک" />

{{پانویس|۲}}