شیرین عبادی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
خط ۱۷۰:
* مسئلهٔ [[حقوق بشر]] مسئلهای سیاسی نیست. یک استاندارد بینالمللی است و ارتباطی به شرق و غرب ندارد. اسلامی و مسیحی هم ندارد. اگر مسلمانها به مناسبت اینکه مسلمان هستند به خودشان اجازه میدهند که یک اعلامیهٔ حقوق بشر بنویسند و بگویند ما فقط از آن اطاعت میکنیم، خیلی طبیعی است که این حق را باید برای پیروان سایر ادیان هم قائل بشوند که آنها هم برای خودشان بر مبنای مذهبشان یک اعلامیهٔ حقوق بشر بنویسند. به این ترتیب از این به بعد ما شاهد اعلامیهٔ یهودی حقوق بشر، اعلامیهٔ بودایی حقوق بشر، اعلامیهٔ هندویی حقوق بشر و هزاران اعلامیهٔ حقوق بشر خواهیم بود و آنگاه دیگر حقوق بشری درکار نخواهد بود. حقوق بشر یک استاندارد بینالمللی است.
** ۱۷ دسامبر ۲۰۱۰/ ۲۶ آذر ۱۳۸۹، مصاحبه با «یورونیوز»<ref>{{یادکرد وب|عنوان=شیرین عبادی در گفتگو با یورونیوز: حقوق بشر یک استاندارد بینالمللی است |نشانی=https://per.euronews.com/2010/12/17/shirin-ebadi-on-human-rights-in-iran|تاریخ=۱۷ دسامبر ۲۰۱۰|ناشر=یورنیوز|نشانی بایگانی=https://web.archive.org/web/2/https://per.euronews.com/2010/12/17/shirin-ebadi-on-human-rights-in-iran|تاریخ بایگانی=۱۸ مه ۲۰۲۱}}</ref>
[[پرونده:Public execution of a convicted to murder, Tehran - 13 February 2013 06.jpg|بندانگشتی|[[قصاص]] انتقامجویی است و عدالت نیست…
* '''قصاص انتقامجویی است و عدالت نیست.''' قصاص یک حق خصوصی است؛ یعنی خانواده مقتول با این حق میتواند میان آزادی مطلق فرد متهم یا مرگ او تصمیم بگیرد.
* باید '''حال خانواده مقتول را نیز در نظر بگیرد'''، خانوادهای که عزیزی را از دست داده و اکنون باید بار وجدانی کشتن فرد متهم را نیز بر دوش کشد. '''این حکم نه تنها به خانواده مقتول کمک نمیکند بلکه او را دچار عذاب وجدان دائمی خواهد کرد، زیرا یا باید خود چارپایه را از زیر پای متهم بکشد و قاتل او شود یا او را کاملأ آزاد کند.'''
خط ۱۷۶:
** ۸ اکتبر ۲۰۱۴/ ۱۶ مهر ۱۳۹۳؛ مصاحبه با دویچه وله دربارهٔ قصاص ریحانه جباری<ref>{{یادکرد وب|عنوان=قصاص ریحانه جباری؛ انتقامجویی یا عدالت؟|نشانی=https://www.dw.com/fa-ir/قصاص-ریحانه-جباری-انتقامجویی-یا-عدالت/a-17982186|تاریخ= ۱۵ آذر ۱۳۷۸ |ناشر=ایسنا|نشانی بایگانی=https://web.archive.org/web/20220510211133/https://www.dw.com/fa-ir/قصاص-ریحانه-جباری-انتقامجویی-یا-عدالت/a-17982186|تاریخ بایگانی=۱۰ مه ۲۰۲۲}}</ref>
* تا زمانی که نظام سیاسی نامشروع فعلی در ایران بر سر کار باشد، هیچگونه تغییری به نفع مردم امکانپذیر نخواهد بود.
** ۲۵ مارس ۲۰۲۱/ ۵ فروردین ۱۴۰۰؛ گفتگو با برنامه «تحلیل روز» همبستگی جمهوریخواهان ایران
=== نوشته ===
* در سکوتِ ما جوانانمان را میکشند و اگر ساکت بنشینیم سراغ فرزندان ما هم میآیند. خیال نکنیم خطر از ما بهدور است. خطر پشت در منزل هر ایرانی ایستادهاست و همیشه بهانهای پیدا شده تا یک حکم ناعادلانه صادر و اجرا شود.
* سکوتِ ما نهفقط خیانت به کسانی است که زیر تیغ اعدام ایستادهاند، که خیانت به خودمان و فرزندانمان هم هست؛ زیرا همیشه سکوت باعث تجری حکومت و به معنای تباهکردن امنیت و آینده جوانهایمان شدهاست.
* اعتراض کنیم!
* اعتراض کنیم قبل از اینکه جوانان بیشتری را از دست بدهیم. اعتراض کنیم! اعتراض کنیم!
** ۵ سپتامبر ۲۰۲۰/ ۱۵ شهریور ۱۳۹۹؛ یادداشت عمومی دربارهٔ نقض حقوق بشر در ایران<ref>{{یادکرد وب|عنوان=فراخوان شیرین عبادی علیه اعترافات اجباری، شکنجه و اعدام: اعتراض کنیم!|نشانی=https://www.humanrights-ir.org/home/detail/2332|تاریخ= ۵ سپتامبر ۲۰۲۰|ناشر=کانون مدافعان حقوق بشر|نشانی بایگانی=https://web.archive.org/web/2/https://www.humanrights-ir.org/home/detail/2332|تاریخ بایگانی=۱۰ مه ۲۰۲۰}}</ref>
* آیا کشور ما ایران، امروز در صلح به سر میبرد؟
* صلح در قرن نوزدهم به معنای «فقدان جنگ» بود، اما در قرن بیست و یکم، صلح باید به گونهای دیگر تعریف شود. صلح از نظر من عبارت است از «مجموعه شرایطی که انسان بتواند با حفظ کرامت انسانی خود، آزادانه زندگی کند». تفاوتی نمیکند که انسان در اثر گلوله دشمن بمیرد یا در اثر عدم دسترسی به بهداشت یا آب آشامیدنی سالم. تفاوتی نمیکند که انسان اسیر دشمن خارجی شده یا در اثر نوشتن یک مقاله سالها در زندان سپری کند. فرقی نمیکند که انسان به خاطر هجوم دشمن و اشغال سرزمینش آواره شود یا در اثر فقر و گرانی اجارهبها بیخانمان گردد. همه این امور، به کرامت انسانی صدمه میزند و صلح را - که معنای صحیح آن آرامش است- به مخاطره میاندازد.
* برای اینکه جامعهای در صلح پایدار به سر برد، میبایستی بر ۲ رکن استوار باشد: دموکراسی و عدالت اجتماعی. اگر در جامعهای استبداد حکومت کند (چه استبداد سیاسی و چه استبداد دینی)، اگر در کشوری به آراء و عقاید مردم احترام گذاشته نشود، اگر در اجتماعی هر صدای مخالفی را به ضرب زندان و گلوله خاموش کنند مسلماً روزی آرامش آن جامعه بههم خواهد خورد.
* چهارچوب دموکراسی ضوابط حقوق بشر است؛ یعنی حکومتی که در یک انتخابات آزاد به قدرت میرسد، فقط در چهارچوب ضوابط حقوق بشر حق حکومت دارد و با این تعریف حکومتها مشروعیت خود را فقط از صندوق رای و آراء مردم نمیگیرند بلکه مشروعیت خود را از صندوق رای و احترام به ضوابط حقوق بشر، توأماً میگیرند.
* سیاستمدارانی که هدفی جز حفظ و تصاحب قدرت سیاسی ندارند باید متوجه باشند که این مردم را با ترساندن از جنگ نمیتوان آرام کرد. آرامشی که در ایران امروز وجود دارد، آرامش قبل از توفان و «آتش زیر خاکستر» است و تنها راهحل، دستکشیدن از روشی است که حکومت در ۴۲ گذشته در پیش گرفته. نقطه شروع هم برگزاری رفراندوم برای قانون اساسی جدید است تا با تأسیس حکومتی دموکرات و سکولار، همه مردم بتوانند آزادانه و برابر در تعیین سرنوشت خود مشارکت کنند.
** ۱۰ دسامبر ۲۰۲۰/ ۲۰ آذر ۱۳۹۹؛ یادداشت روز جهانی حقوق بشر<ref>{{یادکرد وب|عنوان=آرامش امروز ایران آتش زیر خاکستر است
|نشانی=https://www.humanrights-ir.org/home/detail/2362|تاریخ= ۱۰ دسامبر ۲۰۲۰|ناشر=کانون مدافعان حقوق بشر|نشانی بایگانی=https://web.archive.org/web/2/https://www.humanrights-ir.org/home/detail/2362|تاریخ بایگانی=۱۰ مه ۲۰۲۰}}</ref>
== دربارهٔ او ==
|