شیرین عبادی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۴۹:
* ارتقای حقوق بشر و تحقق دموکراسی در هر کشوری وظیفهٔ ملی و میهنی مردم همان کشور است. به بهانه ایجاد دموکراسی نمی‌توان به کشوری حمله کرد. دموکراسی درآرامش تحقق می‌یابد نه در اغتشاش و جنگ. صلحی که من می‌خواهم با صلحی که تو می‌خواهی اگر در تضاد باشد، صلحی نیست که او می‌خواهد، پس چنین است که هم چنان دور جنگ ادامه خواهد یافت. اگرچه به نام صلح، تفاهم و درک خواسته‌های یکدیگر، چه در سطح تبلیغ چه در میان کشورها، همان خواسته‌های صلح‌اند که با پود اراده و تعهد، فرشی زیبا بافته می‌شود و بر جان می‌گسترد.
** ۹ دسامبر ۲۰۰۳/ ۱۸ آذر ۱۳۸۲؛ کنفرانس خبرنی، اسلو، نروژ<ref>{{یادکرد وب|عنوان=شیرین عبادی در اسلو: به بهانه ایجاد دموکراسی نمی‌توان به کشوری حمله کرد یکی ازپیام‌های اعطای جایزه نوبل به یک زن مسلمان این است که اسلام دین ترور و خشونت نیست|نشانی=https://www.isna.ir/news/8209-07623/شيرين-عبادي-در-اسلو-به-بهانه-ايجاد-دموكراسي-نمي-توان-به-كشوري|تاریخ=۱۸ آذر ۱۳۸۲ |ناشر=ایسنا|نشانی بایگانی=https://web.archive.org/web/20220508205905/https://www.isna.ir/news/8209-07623/شيرين-عبادي-در-اسلو-به-بهانه-ايجاد-دموكراسي-نمي-توان-به-كشوري|تاریخ بایگانی=۸ مه ۲۰۲۲}}</ref>
{{multiple image
| align = left
| direction = vertical
| width = 220
| image1 = Tomb of Cyrus the Great Darafsh 1 (41).JPG
| width1 = 200
| caption1 = من ایرانی‌ام. از نوادگان [[کورش کبیر]]. همان امپراطوری که ۲۵۰۰ سال پیش از این و در اوج قدرت اعلام کرد که «... اگر مردمان نخواهند بر آن‌ها حکومت نخواهد کرد» و تعهد کرد که کسی را وادار به تغییر دین و مذهب خود نمی‌کند و آزادی را برای همگان تضمین می‌کند.
| image2 = Islamic-art-closeup.jpg
| width2 = 200
| caption2 = من مسلمانم و از قول پیامبر اسلام در قرآن آمده‌است که «شما به کیش خویش باور دارید و من به دین خود»، و همان کتاب آسمانی، رسالت همهٔ پیامبران را در دعوت انسان‌ها به برقراری عدالت می‌کند.
}}
* امسال جایزهٔ صلح نوبل نصیب زنی شده‌است از کشور ایران، کشوری مسلمان در منطقهٔ خاورمیانه. بی‌تردید انتخاب من سبب دلگرمی انبوه زنانی خواهد شد که نه فقط در ایران بلکه در کشورهای منطقه برای گرفتن حقوق خود تلاش می‌کنند، حقوقی که طی پروسهٔ تاریخی از آنان سلب شده‌است. این انتخاب موجود خودباوری [[زنان در ایران]] و در مرزهای فراتر از ایران خواهد شد.
* زنان نیمی از جمعیت هر کشوری هستند، نادیده گرفتن آنان و محروم کردن زنان از مشارکت فعّال در حیات سیاسی - اجتماعی - اقتصادی و فرهنگی، به واقع محروم کردن کلّ هر جامعه‌ای است از نیمی از توانایی خود.
سطر ۵۴ ⟵ ۶۸:
* <small>امروز مقارن است با پنجاه و پنجمین سالگرد تصویب</small> اعلامیّهٔ جهانی حقوق بشر… اعلامیّه‌ای که با شناسایی کرامت ذاتی تمامی اعضای خانوادهٔ بشری و حقوق یکسان و انتقال‌ناپذیر آنان، به عنوان تضمین‌کنندهٔ آزادی، عدالت و صلح آغاز می‌شود و دنیایی را نوید می‌دهد که در آن انسان‌ها در بیان و عقیدهٔ خویش آزاد باشند، و از ترس و فقر، مصون و در امان.
* نگرانی مدافعان حقوق بشر فزونی می‌یابد که مشاهده می‌کنند موازین بین‌المللی حقوق بشر نه فقط از سوی مخالفان شناخته شدهٔ آنان، به بهانهٔ نسبیّت فرهنگی نقض می‌شود، بلکه در دموکراسی‌های غربی، یعنی کشورهایی که خود جزء نخستین تدوین‌کنندگان منشور ملل متحّد و اعلامیّهٔ جهانی حقوق بشر بوده‌اند نیز، این اصول پایمان می‌شود.
* '''من ایرانی‌ام. از نوادگان [[کورش کبیر]]. همان امپراطوری که ۲۵۰۰ سال پیش از این و در اوج قدرت اعلام کرد که «... اگر مردمان نخواهند بر آن‌ها حکومت نخواهد کرد» و تعهد کرد که کسی را وادار به تغییر دین و مذهب خود نمی‌کند و آزادی را برای همگان تضمین می‌کند.
* '''من مسلمانم و از قول پیامبر اسلام در قرآن آمده‌است که «شما به کیش خویش باور دارید و من به دین خود»، و همان کتاب آسمانی، رسالت همهٔ پیامبران را در دعوت انسان‌ها به برقراری عدالت می‌کند.''' تمدن و فرهنگ ایران پس از اسلام هم، با بشردوستی و احترام به جان و عقیده و مذهب دیگران و ترویج تسامح و مدارا و پرهیز از خشونت و خونریزی و جنگ، آمیخته و ممزوج شده‌است.
* بیش از یکصد سال است که مردم ایران با چالش‌های پیاپی بین سنّت و مدرنیته روبرو هستند. برخی با تمسّک به سنّت‌های دیرین، سعی داشته و دارند که دنیا را از چشم پیشینیان بنگرند و با معیارهای ارزشی گذشتگان، با مسائل و مشکلات دنیای کنونی برخود نمایند. امّا بسیاری دیگر با احترام به گذشتهٔ تاریخی و فرهنگی و کیش و مذهب خود، می‌خواهند با تحولّات جهان همگام شودن و از قافلهٔ تمدّن و پیشرفت و توسعه عقب نمانند.
* این چالش نه تنها در ایران که در بسیاری از کشورهای اسلامی به چشم می‌خورد. برخی از مسلمانان با این دستاویز که [[دموکراسی]] و حقوق بشر با تعالیم دین اسلام و ساختار سنتّی جوامع اسلامی سازگانی ندارند، حکومت‌های استبدادی را توجیه کرده و می‌کنند. و در واقع، حکومت کردن به شیوهٔ سنتّی و پدرسالارانه و قیّم‌مآبانه، بر مردمی که به حقوق خود آگاه هستند، به آسانی ممکن نیست.
| |||