رخشان بنی‌اعتماد: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Ruwaym (بحث | مشارکت‌ها)
بازنویسی
خط ۱:
[[file:Rakhshan Banietemad.jpg|thumb|left|250px]]
'''[[W:رخشان بنی‌اعتماد|رخشان بنی‌اعتماد]]''' ([[w:۳ آوریل آوریل]] [[w:۱۹۵۴) (میلادی)|۱۹۵۴]]،۱۴ [[تهران]]فروردین ۱۳۳۳) کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس و تهیه‌کنندهٔ [[ایرانی]]؛ همسراست. زادهٔ [[تهران]]، دانش‌آموختهٔ رشتهٔ کارگردانی سینما از دانشکدهٔ هنرهای دراماتیک؛ از سال ۱۹۸۰م/ ۱۳۵۹ش به تلویزیون و از ۱۹۸۲م/ ۱۳۶۱ش به سینما درآمد و به منشی‌گری صحنه، دستیاری کارگردانی، برنامه‌ریزی، فیلم‌نامه‌نویسی و کارگردانی می‌پردازد. در سال ۱۹۸۰م/ ۱۳۵۹ش با [[w:جهانگیر کوثری|جهانگیر کوثری]] وازدواج مادرکرد، [[باران کوثری]] دختر آن دو است.<ref>{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی =امید| نام =جمال| پیوند نویسنده =جمال امید|عنوان =فرهنگ سینمای ایران| سال =۱۳۷۷ش-۱۹۹۸م| ناشر =نگاه|مکان =تهران| شابک =9646174892| صفحه =۷۲}}</ref>
 
== گفتاوردها ==
* «مسلماً زندگی لذت‌های خودش را دارد، اما برای هر کسی به نوعی. طبیعی است که وقتی زاویه نگاه و حساسیت آدم فراتر از مسایل شخصی خودش و دایره کوچک ارتباطات نزدیکش باشد، همه وقایع و موقعیت‌های بیرونی می‌تواند تأثیرگذار در حال و احوالش باشد.»<ref>http://www.sharghdaily.ir/News/31072/-آرزوی-«رخشان»</ref>
* «[[زندگی]] آمیزهٔ غم‌ها و شادی‌ها، لذت‌ها و دردهاست، ولی بی‌دردی، بدترین دردهاست. لذت زندگی را در بی‌خبری و عافیت‌طلبی پیداکردن، زندگی باطل است.»<ref>http://www.sharghdaily.ir/News/31072/-آرزوی-«رخشان»</ref>
* «[[فیلمسازی]] کار سختی است و هر کار سختی طبیعتاً مشکلات خاص خود را دارد. مشکلات و سختی کار فیلمسازی به واسطه ماهیت صنعت- هنر آن ابعاد مختلفی دارد که برای همه فیلمسازان مشترک است و ربطی به جنسیت ندارد.»<ref>http://www.sharghdaily.ir/News/31072/-آرزوی-«رخشان»</ref>
* «اعتقادی به ویژگی‌های شخصیتی مرتبط با [[ماه]] و [[فصل]] تولد ندارم.»<ref>http://www.sharghdaily.ir/News/31072/-آرزوی-«رخشان»</ref>
* «[[آزادی]] به ما هدیه نمی‌شود، بلکه باید با مبارزه آن را به دست آوریم.»<ref>http://www.dw.com/fa-ir/تعهد-به-هنر-و-انسان-در-سینمای-رخشان-بنیاعتماد/a-16783111</ref>
* «در همه فیلم‌هایم، همواره تلاش کردم مرزهای سانسور را به عقب برانم»<ref>http://www.dw.com/fa-ir/تعهد-به-هنر-و-انسان-در-سینمای-رخشان-بنیاعتماد/a-16783111</ref>
* «در فیلم‌های ایرانی در بسیاری موارد [[تمایل جنسی|کشش یا ارتباط جنسی]] با برخی کنایه‌های گفتاری، نگاه یا حرکات بدن و تماس‌های غیرمستقیم، لمس کودکان یا اشیای کناری یا با تصاویر استعاری و نمادین القا می‌شود. تماشاگر ایرانی در طول سال‌ها با این «رمزهای معنایی» به خوبی آشنا شده است.»<ref>http://www.dw.com/fa-ir/تعهد-به-هنر-و-انسان-در-سینمای-رخشان-بنیاعتماد/a-16783111</ref>
* «[[جنگ ایران و عراق]] به خواست قدرت‌های بزرگ جهانی بود. بر اثر این جنگ فرزندان دو کشور رنج‌های زیادی متحمل شدند. به همین دلیل است که خواستم فیلمی دربارهٔ جنگ بسازم، اما این فیلم در عین حال سرودی در ستایش صلح است.»<ref>http://www.dw.com/fa-ir/تعهد-به-هنر-و-انسان-در-سینمای-رخشان-بنیاعتماد/a-16783111</ref>
 
=== ۲۰۰۹ ===
* «قطعاً پرداختن به مسائل سیاسی هزینه و ترسی خاص دارد، اما باید مراقب باشیم که ترس از این موضوع ما را به انفعال نکشاند، چرا که این انفعال نوعی خطر محسوب می‌شود.»
** <span style="color:#a1a1a1;"> ۱۸ دسامبر ۲۰۰۹/ ۲۷ آذر ۱۳۸۸؛ «در میزگرد ''پیرامون فضای سینمای مستند اجتماعی دههٔ ۶۰''، خانهٔ سینما»</span><ref>{{یادکرد وب |نشانی=http://www.isna.ir/news/8809-06684/رخشان-بني-اعتماد-ذات-مستند-سازي-نمي-تواند-از-شرايط-جامعه-جدا|عنوان=رخشان بنی‌اعتماد: ذات مستندسازی نمی‌تواند از شرایط جامعه جدا باشد|تاریخ=۲۷ آذر ۱۳۸۸ |اثر=ایسنا}}</ref>
 
=== ۲۰۱۳ ===
* برای من سینما به خودی خود اهمیتی ندارد. من خود را تنها یک هنرمند نمی‌دانم. در زندگی بدون تعهد و احساس مسئولیت هرگز فیلمی نساخته‌ام. در سینما همیشه هدفی را دنبال کرده‌ام. وجه مستندی که در فیلم‌های من دیده می‌شود، نتیجه منطقی برداشت من از کار سینمایی است. من تا با موضوعی احاطه کامل نداشته باشم، هرگز به ساختن فیلم دست نمی‌زنم.
* «[[آزادی]] به ما هدیه نمی‌شود، بلکه باید با مبارزه آن را به دست آوریم.»<ref>http://www.dw.com/fa-ir/تعهد-به-هنر-و-انسان-در-سینمای-رخشان-بنیاعتماد/a-16783111</ref>
** برگرفته از «بنی اعتماد، یک پاسیوناریای ایرانی» (۲۰۱۳)، نوشتهٔ آلن برونه<ref>{{یادکرد وب|عنوان=تعهد به هنر و انسان در سینمای رخشان بنی‌اعتماد|نشانی=https://www.dw.com/fa-ir/تعهد-به-هنر-و-انسان-در-سینمای-رخشان-بنیاعتماد/a-16783111|تاریخ=۱ مه ۲۰۱۳ |ناشر=دویچه وله}}</ref>
 
=== ۲۰۱۴ ===
* «مسلماً زندگی لذت‌های خودش را دارد، اما برای هر کسی به نوعی. طبیعی است که وقتی زاویهزاویهٔ نگاه و حساسیت آدم فراتر از مسایل شخصی خودش و دایرهدایرهٔ کوچک ارتباطات نزدیکش باشد، همههمهٔ وقایع و موقعیت‌های بیرونی می‌تواند تأثیرگذار در حال و احوالش باشد.»<ref>http://www.sharghdaily.ir/News/31072/-آرزوی-«رخشان»</ref>
* «[[زندگی]] آمیزهٔ غم‌ها و شادی‌ها، لذت‌ها و دردهاست، ولی بی‌دردی، بدترین دردهاست. لذت زندگی را در بی‌خبری و عافیت‌طلبی پیداکردن، زندگی باطل است.»<ref>http://www.sharghdaily.ir/News/31072/-آرزوی-«رخشان»</ref>
* چرا این‌طور تصور می‌شود که اگر دغدغهٔ اجتماعی داشته باشیم زندگی بی‌رنگ می‌شود؟ یا اگر طراوت جوانی از ظاهر آدم محو شود، نگاه به زندگی هم کم‌سو می‌شود؟ زندگی در ورود به ۶۰سالگی برایم به همان اندازه با شکوه و انگیزه است که در ۲۰سالگی بوده. عمر ما در کل جهان هستی به طول پلک‌زدنی است که چند سال بیشتر و کمتر آن مهم نیست. مهم کیفیت چگونه‌زیستن است.
** ۸ آوریل ۲۰۱۴/ ۱۹ فروردین ۱۳۹۳، مصاحبه با روزنامهٔ «شرق»<ref>{{یادکرد وب|عنوان=آرزوی- «رخشان»|نشانی=https://www.tabnak.ir/fa/news/391220/آرزوی-رخشان|تاریخ=۱۹ فروردین ۱۳۹۳ |ناشر=تابناک}}</ref>
 
== نوشتارهای وابسته ==