رضا براهنی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ←آهوان باغ |
|||
خط ۶۴:
* نسیمی میوزد{{سخ}}از طرف جوباران سیمابی{{سخ}}الا یا أیها السّاقی!{{سخ}}نسیمی کز بلندیهای گیسوهای او کوتاه میآید.
** «نسیم»<ref>{{پک|براهنی|۱۳۴۹ش/۱۹۷۰م|ک=گل بر گسترهٔ ماه|ص=۲۶}}</ref>
[[پرونده:Love has no colour.jpg|بندانگشتی|خواب را میماند،{{سخ}}اما،{{سخ}}در کنار من خاکستر خوابش،{{سخ}}خفتهست.{{سخ}}گل که بر گسترهٔ ماه قدم بردارد، اوست.]]
* اعتباریست برای تن آب،{{سخ}}شستوشو دادن گیسوهایش.{{سخ}}خندهاش - معجزه در معجزهاش -{{سخ}}انفجار همه گلهاست سوی گلهایش.{{سخ}}او که منصورزنان در همه جاست،{{سخ}}چهرهاش، نعرهٔ زیبای انا الحقهاست.{{سخ}}مقطع قلب پرندهست صمیمت او.{{سخ}}'''خواب را میماند،{{سخ}}اما،{{سخ}}در کنار من خاکستر خوابش،{{سخ}}خفتهست.{{سخ}}گل که بر گسترهٔ ماه قدم بردارد، اوست.'''{{سخ}}و خداحافظیاش،{{سخ}}آنچنان چلچلهسانست که من میخواهم،{{سخ}}دائماً بازگوید که: خداحافظ، اما نرو.{{سخ}}و سخن گفتن او،{{سخ}}مثل اسطورهٔ یک جنگل شیشهست، که بر سطحش،{{سخ}}بلبل از حیرت، دیوانه شده، لالشدهست. ** «گل بر گسترهٔ ماه»، ص<ref>{{پک|براهنی|۱۳۴۹ش/۱۹۷۰م|ک=گل بر گسترهٔ ماه|ص=۵۰}}</ref>
* لازمهٔ شعر عاشقانه گفتن، نه فقط عاشق بودن، بلکه عاشقانه شعر گفتن هم هست؛ یعنی شیفتگی به معشوق باید روح خود را در شیفتگی به کلام نیز، با نیروی تمام، نشان دهد؛ و شیفتگی به معشوق، احتیاج به بالیدن در هالهٔ یک فروتنی دارد.
|