رضا براهنی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ←آهوان باغ |
|||
خط ۱۵:
==== آهوان باغ ====
«آهوانِ باغ» نخستین مجموعهٔ شعری و برگزیدهای از اشعار اوست که چهار دفتر «باغستان»، «داربست»، «یادگارها» و «آهونامه» را دربرمیگیرد. نخستین بار از سوی چاپخانهٔ سپهر در ۶ مارس ۱۹۶۳/ ۱۵ اسفند ۱۳۴۱ منتشر شد.
[[پرونده:Gazelle Fountain Tripoli,Libya.jpg|بندانگشتی|روح من دشت زمان جاودانی است.{{سخ}}روح من روزی است بیفرجام، در پیک غروبی جاودانی.{{سخ}}روح من شامیست سرگردان، به امید طلوعی جاودانی.]]
* سایهٔ مهتاب میریزد به روی خندهٔ گلها.{{سخ}}شهر خاموش است.{{سخ}}از میان شیشههای پنجره مهتاب میآید.{{سخ}}راز تنهایی در اعماق سکوت شب نهفتهاست{{سخ}}چشم میبندم.{{سخ}}سایهٔ مهتاب میمیرد.{{سخ}}روح آرامم چو دست و پای خود را میگشاید،{{سخ}}در سکوت خلوت شب،{{سخ}}سدهای رازها را میشکافد.{{سخ}}آن طرف پیداست:{{سخ}}لحظهای از عمر بیفرجام.{{سخ}}برقی از یک نور بیپایان.{{سخ}}قطرهای از آبهای موجهای جاودانی.{{سخ}}ارتعاش وهمناک یک سکوت جاودانی.{{سخ}}آن طرف امواج با شور صدای خویش در رقصند.{{سخ}}آن طرف خورشیدها در بستری تاریک در خوابند.{{سخ}}آن طرف در بستر آرام عشقی پاک یا ناپاک،{{سخ}}سایههای مردها با سایهٔ زنها یکی گشتهست.{{سخ}}روح من در جستوجوی زندگانی است.{{سخ}}روح من یک سایه از یک خویش پنهانیست.{{سخ}}روح من عشق است؛ عشقی پاک یا ناپاک.{{سخ}}'''روح من دشت زمان جاودانی است.{{سخ}}روح من روزی است بیفرجام، در پیک غروبی جاودانی.{{سخ}}روح من شامیست سرگردان، به امید طلوعی جاودانی'''.{{سخ}}روح من در دست و درمان هزاران درد.{{سخ}}روح من دریاست، خود مغروق این دریا.{{سخ}}روح من فریاد میآرد:{{سخ}} «خدایان سایههای وحشت مرگند، یزدان سایهٔ این سایهها»{{سخ}}چشمها را میگشایم.{{سخ}}روح من خاموش میگردد.{{سخ}}سایهٔ مهتاب میریزد به روی خندهٔ گلها.{{سخ}}شهر خاموش است.{{سخ}}از میان شیشههای پنجره مهتاب میآید.{{سخ}}راز تنهایی در اعماق سکوت شب نهفتهاست. ** «باغستان»، «روح»<ref>{{پک|براهنی|۱۳۴۱ش/ ۱۹۶۳م|ک=آهوان باغ|ص=۱۳}}</ref>
[[پرونده:A boat on the river Nile in Cairo Egypt.jpg|بندانگشتی|آسمان آیا خیال دیدههاست؟]]
|