هوشنگ چالنگی: تفاوت میان نسخه‌ها

شاعر و نویسندهٔ ایرانی (۱۳۲۰–۱۴۰۰)
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ابرابزار
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۲ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۵۲

هوشنگ_چالنگی.jpg

هوشنگ چالنگی (۲۹ مرداد ۱۳۲۰ – ۲ آبان ۱۴۰۰) شاعر و نویسندهٔ ایرانی بود. او فعالیت حرفه‌ای خود را از دهه ۱۳۴۰ آغاز کرد. چالنگی از پایه‌گذاران شعر موج نو و شعر دیگر[۱] و پدرخواندهٔ شاعران موسوم به شعر ناب به‌شمار می‌آید.

اشعار

  • آیا آنجا که می‌ایستی
حکایت جان‌هایی‌ست
که در انتظار نوبت خویش‌اند
تا گر بگیرند.
آیا آنجا که می‌گذری
  • انبوهی‌ی رودهاست
که گلوی مردگان را
می‌جویند و باز پس نمی‌دهند.
کمانداران و آبزیان
غرق می‌شوند دست در آغوش
صدای مرا می‌شنوند
که نمی‌خواستم بمیرم.[۲]
  • کنون دیگر بیرقی بر آبم
چشم می‌بندم و با گردنم
رعشه‌هایم را هنجار می‌کنم
آیا روح به علف رسیده‌است
پس برمی‌گردم و ببینم
که میان گوش‌های باد ایستاده‌ام
تا این ماهی بغلتد و
پلک‌های من ذوب شوند
آه من می‌دانم
فرورفتن یال‌های من در سنگ
آیندگان را دیوانه خواهد کرد
و از ریشه این یال‌های تاریک
روزی دوست فرود می‌آید و
تسلیت دوست را می‌پذیرد
اکنون چشم ببندم و کشف کنم
ستاره‌ای را که اندوهگینم می‌کند.[۳]

منابع

  1. «هوشنگ چالنگی، شاعر نوپرداز و پژوهشگر ادبی درگذشت». صدای آمریکا. بازبینی‌شده در ۲۰۲۱-۱۰-۲۵. 
  2. «ههوشنگ چالنگی؛ کسی که جذب شعر بود، نه شاعران». رادیو فردا. بازبینی‌شده در ۱۴۰۰-۰۸-۱۱. 
  3. «ههوشنگ چالنگی؛ کسی که جذب شعر بود، نه شاعران». رادیو فردا. بازبینی‌شده در ۱۴۰۰-۰۸-۱۱. 

پیوند به بیرون

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ