[[Image:Catcher-in-the-rye-red-cover.jpg|thumb|left|مطمئن نیستم اسم آهنگی رو که موقع رسیدنم داشت میزد یادم باشهباشه، ولی هرچیهر چی بود طرف رید بهش. تمام مدت داشت به آهنگشآهنگ قِروقَمیش احمقانه و نمایشی میداد و ادا اطواراییو اطواری درمیآورد که حالِحال آدموآدم میگرفتگرفته میشد. صدای جمعیتوجمعیت رو -وقتی آهنگشوآهنگش رو تموم کرد- میشنیدی بالا میآوردی. همه شونهمهشون دیوونه شدنشده بودن. همه شونهمهشون دقیقندقیقاً همون مَشنگاییمشنگایی آنبودن که تو سینما به چیزایی که اصلاً خندهخندهدار دارنبود نیستهرهر هِرهِرمثل میکفتار خندنمیخندیدن. به خدابهخدا قسم، اگه نوازندهٔ پیانو بودم یا هنرپیشهٔ سینما و این مشنگا فکر می کردنمیکردن من خیلی حالیمه و محشرم حالم به همبههم میخورد. حتّاحتی دلم نمیخواست برام دست بزنن. ''مردم همیشه واسه چیزاچیزای مزخرف و آدمای عوضیبیمعنی دست می زننمیزنن''.]]
'''[[W:ناطور دشت|ناطورِ دشت]]''' یا '''ناتورِ دشت''' (به [[انگلیسی]]: The Catcher in the Rye) نام رمانی اثر [[نوشتن|نویسندهٔ]] [[آمریکایی]] [[جروم دیوید سالینجر]] است که نخستین بار در سال ۱۹۵۱ به چاپ رسید.