مرتضی پاشایی: تفاوت میان نسخه‌ها

* «روزگارِ فصل.. ! اینکه جامعه‌شناس باید از پدیده‌های اجتماعی آن هم پدیده ای به پیچیدگیِ بازتابِ درگذشتِ مرحوم پاشایی و ابعاد حضورِ بی شمار و دور از انتظارِ توده مردم در مراسم تشییع پیکرِ یک هنرمند تحلیل بدهد امری بدیهی است… اینکه "با حفظ احترام به ارزشها و داشته‌های فرهنگی و سنتی مان" جامعه ما نیز دچارِ معضلات و کاستی‌هایی در بحث فرهنگ و هنر و… است و نخبگان وظیفه بررسی و رسدِ جزء به جزءِ این مشکلات را دارند هم قبول. اما در ادامه تمامی کم لطفی‌ها و بی مهریها و لحن اهانت آمیز جناب اباذری در آن جلسه معروف، چند سؤال ساده اما مهم به ذهنم می‌رسد! جناب استاد یوسف اباذری… آیا شرط اول بالندگی فرهنگ و تعالی هنر چیزی جز التزام به اخلاق و حقیقت و پرهیز از افراط و تفریط است ؟! آیا در آن کتابهایی که برای مطالعه شان موی سر سپید کردید از ادب، متانت و سعه صدر هم مطلبی آمده‌است!؟ آیا معنی واژه مبتذل را می‌دانید که فله ای به هر چیز و همه کس اطلاقش دادید؟گمان نمی‌کنید فقط دیدن نیمه خالی لیوان و مصادره به مطلوبِ وقایع خود عینِ ابتذال است!؟ آیا از موسیقی بتهوون، موتسارت، باخ و … غیر از آدمیت می‌توان برداشت کرد که تنها نیازِ آدمی است که زمانی می‌توان داشته‌هایش را ارزیابی کرد که فنش، جایگاهش و ثروتش را از او بگیرند! اصلاً به این اندیشیده‌اید که ریشه مشکل از کجاست!؟ آیا با قضاوت‌های کورکورانه و صدور حکم‌های بی اساس، راهی جز غلطیدن از چاله افراط به چاهِ تفریط برایمان باقی می‌ماند!؟ آیا در مورد پدیده‌ها و رجالِ سیاسی هم با این صلابت و صراحت اظهارِ نظر و اعلام موضع می‌کنید که جسورانه معرکه بگیریدو چشمها و گوشها را محکم ببندید و دهان به اهانت و پرخاش باز کنیدو از روی هر مخالفی بی پروا رد شوید!؟ آیا دلیل آمدنِ مردم به خیابان برای شرکت در تشییع پیکر آوازه خوانِ محبوبشان به قول شما صرفاً به خاطر نازل بودن سطحِ کیفی آثارش و هماهنگی این ابتذال با ذائقه عمومی بی مغز توده مردم بوده‌است؟!"نقل به مضمون"باور نمی‌کنم برداشتِ دانشمند مدعی و جسوری چون شما محدود به سطحی‌ترین لایه‌های پدیده ای با این میزان پیچیدگی باشد که اگر باشد باید بس نگران شد و تأسف خورد به حالِ جامعه ای که محلل جامعه شناسش، تا این حد درکی متفاوت با حقایق و واقعیات ملموسش دارد! آیا دور افتادن از آرمان‌های انقلاب و رسیدن به ابتذال، به دلیلِ انتشار ملودی، ترانه‌های امثال مرتضی است؟ گمان نمی‌کنید آوردن این حرف بر زبان فردی دانشگاهی چون شما صرفاً شانه خالی کردن و پاک کردنِ صورت مسئله باشد؟ شما و همفکران و هم صنفانتان در این سی و اندی سال چه گلی بر سرِ نظام زده‌اید که برای کوبیدن یک جوانِ ناکام ، از اسم انقلاب و اسلام وام بدونِ بهره می‌ستانید!؟!آیا میزان و متر شما برای ارزیابی جایگاه هنریِ آوازه خوانی بی ادعا در عرصه‌های مختلف اجتماعی، چیزی جز ژانر حرفه ای اوست که اینگونه بی مهابا در جایی از سخنانانتان او را با باخ و در جایی دیگر با مهوش قیاس کرده‌اید؟!واصلاً شما با این میزان اندوخته دانشی که می‌فرمایید چه گلی به سرِ گٓرِ این توده به تعبیرتان ابله و بی سواد زده‌اید که اینگونه حق به جانب تمامی کاستی هایِ فرهنگیمان را یک شبه از مرتضی و مرتضی‌ها طلبکارید!؟ ای کاش از دوست موسیقیدانی که برایتان آثار مرتضی را بررسی کرده نام می‌بردید که برویم از ایشان نشانیِ نت‌های فالش اجرا شده مرحوم را بگیریم! آخر از شمایی که دانشگاهی هستید و اهل نظر، بعید بود بدون ذکر منبع به چیزی یا کسی استناد کنید! آنهم استنادی به این حد پوپولیستی همراه با دادن اطلاعات غلط در باب مقوله ای که جسارتاً اصلاً در حیطه تخصصتان نیست.هر چه بگندد نمکش می‌زنند، وای… البته در دل عقده گشایی‌هاتان حرفهای حقی هم بود، اما با ادبیاتی بس نا حق! شاید به همین دلیل است که اگر لابلای اهانت‌هایتان نقد درستی هم به بخشهایی از جامعه وجود داشت، توان خودنمایی نمی‌یافت که دستِ کم بر دل موافقانتان بنشیند. آرزو می‌کنم هزار سالِ عمرتان با عزت طی شود، اما روزی که پا به راه مرتضی می‌گذارید، شما را در جایِ بهتری بیارامانند که اگر پس از هجرت کسی قصدعقده گشایی در بابِ دورانِ حیاتتان را داشت، دستِ کم امکانِ دفاع از حرمت نبودنتان را داشته باشید. با احترام مهدی کرد .»