جریان بازگشت به خویشتن: تفاوت میان نسخه‌ها

* «جرقه‌های اولیه موسیقی بازگشت در سال ۱۳۴۳ و با کنفرانس موسیقی‌ای که در تهران برگزار شد، زده شد. البته در این میان نباید نقش فرانسوی‌ها در شکل‌دادن به این موسیقی بازگشت و پایان دادن به دوره موسیقی نوین را هم نادیده گرفت. بعداً این جریان را داریوش صفوت در سال ۱۳۴۷ اجرایی کرد و بعد از آن هم آقای سایه (نه به عنوان عامل اصلی) لیست سپاسی را تهیه کرد به این معنا که بزرگ‌ترین و برجسته‌ترین موسیقیدان‌ها را به خانه‌هایشان می‌فرستادند و به آن‌ها می‌گفتند که دیگر به شما نیازی نداریم و رسماً و عملاً این هنرمندان را خانه نشین کردند و به آن‌ها گفتند که شما فقط این مستمری را بگیرید و بفرمایید منزل؛ حالا دور، دور عده دیگری است. بله طبیعتاً آقای ابتهاج در دهه ۵۰ به موسیقی بازگشت جانی تازه داد.»

* «در سال ۱۳۴۷ متأسفانه جریان حفظ و اشاعه اتفاق می‌افتاد و داستان سنت‌گرایی و سنت‌زدگی در موسیقی پیش آمد که من اسم این دوره را «موسیقی بازگشت» گذاشتم.»<ref name="kasaii">[https://tn.ai/625065 زندگی حسن کسایی به روایت فرزندانش]، ۲۹ دی ۱۳۹۳</ref>

* «اختلاف نظری که پدر با سنت‌گرایان داشت بیشتر به ارایه و اجرای موسیقی‌شان برمی‌گشت. او معتقد بود نوازنده‌ای خوب ساز می‌زند که بتواند مخاطبش را با سازش همراه کند تا از آن لذت بیشتری ببرد وگرنه همه می‌توانند تکنیکی و با سرعت بالا ساز بزنند. این تکنیکی نواختن کسی را به وجد نمی‌آورد. از طرف دیگر پدر من معتقد بود یک نوازنده باید استاد دیده باشد»<ref>[http://www.etemadnewspaper.ir/fa/main/detail/6042 قدم زدن در تاریخ موسیقی ایران با فرزندان کسایی:ابتهاج و کسایی در رفاقت یا تقابل]، ۲۹ دی ۱۳۹۳.</ref>

** خلیل کسایی

* «[[w:کانون فرهنگی و هنری چاووش|گروه چاووش]] نتیجه یک جور بازگشت به سنت است که زمینه‌هایش از [[w:مرکز حفظ و اشاعه موسیقی|مرکز حفظ و اشاعه]] به وجود آمده بود. چاووش اتفاقی است که در بستر گرایش‌های افرادی که در آن نقش رهبری داشتند مثل آقای «[[هوشنگ ابتهاج|ابتهاج]]» ماهیت سیاسی پیدا می‌کند.».<ref name="test">[http://tarikhirani.ir/fa/news/4475/آیا-چاووش-موسیقی-انقلاب-بود- آیا «چاووش» موسیقی انقلاب بود؟]، تاریخ ایرانی</ref>

** محسن شهرنازدار

** [[w:علیرضا میرعلی نقی|علیرضا میرعلی نقی]]

 

== در ایدئولوژی ==