جریان بازگشت به خویشتن: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
برچسب: برگرداندهشده |
برچسب: خنثیسازی |
||
خط ۱۱:
== در ایدئولوژی ==
* «اساسا در نیمه دوم دهه ۴۰ و تمام دهه ۵۰ نهضت بازگشت به خویش در حوزهٔ فرهنگ خیلی گسترده است. در ایدئولوژی، مرحوم [[شریعتی]] این بحث را در گفتمان خود گنجانده است که بسیار شاخص است. یعنی ما وقتی میگوییم بازگشت به خویش، اغلب شریعتی را به خاطر میآوریم. البته این مساله راویان مختلفی دارد و هر کس نیز از خاستگاه خودش آن را مطرح میکند، تنوع فکری عقیدتی گستردهای هم دارد؛ ولی در نهایت همهٔ آن مشترک است.»<ref name="
** کامبیز نوروزی، حقوقدان
* «انديشه شرق در برابر غرب پس از جنگ جهاني دوم، دغدغه روشنفكران جهان سوم شد. اين ايده كه چگونه ميتوان از دستاورهاي دنياي غرب بهره برد اما از اشتباهات آنها اجتناب كرد.منجر به گسترش انديشه تلفيقگراي فرهنگي گرديد كه هم اصالت سنت را ميخواست و هم نوگرايي تجدد. اما بر خلاف گفتمان پيشين جستجوي اصالت ايراني به معناي جدال براي حدف سنت ديني نبود؛ بلكه روشنفكران با در پيش گرفتن رويكرد فرهنگي نسبت به دين در پي تلفيق دين و مدرنيته برآمدند. گفتمان اصالت يا بازگشت به خويشتن كه در ابتدا توسط روشنفكران به عنوان رويكرد انتقادي به حكومت تجددمابانه پهلوي دنبال ميشد، خيلي زود مورد توجه دستگاههاي فرهنگي حكومت نيز قرار گرفت.»<ref>{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = نبوی | نام = نگین | مترجم = حسن فشارکی | عنوان = روشنفکران و دولت در ایران: سیاست، گفتار و تنگنای اصالت |ناشر = انتشارات شیرازه|شابک=9789642509409|چاپ=اول | سال = 1388 | زبان = fa}}</ref>
** نگین نبوی
== در سینما و داستان ==
* «آلاحمد در این ایام، بحث غربزدگی را مطرح میکند. در تئاتر ما آدمهایی مثل غلامحسین ساعدی را داریم که تمام المانها و ساختارهای روایی تئاترهایش از جمله «چوب به دستهای ورزیل» یا «اهل هوا» دقیقا بر دورافتادهترین نقاط اجتماعی ایران مبتنی است. او و تعدادی دیگر از هنرمندان تئاتر در آن زمان، آثاری خلق میکنند که تمام فضاها و روابط آن در جامعه سنتی میگذرد و بر خلاف فرآیند تئاتری آن دوران است؛ در سالهای بعدتر نمونهٔ دیگر تعدادی از کارهای محمود استادمحمد، مثل «آسید کاظم» است که تمامش در یک قهوهخانه میگذرد. در حوزه سینما، باز مشابه این جریان را میبینیم که شاخصترین نمونهٔ آن فیلم «قیصر» است. تقریبا در همین زمان نظریهٔ «برگشت به درون»، یا «بازگشت به خویش»، به شکلهای مختلفی در سینما دیده میشود، علاوه بر آن «حسن کچل» علی حاتمی، «گاو» مهرجویی و «مغولها»ی کیمیاوی ساخته میشود. - البته من این نمونهها را بدون تقدم و تاخر زمانی مطرح میکنم - فکر میکنم این مساله در معماری هم جلوههایی پیدا میکند. در حوزه داستاننویسی هم کسانی همچون محمود دولتآبادی، علیاشرف درویشیان، نگاهشان به سمت جامعه سنتیای است که در چالشهای متعددی به سر میبرد، آنها جنگ میان سنت و مدرنیسم را مطرح میکنند و در این میان یک جور نگاه تحسینآمیز نسبت به ساختارهای سنتی دارند.»<ref name="test" />
|