دوازده گام به سوی زندگانی با مهربانی: تفاوت میان نسخه‌ها

* هنگامی که متوجه شویم علت اصلی درد و رنج در درون خودمان است، انگیزه پیدا می‌کنیم تا آن را تغییر دهیم. ما متوجه خواهیم شد که اگر به جای خشم و پریشانی با خود در صلح و صفا باشیم، خوشحال‌تر خواهیم بود. … به جای آنکه نگران آنچه فردا رخ خواهد داد باشیم یا حسرت بخوریم که ای کاش در موقعیت هفتۀ گذشته بودیم، باید یاد بگیریم که چگونه در زمان حال زندگی کنیم و همین لحظه از عمرمان را به بهترین شیوۀ ممکن بگذرانیم. به جای آنکه اجازه دهیم خاطره‌ای از گذشته همچون ابر تاریکی، حالت روانی کنونی‌مان را بپوشاند، باید یاد بگیریم، از خوشی‌های کوچک و ساده که در دسترسمان است لذت ببریم. … اما این هدف نهایی نیست.▼

* هنگام عمل به جنبه‌های گوناگون عشق غیر قابل سنجش، بالاخره از نمادهای بی‌شمار خودخواهی آگاهی خواهیم یافت. نمادهایی که ما را از تمایل به رفتار محبت‌آمیز و دوستانه بازمی‌دارد و افکاری مانند محبت به دشمن را مورد تمسخر قرار می‌دهد. این گونه وسوسه‌ها مانع می‌شوند دریابیم که «من» نه وجودی استثنایی هستم و نه از مشکلات زندگی مصون می‌باشم. هدف از ذهن‌آگاهی – یکی از طیف‌های رفتاری که بودا را به سوی روشنایی و بصیرت رهنمون کرد – آنست که با توجه به شیوۀ کارکرد ذهنمان بتوانیم خود را از بروزات ناشایست ایگو دور نگهداریم.▼

* همانطور که با رفتن به یک باشگاه ورزشی و انجام تمرین‌های لازم می‌توانید سلامت جسمانی‌تان را بهبود بخشید، می‌توانید روی فرایند عملکرد ذهنی‌تان کار کنید.▼