عبدالحسین نوشین: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز لینک دهی ها |
|||
خط ۴:
* «از آنجا که هنر نمایش، عصاره تمام هنرهاست، نمایشگران لازم است با موسیقی، شعر، ادبیات، نقاشی، مجسمه‌سازی، معماری و باله و اپرا آشنائی داشته باشند.»<ref>یادنامه عبدالحسین نوشین، به کوشش نصرت کریمی، نشرنامک و انتشارات بدرقه جاویدان، چاپ نخست، ۱۳۸۷، ص ۱۷</ref>
* «بدون درام نویسی ایرانی، تئاتر ملی متصور نیست.»<ref>یادنامه عبدالحسین نوشین، ص ۱۷</ref>
* «بهره گرفتن از نمایشهای سنتی ([[سیاه بازی]] و [[تعزیه]]) در ایجاد تئاتر ملی رواست. اما فقط به شرطی که از تکنیک و خطوط مشخصه این گونه نمایشها بهره بگیریم و با قواعد دراماتورژی جهانی تئاتر ملی را ایجاد کنیم. اما تقلید کورکورانه و تکرار مو به موی نمایشهای سنتی، در حکم نشخوار فرهنگ نمایشی گذشته نارو است.»<ref>یادنامه عبدالحسین نوشین، ص ۱۷</ref>
* «بعضی از کسانی که به هنرهای هفتگانه گرایش دارند، اظهار می‌دارند. موقعیت و امکاناتی شایسته به ما بدهید تا استعداد هنری خود را به ظهور برسانیم و برخی می‌گویند: ما با پویائی استعداد خلاقه هنری خود را به کار می‌اندازیم، تا موقعیت شایسته‌ای در جامعه به دست آوریم. من (نوشین) جانبدار گروه دوم هستم.»<ref>یادنامه عبدالحسین نوشین، ص ۱۷</ref>
* «بازیگرانی که تا مشروبات الکلی مصرف نکنند به صحنه نمی‌روند، در واقع از حرفه مقدس نمایشگری خجالت زده و شرمگین هستند.»<ref>یادنامه عبدالحسین نوشین، ص ۱۷</ref>
خط ۱۲:
* «صحنه تئاتر برای بازیگران، باید چون مهر آب معابد مذهبی مقدس باشد.» [محراب با «ح» به معنای محل جنگ است و مهر آب با «ه»، جایگاه آب معابدی است که مهر و دوستی به بار می‌آورد.]<ref>یادنامه عبدالحسین نوشین، ص ۱۸</ref>
* «از دلهره قبل از ورود به صحنه نگران نباشید. این نیز مقدس است (ترس مقدس).»<ref>یادنامه عبدالحسین نوشین، ص ۱۸</ref>
* «آثار
* «برای تماشگران همیشه یک جو عقل قائل باشیم.»<ref>یادنامه عبدالحسین نوشین، ص ۱۸</ref>
* «هنرمندان هوشمند، حدشناس هستند و موقعیت خود را به درستی می‌شناسند.»<ref>یادنامه عبدالحسین نوشین، ص ۱۸</ref>
خط ۲۰:
* «عوام می‌گویند: هر گندی یک گنده خوری دارد. در جوامعی که هنر به ابتذال می‌گراید، نشانه آن است که مردم آن جامعه طالب خوراک مبتذل فرهنگی هستند.»<ref>یادنامه عبدالحسین نوشین، ص ۱۸</ref>
* «در جوامع عقب مانده، حتی روشنفکران نیز بار عقب ماندگی فکری را به دوش می‌کشند.»<ref>یادنامه عبدالحسین نوشین، ص ۱۸</ref>
* «بعضی از جوانان شیفته شهرت، [[صادق هدایت]] را مدل قرار داده‌اند، اما از تمام صفات بارز او، متأسفانه فقط تریاک کشیدن و مصرف مشروبات الکلی را تقلید می‌کنند.»<ref>یادنامه عبدالحسین نوشین، ص ۱۸</ref>
* «من بازی و بیان همکارانم را می‌توانم رتوش کنم، اما بازی خودم را نمی‌توانم ببینم. برای رتوش کار خودم از همکاران مدد می‌خواهم.»<ref>یادنامه عبدالحسین نوشین، ص ۱۸</ref>
* ««می‌دانم از کمال محض دورم، ولی بیان و حرکت، حربه‌های من برای خدمت به وسنم بود که از آن دورم.» (نوشین، به نقل از [[محمد عاصمی]])<ref>یادنامه عبدالحسین نوشین، ص ۳۸</ref>
* «هنر یعنی خود را در زوایای روح، مرتعش ساختن و این ارتعاش را به جان‌های دیگر سرایت دادن…» (نوشین، به نقل از محمد عاصمی)<ref>یادنامه عبدالحسین نوشین، ص ۳۸</ref>
* «می دانی که کلام شسته و رفته و درست را در هر زبانی، می‌بایست از هنرپیشگان آن زبان و بر صحنه شنید. تمام ریزه کاری‌ها و زیر و بالاهای یک زبان، از صحنه نمایش است که به گوش می‌رسد و در دلها می‌نشیند…» (نوشین، به نقل از
== گفتاوردها دربارهٔ او ==
| |||