نیکوس کازانتزاکیس: تفاوت میان نسخه‌ها

* «ما انسان‌ها چون نوزادان حشره‌ای هستیم که بر برگ کوچک یک درخت تنومند زندگی می‌کنیم. برگ کوچک ما کره‌یکرهٔ زمین است و دیگر برگ‌های درخت، ستارگان و سیار‌ه‌هاییسیاره‌هایی که سراسر آسمان را پوشانده‌اند و ما فقط در شب سوسویشان را می‌توانیم ببینیم. ما بر روی این برگ کوچک می‌دویم، مشت می‌کوبیم و فریادش بلند می‌شود. بعضی از ما هم خود را جلوتر برده و سر را از لبه‌یلبهٔ برگ به زیر می‌کشند و فضای بی‌کران را تماشا می‌کنند و بر خود می‌لرزند و همان لحظه است که اندیشه و شعر شروع می‌شود. آن لحظه شروع احساس خطری بزرگ است. عده‌ای گیج شده و هذیان می‌گویند، عده‌ای وحشت‌زده شده و می‌کوشند پاسخی برای آن یافته و دلگرمی به خود دهند. پس از وجودی به نام خدا دم می‌زنند. عده‌ای هم از لبه‌یلبهٔ برگ تماشا کرده و با خونسردی تمام می‌گویند: به‌به، چه جای آرام و زیبایی!»

** از کتاب زوربای یونانی، نیکوس کازانتزاکیس، ترجمه‌یترجمهٔ حشمت‌اله آزادبخت، انتشارات نوید صبح، چاپ‌اول۱۳۹۷، ص۲۴۳

* «ما بزرگترین چشمه قدرت را دیدیم و او را خدا خواندیم. ما می‌توانستیم هر لقب دیگری که مایل بودیم به او بدهیم، مانند: ژرفنا، تاریکی مطلق، روشنایی مطلق، ماده، روح، امید نهایی و یا سکوت. اما هرگز فراموش مکن که ما اسمش را تعیین کردیم.»