حاجی واشنگتن (فیلم): تفاوت میان نسخه‌ها

* «خبر این است، به طهران احضار شدید. دستور تعطیل سفارتخانه صادر شد. در معیت دکتر تورنس با قطار می‌روید به نیویورک از آن جا با کشتی به طهران. فرصت بود تو دل امریکایی‌ها خودتو جا کنی، جیب قبلهٔ عالم را پر، راه من رو هموار و هفت پشتت را سیر، که نکردی. حتی نفعی هم به رعیت نرسید. می‌شود گفت کمتر خیانت کردی، اون هم از کم دلیت بود نه از جسارت. نه خوبی نه بد، کمی! تو از این به بعد یک رجل یائسه‌ای. مصدر پست‌های پست. دیوانهٔ غشی! گنده حیران! بهت تو حیرت عارفان نیست. در چه مانده‌ای درماندهٔ در خود صم بکم. چوب دار و منبر را از یک درخت می‌سازند. عذر بخت نیست شور بختی. تقدیر بهانهٔ دست بدبخت هاست؛ و الا ما با هم آمدیم. اصلاً تو چرا آمدی سرنگون؟ تو بر می‌گردی از یک سفر پر زحمت بی حاصل، من ماندنی هستم با یک رجعت نامعلوم. هر وقت مصلحت بود بر می‌گردم. شاید با نام آمریکایی داکتر مایکل! یا در جامهٔ روحانی! با اولین هیئت مذهبی که عازم است ایران. مردان خدا می‌روند برای ما مدرسه و مریض خانه بسازند. حتی در میان راهبه‌ها ماما هم داریم! هر چه امریکایی‌ها مصر اند ما سختسهل ضایعزائیده بشویم که بمیریم به ذلت به من چه! من فقط می‌خواهم بار خود را به منزل برسانم. تو هم مأموری شراب شاه را از مارسی برسانی طهران. تا اینجا حمال شرابی، هم سنگ طاووس خانم یهودی! البته در طهران صحبت هاییست که حضرتتان وزیر فوائد عامه باشید. بیچاره رعیت! چه فایده از تو و امثال تو. کلام آخر، شمشیر رجال ابزار بار و زیافتضیافت است نه تیغ کارزار. شمشیر آخته در غلاف داماد سربلندی است. گود بای حاجی!