ملک‌جان نعمتی

ملک جان نعمتی (زاده ۱۹ آذر ۱۲۸۵ - درگذشت ۲۴ تیر ۱۳۷۲) او آثاری به شعر به زبان کردی نگاشته است. او که بیشتر با نام «شیخ جانی» شناخته شده‌است، در محیط زندگانی‌اش و گاهی بیرون از آن، چهره‌ای معنوی و مقدس به‌شمار می‌آید.

گفتاوردها

• عمر بشر كوتاه نيست، ولي وقت بشر موقت است؛ مثل گُل مي ماند، بايد به طوري آن وقت را بگذراني كه لذت از آن برده باشي.

• هر چه برايمان پيش بيايد، بايد از آن درس بگيريم.

• درك حقايق از هر چيزي براي انسان بهتر است. سعي كنيد چشم حقيقت بين و فكر حقيقت بين پيدا كنيد تا ديگر فريب ظواهر را نخوريد.

• تلقين به نفس بسيار خوب است، از هر كس بر نمي آيد به نفس خود تلقين كند، اين خودش مرتب هاي است. بايد به جايي برسد كه حرف خودش به خودش اثر كند.

• چيزي كه ما آن را امتحان خدا مي گوييم براي اين است كه انسان معترف به ضعف خود شود.

• روح در مبارزه با نفس اماره ترقي م يكند نه در رفاه. اگر كسي هدفش را دوست دارد، بايد مبارزه كند. مثلاً انبيا و اوليا چه لذتي داشتند كه آن قدر مصيبت تحمل كردند.

• حق زن و شوهر در عالم معنا مساوي است. بايد به هم محبت داشته

باشند.

• عصبانيت بايد در وجود بشر باشد وگرنه نمي تواند از حق خود دفاع كند، ولي بايد بجا باشد. وجود بشر مثل تابلوي نقاشي است و بايد همه چيز به جاي خودش باشد. عصبانيت و امثالهم همه از طبع حيواني است. كامل، كسي است كه هر چيزي را به جاي خود بشناسد.

• هميشه به خودم تلقين م يكنم « اي خدا، اميدوارم چنان مرا پرورش بدهي كه غير از تو از چيزي لذت نبرم ». تلقين اين مطلب كمك م يكند انسان دنبال لذات دنيوي نرود.

منابع

• ملک‌جان نعمتی. چاپ اول، پاریس: نشر پنج، ۱۳۸۸.