احمد محمود: تفاوت میان نسخه‌ها

* «حرف که می‌زد نگاهش رنگ سبزه‌های نورستهٔ به شبنم نشسته می‌گرفت.»<ref>احمد محمود، داستان یک شهر، انتشارات معین، ۱۳۸۶.</ref>

* «ماه بالا آمده‌است. دریا جان دارد. انگار حرف می‌زند. صدایش آنقدر آرام است و آنقدر خوش به گوش می‌نشیند که انگار می‌خندد.»

 

=== از مسافر تا تب خال ===