کیوس گوران: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۶۳:
|-
!colspan="2" bgcolor="coral"|
=== بخشی از مشتی برار جان، آلبوم مازرون دو ===
|-
|
:برارون دیرِ شهر بَینه مهاجر،
:پر هایته چلچلا اتا نمو جِر،
:بهار بی چلچلا، رویی ندارنه،
:بـِن هایره شه تتی؛ بویی ندارنه،
:کاله سَوزه ولی بی شبنم هسته،
:امه لتکا گرفتار غم هسته.
:برار عیدی امو مادرمه کرده،
:هلی‌دار ره تو بَیت بو، برمه کرده،
:ونه رو گل ونوشه خنده کرده،
:بخندست بو بهار ره زنده کرده،
:رِقِد بورده اسا زلفِ ونوشه،
:اسا گیرنه ونوشه، خِد ره گوشه.
:تلار خشک و چلو خشک و چنار خشک،
:یلاق سبزه تا دریو کنار خشک،
:برار وختی مه غربت ناخِش هسته،
:مگه دل در وطن، مه‌سّه خِش هسته؟
:بتومبه بشنوئم یورِ صدا ره،
:برار جانِ غریبیِ نوا ره،
:الهی پر بَوینم هند و جر ره.
:بوینم که برارون زنّه در ره.
:امه خنده بلند بوّه، پر هایره،
:یلاق ره تا لب دریو سَر هایره،
:بوینم کل‌تلار چکّه‌سما ره،
:امه شور و نوای طالبا ره،
:کشه بَیریم دئی ره سون پیرار،
:بَوینیم نوج بزو سرپیشِ اِزّار.
|
:برادرانم در شهرهای دور مهاجر شدند،
:پرستوهای رفته هیچیک باز نگشتند.
:بهار بدون پرستو معنایی ندارد،
:اگر پر از شکوفه هم باشد، بویی ندارد.
:زمین سبز می‌شود ولی شبنمی بر آن نخواهد بود،
:چون زمین ما گرفتار غم است
:برادر هر سال می‌آمد و عیدمان را نو می‌کرد
:اگر درخت آلوچه تب می‌کرد، برایش گریه می‌کرد
:گل بنفشه به روی او می‌خندید،
:خنده‌اش بهار را زندگی می‌بخشید،
:حالا زلف بنفشه از هم پاشیده،
:حالا بنفشه خودش را کناره می‌گیرد،
:تلار خشک و چاه‌آب خشک و چنار خشک،
:از سبزه ییلاق تا ساحل دریا خشک،
:برادر وقتی در غربت ناخوش است،
:مگر دل من می‌تواند در وطن شاد باشد؟
:نمی‌توانم صداهای دور را بشنوم،
:نوای غریبی برادر را نمی‌شنوم.
:الهی همه جا پر [از خوشی] ببینم.
:ببینم که برادرانم درب را می‌کوبند.
:خنده‌هایمان بلند باشد و پر بگیرد،
:از ییلاقات تا سواحل را فرا بگیرد
:ببینم که در تلار باز هم می‌رقصند،
:شور و نوای طالبا برپاست،
:و مانند سال‌های دور، یکدیگر را به آغوش می‌کشیم،
:ببینم درخت آزادی در آنجا جوانه زده‌است.
|-
!colspan="2" bgcolor="coral"|
=== بخشی از ته صدا، آلبوم مازرون ===
|-
| |||