کیوس گوران: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
←شعرها: ابرابزار |
|||
خط ۲۵۴:
:ونه اسم ره گاتنه سعدی شیرازی و شه به ملهگردی، سملی کِرده و شصتک زوئه و نجستی خِرده.
:ونه قول گانّه که «خار آدم نمیره، دکـّل. اونی که خار و خِشی نومِ وه ره اینجه نیارِن، وه بمرد هسته یقین.»
:حرضت عباسی عجب خندهکَری دارنه ونه
▲:تنه تاریخ ِکَشه، اونجه که از عدل مظفر گانه؛ از مشتی غضنفر چه نَنه؟
▲:آخه این مشتی غضنفر نَمِته ملیجهی سر.
:ته اگه تِمور و چنگیز ره بجا یارنی و ریس کانده تنه تن،
:وشونِ هاکردییه که ته ره از یاد نشونه.
سطر ۲۶۵ ⟵ ۲۶۲:
:امّا نادرشاهِ چشوِج ونه تاریخ ره سواری بخاره،
:من-تنه خوردی سر کنکور اگه نادر ره شناسی نَدِن، روفوزه بوّن.
:اسا اون وشیلِ
: «خار آدم البته میرنه، ناخش هسته که علی تا به ابد
|
:میگفتند «اون قدیمها، اون ورتر از تهران، یک شیخی بود، مدام سفر میکرد، گشت و گذاری داشت و برای خودش شعر میگفت.»
:نام او را [[سعدی|سعدی شیرازی]] میگفتند و برای خودش مسافرت میکرد و بچهبازی میکرد و اهل نجاست بود.
:از قول او میگویند «بهیج وجه آدم خوب نمیمیرد. آن که نامش را به نکویی نبرند، مُرده است.»
:حضرت عباسی عجب چرندیاتی
:... در تاریخ تو آنجا که از [[:w:عدل مظفر|عدل مظفر]] گفتهاند، چرا نامی از مشتی غضنفر نیست؟▼
▲:در تاریخ تو آنجا که از [[:w:عدل مظفر|عدل مظفر]] گفتهاند، چرا نامی از مشتی غضنفر نیست؟
:آخه این مشتی غضنفر آزارش به مورچه هم نرسیده.
:تو اگر [[تیمور]] و [[چنگیز]] را به یاد میآوری و تنت به لرزه میافتد،
سطر ۲۸۳ ⟵ ۲۷۷:
:تا فرزندان من و تو در کنکور اگر او را نشناسند، رفوزه شوند.
:حالا باید به آن شیخ دورهگرد بگویم در شعرش دست ببرد:
: «نکونام البته که میمیرد؛ ولی بدنامها هستند که در تاریخ منفور باقی میمانند.»
|-
!colspan="2" bgcolor="coral"|بخشی از قطعه توانا بود…، آلبوم مازرون
|-
|
:کی گانه «آدمِ دانا اگه پیر بوّه جوونه؟»
:آخه این سَید شرفالدین، به جوونی؛ وه چه پیره؟
:أره خانداش. جان قِد جیف شونه، نا مغزِ دله.
:ته اگه قِد خانهداری، جای ملّا،
:اتی بور برجعلی پیش، تا که یاد بَیری چتی نون ره دماسی، بزنی سفرهٔ کَش.
:تنه علم دشمبه بازار دِ دئیل چسنه انجیل نوونه.
|
:چه کسی گفته «ز دانش دل پیر برنا بُوَد؟»
:آخه چرا این سید شرفالدین در این سن جوانی، پیر شده؟
:آره خان داداش. قدرت به جیب است، نه مغز.
:اگر قدرت میطلبی، به جای ملا،
:برو پیش برجعلی تا یاد بگیری چطور نان را بچسبی و بزنی تنگ سفره.
:علم تو در دوشنبه بازار به اندازه مثقالی «چسنه انجیر» نمیارزد.
|}
|